مریم نشیبا - گوینده رادیو - در گفت‌گویی با ایسنا درباره شرایط جامعه پس از کرونا گفت: کسی نمی‌تواند تفاخر کند که ماشین گران‌قیمت دارد. مازراتی و پراید دیگر فرقی نمی‌کند. عاملی است که همه را درگیر کرده و هیچ نقطه‌ی سالمی در دنیا نیست. انگار فقط در همین زمینه عدالت برقرار شده است. این واقعیت را باید بپذیریم. عزیزانمان، همکارانمان یا همسایه‌هایمان جلوی چشمانمان پرپر می‌شوند. این مشکل، تمام دنیا را گرفته است. اگر خودمان هم ترسی از مرگ نداریم به فکر دیگران باشیم. اگر ما ناقل شویم جان دیگران را که خواهان زندگی هستند و می‌خواهند از این چند صباح بهره ببرند و در کنار خانواده‌شان زندگی کنند را به خطر می‌اندازیم. در مکان‌های عمومی حتی اگر دیگران رعایت نمی‌کنند ما فاصله‌مان را حفظ کرده و موارد بهداشتی گفته شده را رعایت کنیم. فقط لازم است که ماسک بزنیم و یک اسپره‌ی کوچک ضدعفونی‌کننده همراهمان داشته باشیم. سعی کنیم کمتر از خانه خارج شویم و وقتی خارج شدیم چند کار را که واجب است با هم انجام دهیم. با رعایت این مسائل درصد قابل توجهی از بیماری کنترل می‌شود. باید برای رضای خدا که من همیشه از او به عنوان نقاش بال پروانه‌ها یاد می‌کنم، مراقب اعمالمان باشیم. با اعمال نیک، مهربانی، توجه به یکدیگر و شریک شدن لقمه‌نانی که داریم با نیازمندان موجب خوشنودی خدا باشیم.

این گوینده در ادامه با یادآوری مشکلات کودکان کار عنوان کرد: من همیشه می‌گویم من یک کودک کار هستم می‌شود به من بگویید حق من کجاست؟ این سوالی است که هر کودک کاری از خودش دارد و من به جای آن‌ها این سوال را می‌کنم. در حق آن‌ها بی‌عدالتی می‌شود. این شرایط آن‌ها باعث شده تا من از خرید کردن و بیرون آمدن از خانه بدم بیاید. اذیت می‌شوم. نابهنجاری می‌بینم. رعایت نکردن قوانین و گران‌فروشی را می‌بینم.

نشیبا که در ایام کرونا مشغول به کار بوده و برنامه‌هایش را خالی نگذاشته است، درباره دشواری‌های کار در روزهای کرونایی توضیح داد: برای من سخت نبوده است. برای برنامه‌های پرجمعیت و پرمهمان و نمایش‌ها سخت بوده است. من هم در برنامه «شب بخیر کوچولو» و هم در برنامه «گلبانگ» در استودیو تنها هستم. سعی می‌کنم تا جای ممکن رعایت کنم و ماسکم را همیشه می‌زنم. به جز زمانی‌که در استودیو هستم. با این شرایط مشکلی ندارم مشکل من دلسوزی نسبت به افرادی است که رعایت نمی‌کنند و یا افرادی‌ که با وجود رعایت، باز هم دچار بیماری می‌شوند.

او درباره یکی از برنامه‌هایی که گویندگی‌اش را بر عهده دارد و در زمینه موسیقی است، توضیح داد: برنامه «جعبه موسیقی» به تهیه‌کنندگی انسیه سمیع‌پور هر روز ساعات ۱۳:۳۰ ظهر و ۱:۳۰ نیمه شب پخش از رادیو نمایش پخش می‌شود. در این برنامه به موسیقی فیلم‌های سینمایی پرداخته می‌شود. درباره سبک کار و زندگی موسیقی‌دانان صحبت می‌شود و همچنین کمی هم از خود فیلم گفته می‌شود. این برنامه به پیشنهاد آقای افتخاری مدیر شبکه نمایش ساخته شده است و برنامه‌ای ویژه و تخصصی است.

این گوینده رادیو که سال‌هاست برنامه «شب بخیر کوچولو» را برای کودکان اجرا می‌کند، در پاسخ به این سوال که چه چیزی در صدای او آرامش را به شنونده‌ها منتقل کرده و بچه‌ها را به خواب می‌برد، عنوان کرد: این ویژگی صدای من است چون من آدم‌ها را دوست دارم. اگر در کوچه‌مان دعوا شود اولین نفری که از خانه خارج می‌شود من هستم. طاقت ندارم  که دعوا را به صلح می‌رسانم. در اتوبوس هم مشکلی پیش بیاید و همه ساکت باشند باز من بلند می‌شوم و وساطت می‌کنم و مشکل را حل می‌کنم. فکر می‌کنم خداوند ما را میبیند.

او در پایان درباره اهمیت حرفه گویندگی و شرایط لازم برای گوینده شدن، گفت: صدای گوینده باید فنی و قابل قبول باشد. گوینده باید کارش را دوست داشته باشد و فقط روخوانی نکند. مطلب باید جزیی از وجود گوینده باشد و بعد منتقل شود. من وقتی «شب بخیر کوچولو» را اجرا می‌کنم همه بچه‌های دنیا را در ذهنم دارم البته بیشتر بچه‌هایی که مشکل دارند و سختی می‌کشند. «شب بخیر کوچولو» سه صفحه است ولی آنقدر برایش انرژی می‌گذارم که  انگار سی صفحه خوانده‌ام. دوست دارم آنطور که دوست دارم قصه بشنوم قصه بگویم. منتقل کردن متن به زیبایی و داشتن سواد لازم هم برای گویندگی لازم است. خیلی از پیشکسوتان ما هستند که دیپلم هم ندارند اما به ما تدریس می‌کنند به ویژه در زمینه ادبیات. این‌ها عاشق بودند و خودآموز تحقیق کرده‌اند و آموخته‌اند.

انتهای پیام