توسعه حمل و نقل انسانی (دوچرخه سواری و پیاده‌روی) طی سال‌های گذشته مورد توجه مدیریت شهری کشورهای مختلف جهان، از جمله کشور ما قرار گرفته و برای عملیاتی شدن این موضوع اقدام به احداث مسیرهایی خاص با عنوان پیاده‌راه و یا مسیرهای خاص دوچرخه کرده‌اند، چرا که چگونگی تردد آسان و استفاده از وسایل حمل و نقل درون شهری امروزه به یکی از معضلات بزرگ شهرها تبدیل شده تا جایی که مشکلات موجود در آلودگی‌های زیست محیطی، ترافیک و ده‌ها مشکل دیگر را برای شهروندان به همراه داشته است.
به گفته مدیر سازمان حمل و نقل و ترافیک قزوین «در طرح جامع قزوین تا افق سال ۱۴۰۰ احداث ۷۰ کیلومتر مسیر دوچرخه‌سواری دیده شده که تاکنون ۴۵.۵ کیلومتر آن در معابر شهر به بهره‌برداری رسیده است». در نظر داشته باشیم که استفاده از دوچرخه در مسیرهای ویژه، ضمن فرآهم آوردن آسایش و امنیت خاطر برای دوچرخه‌سوار، به رفع مشکلات ترافیکی و کاهش آلایندگی‌ها نیز کمک می‌کند. این روزها تب‌وتاب دوچرخه سواری بسیار داغ شده و به دنبال آن نیز کمپین سه شنبه‌های بدون خودرو نیز به راه افتاده است، کارشناسان توپوگرافی معتقدند قزوین یکی از مناسب‌ترین شهرهای کشور برای دوچرخه‌سواری است اما متاسفانه با نبود بستر سازی فرهنگی و آموزش مناسب، مسیر ویژه دوچرخه به مسیری برای پیاده‌روی، تجمع دست‌فروشان و به جولانگاهی برای موتورسواران تبدیل شده ضمن اینکه عدم امکان اتصال مسیرهای دوچرخه در تقاطع‌ها از دیگر معضلات دوچرخه سواری در مسیرهای ویژه‌ی دوچره سواری در این شهر است.