وقتی در روزگاری که روزهایش را با بنای تکرار بنا نهاده‌اند، به روزهای قرمز رنگ تقویم می‌رسیم، ناخودآگاه برای روزهای نیامده، رویاپردازی می‌کنیم، هر چند همه این برنامه‌ها در چارچوب همان روزهای تکراری است اما بهانه‌ای – حتی زودگذر – برای لحظاتی است که به سختی آن را سپری می‌کنیم و همین رویاپردازی‌ها باعث شده است تا ما ایرانی‌ها در تعطیلات کوتاه، فرصت‌ها را مغتنم‌تر بشماریم.

تعطیلات دیگری پیش رو است، از همان‌هایی که ما ایرانی‌ها از ماه‌ها قبل برایش برنامه‌ریزی می‌کنیم، هر چند به دلیل شرایط سفر، بیشتر برنامه‌ها با وقت تلف کردن در ترافیک جاده‌ای نقش بر آب شده و خستگی راه، تنها ره‌توشه سفری است که از ماه‌ها قبل ذوق آن را در سر می‌پروراندیم اما اوضاع این‌بار کمی متفاوت است؛ چرا که سفر در برهه کنونی فقط یک سفر نیست، خودخواهی محض است.

در شرایطی که اکثر جوامع با شیوع ویروس کرونا دست به گریبان بوده و کادر درمانی نیز در جبهه مقدم این شیوع، روزهای بسیار سخت و نفس‌گیری را پشت سر می‌گذارد، وجود هر روز تعطیل در تقویم، به مثابه دورتر شدن پزشکان، پرستاران و سایر خدمه بیمارستان از خانواده‌شان است و این ما هستیم که با نوع رفتارمان، گاهی دور و گاهی نزدیک شدن این مسیر را میسر می‌کنیم.

تعطیلات چند روزه و دو راهی ماندن و رفتن

از امروز (ششم شهریورماه) تا آخرین ساعات روز (نهم شهریورماه) روزهایی است که میان ماندن و رفتن، ستیزی نابرابر در گرفته و تجربه نشان داده است که «در خانه ماندن» در این نبرد، میدان را برای «سفر رفتن» خالی کرده است. هر کس برای اینکه در خانه نماند، بهانه‌ای توجیه‌پذیر می‌آورد و معتقد است با اینکه بار سفر را بسته است اما تلاش خواهد کرد همه پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کند.

این روزها همان روزهایی است که به واسطه برگزاری مراسمی چون یوم‌العباس، زنجان میزبان خیل عظیمی از مهمانان از سراسر کشور و حتی خارج از کشور است اما به دلیل شرایط پیش آمده، مسئولان استان بارها اعلام کرده‌اند که در این ایام، شهر شور و شعور حسینی پذیرای مهمانان نخواهد بود که این خود می‌تواند کمک‌ شایانی به جلوگیری از ابتلای افراد زیادی به ویروس کرونا شود.

حال که خود پذیرای مهمانان نیستیم، بهتر است خودمان نیز با احترام به هم‌وطنان‌مان در سایر استان‌ها، بار سفر را بر زمین گذاشته و خیال سفر چند روزه را به پاس رنجی که کادر درمانی تا به امروز متحمل شده‌اند، از سرمان بیرون کنیم. فراموش نکنیم رعایت پروتکل‌های بهداشتی در محل زندگی‌مان به مراتب آسان‌تر و مطمئن‌تر از رعایت این پروتکل‌ها در سفری است که از ابتدا نباید آغاز می‌شد.

تعطیلی تعطیلات؛ عادت نکردن به عادات

استفاده از ماسک و رعایت سایر پروتکل‌های بهداشتی، امروز بیش از هر توصیه دیگری طنین‌انداز است. حال که قرار است عزاداری سید و سالار شهیدان با سبک و سیاق جدید برگزار شده و یوم‌العباس زنجانی‌ها با رنگ کمک مومنانه، رنگ دیگری به هشتم محرم بدهد، چه بسا ترک برخی از عادات نیز می‌تواند تسکین‌دهنده کسانی باشد که یک سال در انتظار چنین روزهایی، لحظه‌شماری می‌کردند.

وقتی شرایط کرونایی، پایتخت شور و شعور حسینی را از پذیرش مهمانان معذور می‌دارد، باید به عادات‌مان عادت نکنیم، بار سفر را که پر از رنج کادر درمانی و آلام کسانی است که این روزها روی تخت بیمارستان نفس‌شان به شماره افتاده است، نبندیم و اجازه دهیم جاده‌ها در این روزها نفس راحتی بکشند و زیبایی جاده چالوس را با رفتار خودخواهانه خود لوث نکنیم.

امروز که آغازگر تعطیلات چند روزه است، آزمون دیگری برای من و شماست، آزمونی که یکی از چهار گزینه ناگزیر آن تعطیلات است. بی‌تردید تعطیل کردن تعطیلات پیش رو، آن هم در فصل تابستان، موضوعی است که خیلی‌ها حتی حاضر نیستند به آن فکر کنند، چون معتقدند انسان باید در لحظه زندگی کند اما برخی دیگر معتقدند می‌شود با عادت نکردن به عادات گذشته، برای دیگران هم لحظات خوبی را رقم زد.

اعمال محدودیت‌ها؛ شاید وقتی دیگر

زنجان از ابتدای شیوع ویروس کرونا جزو استان‌هایی است که در چندین نوبت اعمال محدودیت را در بخش‌های مختلف، از جمله مبادی ورودی شهرهای مختلف استان تجربه کرده است. این روزها همان روزهایی است که زنجانی‌ها را به شهر شور و شعور حسینی شهره کرده اما میزبانی نکردن در این شرایط همان شعوری است که ایجاب می‌کند برای تسکیل آلام بشری، مقدم بر هر شوری باشد.

همه مسئولان استان از استاندار گرفته تا فرماندار شهرستان زنجان، این روزها دغدغه‌مند به دنبال راهکاری برای حضور نیافتن مهمانان در زنجان است، متفق‌القول بر این باور هستند که در شرایط کنونی از پذیرش مهمانانی که هر سال برای حضور در مراسم یوم‌العباس به زنجان سفر می‌کردند، معذوریم و بی‌تردید چنین شرایطی می‌تواند برای سایر استان‌ها نیز در میزبانی نکردن از ما که قصد سفر داریم، صادق باشد.

شاید اعمال محدودیت‌ها در مبادی ورودی شهرها در زمان ابتدای شیوع کرونا، امری عادی جلوه کند؛ چرا که هنوز آحاد جامعه به عمق فاجعه پی نبرده‌اند اما امروز که نزدیک به هفت ماه از شیوع این ویروس در دنیا و کشورمان می‌گذرد، به نظر می‌رسد اعمال چنین محدودیت‌هایی – هر چند لازم – اما نشان‌دهنده آن است که ما ایرانی‌ها تحت هر شرایطی حاضر نیستیم عادات‌مان را کنار گذاشته و دوراندیش باشیم.

سفر را صِفر کنیم

کم‌کم بوی پاییز از هم‌اکنون به مشام می‌رسد، شاید بازگشایی مدارس از نیمه‌های شهریور، بوی ماه مهر را چند هفته زودتر پراکنده کرده اما نمی‌توان با وجود حاکم بودن چنین شرایطی، حضور فصل خزان را به فال نیک گرفت؛ چرا که همه ما می‌دانیم فارغ از خس‌خس برگ‌های بر زمین مانده، خستگی مستولی شده بر تارک کادر درمانی باعث خواهد شد تا تاب مقاومت‌ در برابر کرونا و دوست صمیمی‌اش آنفلوانزا را نداشته باشیم.

رئیس دانشگاه علوم‌پزشکی استان زنجان که در خط مقدم این مقاومت حضور دارد، این روزها توصیه اکید دارد که زنجانی‌ها از سفر کردن در ایام تعطیلات بپرهیزند و آن را به صِفر برسانند؛ چرا که آمار حاکی از آن است که اگر قرار باشد میزان سفرها یک‌دهم افزایش یابد، در آن صورت شاهد افزایش ۲ درصدی آمار مبتلایان به بیماری کرونا خواهیم بود و این یعنی سفر بی‌بازگشت که ممکن است برای هر یک از ما رقم بخورد.

قبل از اینکه بار سفر را ببندیم، نباید فراموش کنیم که برخی از پدران به دلیل از دست دادن شغل‌شان در این شرایط، خیلی وقت است که بار معیشت خود را بسته‌اند. آری، چه بسیارند نان‌آورانی که با هر بار سفر کردن ما، تعداد نان سفره‌های‌شان به صِفر می‌رسد، هر بار که ما در کنار دریا به جست و خیز می‌پردازیم، آن‌ها به دنبال ساحلی هستند تا دست‌های خالی‌شان را در شن‌های آن پنهان کنند.

گردن‌گیر کروناگردی نشویم

کم‌کم صدای بوق خودروهایی که مقصدشان یکی است، به گوش می‌رسد، کم‌کم کمر جاده‌ها از انبوه مسافران خم می‌شود، کم‌کم پزشکان و پرستارانی که این روزها «گان» به تن‌شان چسبیده و دنیا را از پشت شیلد تیره و تار می‌بینند، به این باور می‌رسند که هنوز فاصله آن‌ها برای حضور در جمع خانواده‌های‌شان، فاصله معنی‌داری است و باید سد محکمی برای موج دیگری از کرونا باشند.

ما را چه شده است، مگر همان مردمی نیستیم که هشت سال در مقابل ابرقدرت‌ها در جنگ جهانی کوچک مقاومت کردیم و یک وجب از خاک کشور را به دشمن ندادیم. ما را چه شده است، مگر همان مردمی نیستیم که به هنگام وقوع بلایای طبیعی، دست یاری به سوی هم‌وطنان‌مان دراز کردیم تا دست‌شان پیش هر کس و ناکس دراز نشود. ما را چه شده است که امروز تاب مقاومت در برابر تعطیلات بکر را نداریم.

اگر امروز بار سفر را برای تعطیلات چند روزه می‌بندیم، حواس‌مان باشد به قدری این بار را سنگین کنیم که سنگینی باری که بر دوش کادر درمانی، بر دوش پدرانی که کسب و کار خود را از دست داده‌اند، بر دوش فعالان ورزشی که این روزها خانه‌نشین شده‌اند، بر دوش زائرانی که امسال حاجی نشدند، بر دوش عاشقان یوم‌العباس که امسال در کنار یار دیرین امام حسین (ع) نیستند و ...، احساس نشود.

سفر نرویم، گردن‌گیر کروناگردی نشویم، در خانه بمانیم.

انتهای پیام