فرانه معدنی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: زمانی که در دانشگاه کاشان مشغول تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد رشتۀ پژوهش هنر بودم، برای درس روش تحقیق که می‌شد سرسری از آن رد شد و نمرۀ قبولی گرفت، موضوع «زیلوبافی در کاشان» را انتخاب کردم و با جستجو در شهر توانستم معدود هنرمندانی که هنوز مشغول زیلوبافی بودند پیدا کنم.
وی ادامه داد: اغلب مردم نسبت به زیلوی میبد و یزد شناخت دارند اما حتی خود کاشانی‌ها نیز نسبت به این مسئله که در شهر خودشان این هنر وجود دارد بی‌اطلاع بودند.
معدنی خاطرنشان کرد: تعداد زیلوبافان کاشان کمتر از ۱۰ نفر و میانگین سنی آن‌ها بالای ۷۰ سال بود، ضمن اینکه آن‌ها به‌صورت تفننی به این هنر اشتغال داشتند و وقتی این مسائل را در کنار به‌روز نشدن دستگاه‌ها و طرح‌ها بگذاریم، متوجه می‌شویم که چیزی به نابودی هنر زیلوبافی در کاشان باقی نمانده است.
این کارشناس ارشد پژوهش هنر افزود: بااینکه تابه‌حال مستند نساخته بودم تصمیم گرفتم این کار را برای زیلوبافان کاشان انجام بدهم و با همکاری یکی از همکلاسی‌ها و آزمون‌وخطای بسیار بخشی از مقدمات کار را پیش بردم. در ادامۀ مسیر از آریا آزاد پرتو که تصویربردار و تدوینگر حرفه‌ای بود کمک گرفتم و نتیجه کار را نیز با مشورت آقای احمدیان، یکی از کارگردانان خوب کاشان اصلاح کردم.
وی که تهیه‌کنندگی مستند «زیلوبافی کاشان» را نیز بر عهده داشته، تصریح کرد: این مستند در نشست علمی گنجینه هنرهای سنتی دانشگاه کاشان با حضور فعالان گردشگری، مسئولان میراث فرهنگی، شهرداری و دانشجویان علاقه‌مند به نمایش درآمد و دربارۀ این هنر در قالب نشستی تخصصی بحث و گفتگو شد. شنبه ۲۴ خردادماه از شبکه یک سیما شاهد پخش آن بودیم و قرار است که ۲۹ خردادماه نیز رأس ساعت ۲۰ در شبکه مستند نمایش داده شود.
معدنی یادآور شد: زیلوی کاشان با اقلیم و طبیعت این منطقه سازگار است، اما متأسفانه آن‌طور که بایدوشاید موردتوجه قرار نگرفته و می‌بینیم که امروز کاشان نه به عنوان شهر زیلو بلکه به عنوان مرکز فرش ماشینی کشور شناخته می‌شود.
انتهای پیام