دکتر علی‌باقر نظریان در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: سندرم بیش تمرینی(تمرین زدگی)، مسئله خطرناکی است که با افت در اجرا، افزایش خستگی، کوفتگی دائمی عضلات، اختلالات روحی و احساس بی حالی مشخص می شود.
وی ادامه داد: مربیان و پزشکان باید قبل از آن که این علائم را ناشی از بیش تمرینی بدانند، از عدم ابتلای فرد به سایر بیماری ها مطمئن شوند.
نظریان اضافه کرد: گر پروسه ریکاوری پس از تمرین به طور ناقص انجام شود و خستگی به صورت مزمن در آید، این تازه آغاز داستانی به نام سندرم بیش تمرینی است.
یک دکترای آسیب‌شناسی و حرکات اصلاحی یادآور شد: کاهش عملکرد، فقدان انگیزه، هماهنگی ضعیف، از دست دادن اشتها، درد عضلانی مزمن، سفتی مزمن در مفاصل، سردردهای مزمن، زمان بهبودی طولانی تر، از دست دادن تمرکز، کاهش اعتماد به نفس و افسردگی از نشانه های تمرین زدگی هستند.
وی خاطر نشان کرد: از میان علل مختلفی که تاکنون درمورد تمرین زدگی گزارش شده است، استراحت ناکافی بین جلسات، نامناسب بودن حجم وشدت تمرینات، افزایش ناگهانی فشارتمرین سه علت اصلی برشمرد.
نظریان افزود: عواملی مثل تغذیه نادرست، ناکافی بودن خواب واستراحت، اضطراب در زندگی روزمره، فشارهای شغلی و تغییرات یا بی‌نظمی‌های زندگی ازجمله عوامل موثر بر شدت تمرین زدگی است.
انتهای پیام