به گزارش ایسنا، روز گذشته و در اولین روز حضور علی اکبر شکارچی بعد از ایام کرونا و قرنطینه، در کلاسِ تدریس موسیقی، مریم سورنامهر (سیافی) ـ بانوی سازنده ساز ـ به دیدار شکارچی رفت تا کمانچه‌ای را که برایش ساخته بود، به وی اهدا کند.

شکارچی بعد از نواختن این ساز، گفت: در درجه اول باید به استاد بیاض امیرعطایی به خاطر تربیت چنین شاگردی تبریک بگویم و بعد از آن خوشحال باشم که وضع کمانچه‌نوازی در ایران به حدی رسیده که پای بانوی هنرمندی چنین با ذوق را به عرصه سازسازی باز کرده است. این ساز هم از نظر صنعت بسیار خوب ساخته شده و زیبایی خاصی دارد و هم از لحاظ صدادهی، نوایی زلال و شفاف دارد.

شکارچی سپس گفت: این ساز در دست یک نوازنده حرفه‌ای چنان اسبی اصیل در دست یک سوارکار حرفه‌ای است. با اینکه برای اولین بار بود انگشت روی پرده‌های این ساز گذاشتم اما کمانچه ساخته دست مریم سورنامهر چقدر خوش صدا و خوش زنگ بود. من از اینکه بانویی تلاشگر و با سلیقه، چنین کمانچه‌ای را برایم ساخته، سپاسگزارم و اهمیت کار او را در این می‌بینم که چنین سازی اولین بار است توسط یک زن ساخته می‌شود. این کمانچه، از نظر صنعت با سازهایی که مردان می‌سازند، برابری می‌کند و باور کنید اگر این بانو هنرمند، نام خودش را روی این ساز حک نکند، هیچ‌کس نمی‌تواند تشخیص بدهد یک مرد آن را ساخته یا یک زن. همان‌طور که خانم سورنامهر از اینکه من این ساز را به دست بگیرم، خوشحال است؛ من هم از اینکه این زن هنرمند دارد در این مسیر گام بر می‌دارد، خوشحالم.

علی‌اکبر شکارچی به بهانه ساخت ساز «آساره» و نواختن با این ساز یادداشت کوتاهی نوشته که در آن آمده است:

«بسیار خرسندم که امروز کمانچه ساخت سرکار خانم مریم سورنامهر را ملاحظه کردم و با شوق با آن نواختم. برای موسیقی و سازسازی کمانچه جای خوشبختی است که خانم‌ها با ظرافتی که در دستان و انگشتان خود دارند، به این زیبایی در صنعت و صدادهی از چوب و پوست خشک و سیم، اینگونه خوش بدرخشند. من به ایشان تبریک می‌گویم، این سازی است حرفه‌ای، برای کمانچه‌نوازان حرفه‌ای.
با سپاس علی اکبر شکارچی»

در این قسمت می‌توانید بخشی از نواخته شدن ساز سورنامهر را توسط علی اکبر شکارچی ببینید:

انتهای پیام