به گزارش سی ان ان، این تحقیق با عنوان «پروژه برگ جدید» ابتکاری برای تغییر بنیادهای اجتماعی است. یک سازمان خیریه مستقر در ونکوور، با همکاری دانشگاه بریتیش کلمبیا انجام این تحقیق را به عهده داشتند.
محققان به ۵۰ نفر که به تازگی بی‌خانمان شده‌اند مبلغی بالغ‌بر ۷۵۰۰ دلار کانادا پرداخت کردند؛ سپس زندگی گیرندگان وجه نقد را طی ۱۲ تا ۱۸ ماه بررسی و نتایج خود را با گروه کنترل که وجهی دریافت نکردند، مقایسه کردند.
یافته‌های اولیه نشان می‌دهد، افرادی که پول نقد دریافت کرده‌اند به‌طور متوسط سریع‌تر می‌توانند مسکن پایدار پیدا کنند. در مقایسه، کسانی که پول نقد دریافت نکردند در تامین مسکن پایدار بیش از ۱۲ ماه عقب‌ماندند.
افرادی که پول نقد دریافت می‌کردند، سریع‌تر می‌توانستند به غذای موردنیاز برای زندگی، دسترسی پیدا کنند. تقریبا ۷۰ درصد پس از یک ماه به غذای موردنیاز دسترسی پیدا کردند و در طول سال امنیت غذایی بیشتری را حفظ کردند.
دریافت‌کنندگان، بیشتر هزینه‌ها را صرف غذا، لباس و اجاره می‌کردند و ۳۹ درصد هزینه‌های مواردی مانند الکل، سیگار یا مواد مخدر کاهش‌یافته بود.
کلر ویلیامز، مدیرعامل و بنیان‌گذار بنیاد تغییرات اجتماعی کانادا گفت: «جمعیت بی‌خانمان همچنان در حال رشد است و ما همچنان برای کمک از همان روش‌های قدیمی استفاده می‌کنیم.»
۱۱۵ شرکت‌کننده این آزمایش کنترل‌شده تصادفی، ۱۹ تا ۶۴ ساله بودند و به‌طور متوسط ۶ ماه بی‌خانمان بودند. شرکت‌کنندگان ازنظر بهداشت روان و سوءمصرف مواد مخدر غربال شدند.بودجه این طرح نیز از طریق کمک مالی دولت فدرال کانادا و اهداکنندگان و بنیادهای خیریه در این کشور تامین شد.
به گفته ویلیامز، یکی از موارد قابل‌توجه این است که اکثر افرادی که پول نقد دریافت می‌کردند، می‌دانستند که می‌خواهند با این پول چه‌کاری انجام دهند و این موضوع دقیقا خلاف تصور همیشگی اجتماع است.
وی توضیح داد: به‌عنوان‌مثال، برخی از گیرندگان پول نقد می‌دانستند که می‌خواهند با استفاده از پول برای برگشت به خانه، یا سرمایه‌گذاری در حمل‌ونقل مانند گرفتن دوچرخه و یا بردن اتومبیل خود به تعمیرگاه استفاده کنند. بعضی نیز می‌خواستند رایانه خریداری کنند و برخی مایل به راه‌اندازی مشاغل کوچک خود بودند.
ویلیامز گفت: «مردم می‌دانند که چه چیزی نیاز دارند، اما ما اغلب طوری آنان را مجهز نمی‌کنیم که واقعا به آنان قدرت انتخاب دهیم که شان و وقار آنان را حفظ کند بلکه آن‌گونه که خود می‌خواهیم پیش می‌رویم.»
وی افزود: پرداخت مستقیم پول قطعا بهترین راه نیست اما نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که حمایت از افرادی که اخیرا بی‌خانمان شده‌اند از ابتلاء آنان به این درد اجتماعی جلوگیری می‌کند.
افرادی که پول نقد دریافت کرده‌اند، حتی قادر بودند پس‌انداز کنند و به‌طور متوسط در طول ۱۲ ماه حدود ۱۰۰۰ دلار کانادا پس‌انداز کردند.
طبق این تحقیق، با کاهش حضور ۵۰ شرکت‌کننده تحقیق در پناهگاه‌ها، تقریبا سالانه برای هر نفر ۸۱۰۰ دلار کانادا صرفه‌جویی می‌شود که برای ۵۰ نفر حدود ۴۰۵ هزار دلار کاناداست.
خطر بی‌خانمانی برای بسیاری از افراد در سراسر ایالات‌متحده بسیار زیاد است، زیرا مردم با از دست دادن شغل و عدم اطمینان اقتصادی ناشی از همه‌گیری ویروس کرونا در کشمکش هستند.
استیو برگ، معاون رئیس اتحادیه ملی پایان دادن به بی‌خانمانی-سازمان غیرانتفاعی آمریکایی- گفت: «شنیده‌ها از ارائه‌دهندگان مسکن حاکی از این است، افرادی که قبلا هرگز بی‌خانمان نبوده‌اند به پناهگاه می‌آیند و نمی‌دانند چه‌کاری انجام دهند.»
وی توضیح داد: «مطمئنا افراد بی‌خانمانی هستند که مشکلات عمیق‌تر و شدیدتری دارند، اما برای بسیاری از افراد، مسأله فقط این است که بی‌پول شده‌اند، شغل خود را ازدست‌داده‌اند، در شرایط سختی قرار دارند و بی‌خانمان شده‌اند. وقتی بی‌خانمان شدی، به‌سختی می‌توانی پس‌انداز کنی تا بتوانی مکانی برای زندگی پیدا کنی.»
انتهای پیام