به گزارش ایسنا، دکتر سمیعی «علوم کشورداری» را تا مقطع دکتری در دانشگاه «کارل فرانس» اتریش گذراند. او جزو اولین اعضای هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی و از نخستین استادان همکار دکتر کاظم معتمدنژاد در دانشکده علوم ارتباطات بود؛ «فلسفه سیاسی ارتباطات» جزو کرسی‌های درسی استاد سمیعی برای دانشجویان علوم ارتباطات و روابط بین‌الملل بود.
سمیعی علاقه زیادی به مکاتب انتقادی به‌خصوص مکتب «فرانکفورت» داشت و به واسطه تحصیل در آلمان، جزو نخبگانی بوده که در جنبش‌های دانشجویی آلمان در سال ۱۹۶۸ حضور داشت و حتی همراه با دانشجویان آلمانی بازداشت شد.
او جزو انگشت‌شمار استادانی بود که بر «تحلیل گفتمان» و «تحلیل گفتمان انتقادی» اشراف داشت و تاکید می‌کرد: «تحلیل گفتمان انتقادی»، شاخه علمی بین رشته‌ای است که کاربرد زبان و سیاست را بررسی می‌کند و اهالی علوم ارتباطات بهترین افراد برای به کارگیری این علم هستند.
این استاد ارتباطات همچنین باور داشت که «باید با زندگی مواجه شد وگرنه مرگ در انتظار ماست.»
دکتر سمیعی، شبکه‌های اجتماعی امروز را برای عرصه علوم ارتباطات مفید می‌دانست و در کنارش معتقد بود «دنیای مجازی دنیای چهره به چهره نیست و ادراک، در آن مغفول افتاده است.»
او که با کاظم معتمدنژاد در گروه ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی همکاری نزدیکی داشت بر این باور بود، «تمام رشته‌های علم اجتماعی وامدار ارتباطات هستند.» سمیعی می‌گفت: «ارتباطات به معنای واقعی را همه نمی‌دانند؛ فهم آن مهم است.»
او در صحبت‌هایش همیشه از ساعت‌ها مطالعه سخن می‌گفت و اینکه سرگرمی‌اش «با اشتیاق خواندن است.»
درباره حاصل مطالعاتش هم آرزوهایی داشت: «آرزو دارم حاصل مطالعاتم را به خط اول ارتباطی‌ها برسانم نه به اهل سیاست و نه جامعه‌شناسی، به دست متخصصان ارتباطات برسانم.»؛ اگرچه آنچه استاد از آن به عنوان «وسواس سقراطی» یاد می‌کرد، در تمام سال‌های تدریس و مطالعه و بحث و نظر، مانع از آن شد تا نظریاتش را به رشته تحریر درآورد و دست‌نوشته‌های پراکنده او هنوز در انتظار اراده‌ای برای جمع‌آوری، تنظیم و انتشار هستند.
و اما درباره زندگی؛ او می‌گفت: «هر چه انسان بی‌تعارف‌تر باشد زندگی بهتر است.»
دکتر علی سمعیی متولد دوم اردیبهشت ماه ۱۳۱۴ بود. او ۲۴ تیر ماه ۱۳۹۸ آرام و بی صدا چشم از جهان فروبست و ۲۷ اردیبهشت ماه در قطعه ۳۸ بهشت زهرا تهران (۳۸،۲۴، ۶۰) به خاک سپرده شد.
دکتر «علی اکبر فرهنگی» پس از درگذشت دکتر سمیعی به شعر رودکی در رثای یار دیرینش شهید بلخی اشاره کرد.
کاروان شهید رفت از پیش وآنِ ما رفته گیر و می‌اندیش
از شمار دو چشم یک تن کم وز شمار خرد هزاران بیش
انتهای پیام