برادران «لومیر» در سال ۱۸۹۵ میلادی با پخش پنج فیلم کوتاه خود در سالن طبقه بالای کافه‌ای در پاریس و فروختن بلیط، اولین «سینمای امروزی» را راه‌اندازی کردند. تنها پنج سال بعد یعنی در سال ۱۹۰۰ میلادی یا ۱۲۷۹ شمسی، مظفرالدین شاه به فرنگ سفر کرد و با دیدن «سینماتوگراف» شیفته آن شد که به قول خودش «بعدازظهر به اکسپوزیسیون و تالار جشن رفتیم که در آنجا سینماتوگراف که عکس مجسم و متحرک است، نشان می‌دهند». امروز در سالگرد صدوبیستمین ورود سینما به ایران، این هنر مخاطبان زیادی برای خود دست و پا کرده و شاید در این روزهای کرونازده، جای خالی‌اش در لابلای وقت‌گذرانی‌هایمان بیشتر احساس می‌شود.