به نقل از ساینس، نتایج تحقیقات نشان می‌دهد، احیای زمین‌های جنگلی، می‌تواند ظرفیت جداسازی کربن را ۲۰ درصد افزایش دهد.
بر اساس بررسی‌های جدید که ارزش واقعی کاشت در ایالات‌متحده را تجزیه‌وتحلیل کرده، محققان دریافتند، مکانی که درخت کاشته می‌شود، به‌اندازه کاشت آن اهمیت دارد.
محققان و دولت‌ها، مدت‌هاست که از ایده کاشت درخت، به‌عنوان راه‌حلی برای تغییر آب‌وهوا حمایت می‌کنند. سال گذشته، پیشنهاد کاشت یک تریلیون درخت برای کاهش دوسوم انتشار گازهای آلاینده‌ای که انسان تولید می‌کند، داده‌شده و امسال نیز، همین طرح(کاشت یک تریلیون درخت در سراسر جهان) مطرح شده است، اما نتایج تحقیقات نشان داده است که موارد دیگری غیر از کاشت درخت را باید در نظر بگیریم.
محققان دریافتند مهم‌ترین مورد، کاشتن درختان در جنگل‌های موجود است که درخت چندانی ندارند. کاشت درخت، معمولا در جنگل‌ها انجام می‌شود که با این کار، جداسازی کربن فقط ۲۰ درصد خواهد بود.
محققان برای یافتن نتایج، بیش از ۱۳۰ هزار قطعه جنگلی در ایالات‌متحده را که تقریبا ۱.۴ میلیون درخت دارد را بررسی کردند.
آنان احتمالات آینده را با برآورد فعلی مقایسه کردند و دریافتند که جنگل‌ها سالانه، حدود ۱۴ درصد از انتشار کربن را خنثی می‌کنند، اما این میزان می‌تواند افزایش یابد.
گرانت دومکه، محقق اصلی این بررسی اظهار کرد: کاشت هدفمند درخت در زمین‌های جنگلی موجود، این توانایی را دارد که ظرفیت جنگل‌ها، برای ارائه بسیاری از خدمات اکوسیستم را افزایش دهد.
تمرکز کشت‌ها در مناطق پربار، با کمترین درخت، پتانسیل بیشتری برای افزایش جداسازی کربن، از توزیع همان تعداد درخت در مناطق بزرگ‌تر دارد.
در اوایل سال جاری، محققان در گزارشی، مجموعه اصولی ارائه کردند که ابتکاراتی برای توسعه جنگل‌ها بود.
چنین تلاش‌هایی باید به‌جای کاشت جنگل‌های جدید بر حفاظت و نگهداری از جنگل‌های دست‌نخورده تمرکز داشته باشد و به‌عنوان بخشی از اقدامات کاهش کربن است و باید اهداف اجتماعی و زیست‌محیطی را متعادل کند.
همان‌طور که در بسیاری از کشورها دیده‌شده است، کاشت درخت تضمین نمی‌کند که آن‌ها زنده خواهند بماند.
محققان افزودند: برای موفقیت، به ابتکارات کاشت درخت، مشارکت ذینفعان محلی مهم است و باید مقابله با اهداف متناقض استفاده از زمین در نظر گرفته شود و از حداکثر اثربخشی در طولانی‌مدت، اطمینان حاصل کرد.
انتهای پیام