سید احمد خادم در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه در حال حاضر برای نگهداری از معلولان ذهنی خفیف، معلولان جسمی- حرکتی و توانبخشی بیماران روانی مزمن آسایشگاه‌ها و مراکز بزرگی فعالیت می‌کنند که این مراکز به صورت شبانه‌روزی از آنها مراقبت کرده و روند درمان آنها تحت نظر پزشکان انجام می‌شود، گفت: سازمان بهزیستی استان تهران قصد دارد با راه‌اندازی و گسترش «خانه‌های مراقبتی کوچک» افرادی که دارای توانمندی‌های بیشتر از سایرین بوده را جدا کرده و با وارد کردن آنها به این خانه، آنها را مجددا با اجتماع پیوند دهد.
به گفته وی، این افراد توسط تیم پزشکی و کارشناسی گزینش شده و به خانه‌های مراقبتی کوچک فرستاده می‌شوند.
خادم اظهار کرد: در هر خانه، مددکار، روان شناس، مربی آموزشی و مراقب حضور دارد.
وی با بیان اینکه خانه‌های مراقبتی کوچک در سه بخش «معلولان ذهنی خفیف»، «معلولان جسمی و حرکتی» و «توانبخشی بیماران روانی مزمن» دسته‌بندی می‌شوند، افزود: معلولان ذهنی افرادی هستند که دارای نقص در کارکرد هوشی(عقلانی) مانند حل مسئله، برنامه ریزی، استدلال و قضاوت و همچنین دارای نقص در عملکرد سازگارانه (مانند ارتباط، مشارکت اجتماعی، و زندگی مستقل) در حوزه عملی، اجتماعی و مفهومی هستند و نمره هوش آنها براساس استاندارد نیز پایین است.
خادم در ادامه درباره نحوه فعالیت خانه‌های مراقبتی کوچک ویژه «معلولان ذهنی خفیف» بیان کرد: خانه‌های کوچک معلولان ذهنی خفیف واحدهایی هستند که توسط اشخاص حقیقی یا حقوقی با کسب مجوز از سازمان بهزیستی تاسیس می‌شوند و تحت نظارت و مطابق دستورالعمل‌های سازمان به فرزندان معلول ذهنی خفیف مجهول‌الهویه بی سرپرست یا فاقد سرپرست موثر خدمت ارائه می‌کنند. فرزندان در این گونه خانه‌ها علاوه بر برخورداری از اقدامات مراقبتی با رضایت قیم از خدمات مهدهای کودک مدارس و مراکز روزانه توانبخشی خدمات درمانی و توانبخشی خارج از خانه بهره مند شده و در داخل خانه‌ها نیز تحت آموزش‌های متنوع در زمینه‌های رشدی و مورد نیاز قرار می‌گیرند. هدف غایی در این خانه ها مشارکت در انجام امور شخصی به منظور تقویت حس مسئولیت‌پذیری متناسب با سن و توانمندی و امکان زندگی مستقل فرزندان است.
معاون امور توانبخشی بهزیستی استان تهران با اشاره به خانه‌های مراقبتی کوچک ویژه «بیماران روانی مزمن» نیز گفت: باتوجه به اینکه بیماران روانی مزمن باید به صورت پله پله با آنها برخورد شوند و مورد درمان قرار گیرند تا به مرور وارد اجتماع شوند، در همین راستا خانه‌های مراقبتی کوچک برای بیماران روانی مزمن در سه دسته «خانه‌های حمایتی یک چهارم راهی»، «خانه‌های حمایتی نیمه‌راهی» و «خانه‌های حمایتی گروهی» تقسیم می‌شوند.
وی ادامه داد: بیمارانی که دوره درمان و بازتوانی را با موفقیت در مرکز شبانه‌روزی طی کنند و طبق تشخیص کمیته توانبخشی بهزیستی استان به این مرحله از بازتوانی رسید باشند و یا بیماران روانی مزمن (متوسط-خفیف) که طبق نظریه کمیته توانبخشی استان توانایی ورود به خانه‌ها را دارند به صورت موقت (حداکثر ۱۲ ماه) در این خانه‌ها اسکان می‌کنند که در این خانه‌ها بیماران نیازهای رفاهی و درمانی را از مرکز دریافت می‌کنند و از نظر عملکرد شخصی و اجتماعی کاریابی و حرفه‌آموزی نیز تحت حمایت مرکز خواهد بود.
بنابر اظهارات خادم، افرادی که با موفقیت از خانه‌های حمایتی یک چهارم راهی ترخیص می‌شوند و یا افرادی که با معلولیت متوسط یا خفیف به کمیته توانبخشی استان معرفی می‌شوند، در خانه‌های حمایتی اسکان می‌یابند. این خانه‌ها در محدوده شهری و خارج از مراکز توانبخشی ایجاد می‌شود و تنها یک روانشناس و مددکار به صورت روزانه به همراه یک مراقب به صورت تمام وقت در آن حضور دارد؛ افراد در این مرحله از نظر عملکرد شخصی به استقلال نسبی می‌رسند و تهیه غذا، نظافت منزل، شستشوی لباسها و کلیه کارهای خانه توسط مددجویان انجام می‌شود و مراقب صرفاً جهت نظارت بر حسن انجام کار، مصرف صحیح داروها و رفتار بیماران در مرکز حضور دارد و در صورت بروز مشکل موضوع را به روانشناس مرکز پشتیبان گزارش می‌کند.
معاون امور توانبخشی بهزیستی استان تهران افزود: افرادی که با معلولیت خفیف در خانه‌های حمایتی نیمه راهی به استقلال فردی می‌رسند و بیماری آنها با دارو تحت کنترل کامل باشد و همچنین به قوانین زندگی مشارکتی آگاه باشند، خود را ملزم به رعایت اصول آن بدانند و، توانایی مدیریت دارو و اقدامات درمانی را کسب کنند و شاغل باشند، به خانه‌های حمایتی گروهی که در محدوده شهری و خارج از مرکز توانبخشی ایجاد می‌شود منتقل می‌شوند. در این خانه‌ها پرسنل و مراقب وجود ندارد و باید کار به صورت روزانه در تمام ایام هفته و روانشناس دو روز در هفته در خانه حاضر می‌شود.
خادم در ادامه درباره اهداف راه‌اندازی این خانه‌های مراقبتی کوچک ویژه «بیماران روانی مزمن» گفت: ارائه مداخلات به هنگام جهت رفع آسیب‌های احتمالی فردی و اجتماعی، آموزش مهارت‌های ارتباطی حرفه‌ای و ایجاد شغل، ایجاد بستر مناسب جهت آموزش زندگی مستقل ارزیابی و ارتقای میزان توانمندی فرد در رویارویی با مشکلات فردی و بین فردی از اهداف راه‌اندازی خانه‌های مراقبتی کوچک ویژه بیماران روانی مزمن است.
انتهای پیام