به گزارش ایسنا، مسعود ابوطالبی، پژوهشگر روابط بین‌الملل در یادداشتی کوتاه با عنوان "تحریم یکجانبه؛ تحلیل یکجانبه" نوشت: سیاست فشار حداکثری ایالات متحده علیه ایران شکست خورده است؛ اصرار و تاکید بر واژه جعلی مکانیسم ماشه بهترین دلیل آن است. اگر تحریم های گسترده نهادهای حقوقی و افراد حقیقی توسط ایالات متحده هدف اصلی این سیاست را محقق کرده بود که این کشور به چنین اهرمی متوسل نمی شد.
شاید مهم ترین تناقض سیاست خارجی دونالد ترامپ این باشد که می خواهد با استفاده از ساز و کارهای بین المللی، آن ها را نابود سازد. در جامعه جهانی حتی با اتکا به نظریه آنارشیسم نیز نمی توان از چنین رهیافتی بهره گرفت. نقطه قوت برجام نیز همین است: بهره گیری چندجانبه و حداکثر استفاده از توان نهادهای بین المللی در جهت صلح و تامین امنیت بین الملل. حمایت چندباره کشورهای اروپایی نیز از این توافق به همین دلیل است.
در شرایط کنونی بر همگان مشخص شده که توسل به زور با تکیه بر ادبیات خودساخته و یکجانبه گرایی افسارگسیخته تنها به انزوا و شکست می انجامد و این دقیقا همان شرایطی است که ایالات متحده اکنون در آن قرار دارد.
مکانیسم ماشه و بازگشت تحریم های سازمان ملل تنها یک جنگ روانی بی معنا و در جهت جبران شکست های سیاسی مداوم و بهره‌گیری از آن در جهت استفاده تبلیغاتی است. دونالد ترامپ بارها به صراحت اعلام کرده که پس از پیروزی ( احتمالی ) در انتخابات پیش رو در مدت کوتاهی با ایران به توافق خواهد رسید؛ این جمله تنها استیصال و شکست برنامه های او در مواجهه با ایران را نشان می دهد.
در ادامه نکات زیر قابل توجه است:
۱-ایران فقط با تحریم یکجانبه روبرو نیست؛ با تحلیل یکجانبه حامیان همان تحریم ها هم روبروست؛ کسانی که شکست های مداوم سیاسی ایالات متحده را برنامه بلندمدت این کشور برای تغییر ساختار شورای امنیت و حمایت چندباره تروییکای اروپایی از ایران را باد هوا توصیف می کنند.
۲- برخی ترامپ‌های داخلی نیز نابودی برجام و توافقی به نام خود و در دوره خود را می‌خواهند. ترامپ هم همین‌ها را می خواهد. با وجود این‌ها، ترامپ و بایدن فرقی نمی‌کند.
۳-همان طور که پیش تر گفته شد مکانیسم ماشه یک واژه جعلی و صرفا جنگ روانی جهت جبران شکست های سیاسی در آستانه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا است؛ با فعال شدن این مکانیسم نیز، عامل اجرایی این تحریم ها اتحادیه اروپاست که تاکنون هیچ نشانه ای از سوی آن ها نه در تصویب و نه در اجرا دیده نمی شود.
انتهای پیام