هادی معماریان در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: منطقه ترشیز شامل شهرستانهای کاشمر، خلیلآباد، بردسکن و کوهسرخ نیز همانند سایر مناطق کشورمان نیازمند "توسعه پایدار و مدبرانه" هستند، تا ضمن تکیه بر استعدادها و ظرفیتهای بینظیر ملی و منطقهای، با عبور امن از محدودیتهای طبیعی و بحرانهای آب و محیطزیست چه در حال حاضر و چه در آینده و با "الگوهای اجرایی مشارکت مردمی" و تدوین "چشمانداز مشترک" و "همافزایی و همگرایی" هر چه بیشتر متولیان امر، مسیر پایداری را با موفقیت طی نمایند.
وی یادآور شد: پیشبینی محل وقوع زلزله احتمالی در استان خراسان رضوی با استفاده از روش شبکه عصبی مصنوعی نیز نشان میدهد که بیشترین احتمال وقوع زلزله در منطقه مرکزی متمایل به غرب استان(شهرستان کاشمر و جنوب شرق شهرستانهای سبزوار و بردسکن) با احتمال ۳۰ درصد بالاتر نسبت به سایر مناطق پیشبینی شده است.
به گفته معماریان هیچگونه سند یا مطالعهای که در آن روند توسعه منطقه را بر اساس بحرانهای پیش رو آیندهنگاری کرده باشد وجود ندارد و در هیچ یک از ادارات و سازمانهای اجرایی منطقه نمیتوان میز یا کارگروه برنامهریزی بر مبنای آیندهپژوهی را یافت.
معماریان مطرح کرد: تا کنون روند ساختوساز و توسعه شهری بر مبنای مدیریت ریسک نبوده و در همین شهر کاشمر عمده ساختوسازهای جدید بدون در نظر گرفتن حریم از گسل زلزلهخیز درونه و مسیلهای خطرناک در حال انجام است و روند استخراج آب از سفرههای آب زیرزمینی و مصرف آن در بخش کشاورزی و شهری به هیچ عنوان بیانگر کنترل برداشت و مصرف در شرایط خشکسالی نیست.
وی آیندهپژوهی برای منطقه ترشیز را ضروری ذکر کرد و گفت: پهناور بودن سرزمین ایران و ویژگیهای خاص جغرافیایی، اقلیمی و زیست محیطی آن سبب شده که از ۴۱ نوع حادثه طبیعی شناخته شده در جهان، ۳۱ نوع آن در ایران امکان وقوع داشته باشد که سیل، خشکسالی و زمینلرزه در این میان بیشترین سهم را به خود اختصاص دادهاند، به نحوی که هر از گاهی یکی از این سوانح طبیعی بخشی از کشور را تخریب کرده و خسارتهای زیادی وارد میسازد و منطقه ترشیز نیز از این امر مستثنی نبوده و در طول تاریخ، همیشه، کل منطقه یا بخشی از آن با این سوانح طبیعی درگیر بوده و از آنها آسیب دیده است.
این استاد دانشگاه مرکز آموزش عالی کاشمر در ادامه مطرح کرد: شهرستان کاشمر و منطقه ترشیز که در منطقه اقلیمی گرم و خشک استان قرار دارد به شدت تحت تأثیر پیامدهای تغییر اقلیم قرار میگیرد و رودخانهها به عنوان شریانهای حیاتی منشأ گرفته از حوضههای آبخیز و تغذیه کننده سفرههای آب زیرزمینی اولین مؤلفه حیاتی متأثر از پدیده تغییر اقلیم هستند.
وی عنوان کرد: تنها با تحلیل دادههای هواشناختی در دسترس از ۳۰ سال گذشته در شهر کاشمر برآورد میشود که با توجه به روند افزایشی دما، ساعات آفتابی و میزان تبخیر و در مقابل با توجه به روند کاهشی میزان بارش، در آینده مراکز جمعیتی منطقه ترشیز با کمبود منابع آبی سطحی در رودخانهها و فشار بر منابع باقیمانده آب زیرزمینی تحت تأثیر شرایط گرمایشی اتمسفر مواجه خواهند شد.
معماریان افزود: خشکسالی، برداشت بیش از حد از منابع آب زیرزمینی و در نهایت فرونشست زمین، از جمله بحرانهای جدی شهرستان کاشمر و منطقه ترشیز محسوب میشوند، به طوری که هم اکنون دشت کاشمر با فرونشست تجمعی بیش از ۳۰ سانتیمتر، رکورددار فرونشست زمین در کشور به شمار میرود.
وی اظهار کرد: مطالعات و شواهد تاریخی و همچنین سیلابهای اخیر در سال های ۹۸ و ۹۹ نشان میدهد که منطقه ترشیز به خصوص مناطق کوهستانی آن مانند کوهسرخ دارای پتانسیل سیلخیزی بالایی هستند، متأسفانه برنامهریزیها و ساختوسازهای شهری در این منطقه نیز به هیچ عنوان نتوانسته برای کاهش خسارات سیلابها عمل کند به طوری که به گفته مسئولان شهری کاشمر، ۴۰ درصد شهر به خصوص مناطق توسعه یافته در دو دهه اخیر در مسیل ساخته شده است.
وی گفت: بررسی تحلیل سری زمانی بارش کاشمر و شاخص خشکسالی SPI نیز نشان میدهد که حوضه آبخیز دشت کاشمر در بازههای ۶ ماهه و ۱۲ ماهه و در دوره ۱۳۶۸ تا ۱۳۹۷ به طور متناوب تجربه خشکسالی هواشناسی را داشته است. سری زمانی شاخص خشکسالی آب زیرزمینی PSI در چاهها مشاهداتی نیز نشان میدهد که دشت کاشمر در سه دهه اخیر وارد فاز خشکسالی شدیدی شده است.
انتهای پیام