به گزارش ایسنا، سایت النشره لبنان در یادداشتی به قلم عباس ضاهر درباره تعیین الکساندر یفیموف، سفیر روسیه در دمشق به عنوان فرستاده ویژه ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری این کشور برای گسترش روابط با سوریه نوشت: زمانی که پوتین با صدور فرمانی الکساندر یفیموف، سفیر این کشور در دمشق را به عنوان فرستاده ویژه خود برای گسترش روابط با سوریه تعیین کرد، تحلیل‌های سیاسی در میان مخالفان سوری تا حد توهم گسترش یافت و همه این تحلیل‌ها بر اساس این فرضیه انجام شد که "تعیین وی به معنای حاکمیت دوفاکتوی (روسیه) بر دمشق" است.
همچنین پس از این اقدام کمپین‌های رسانه‌ای سازمان یافته اعلام کردند که روسیه حمایت از بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه را رها کرده و درصدد اداره مستقیم این کشور است.
کسانی که از روند سیاست روسیه مطلع هستند، می‌دانند مسکو که پس از فداکاری‌های نظامی و همکاری‌های راهبردی بلند مدت بر اساس پیمان با خون، نه ائتلاف و اتحاد با سوریه را می‌فروشد و نه از حمایت و پشتیبانی علنی از رهبری و دولت آن دست می‌کشد، پس چگونه می‌تواند در مقابل آمریکایی‌ها تسلیم شود و در آستانه اجرایی شدن قانون تحریم‌های واشنگتن موسوم به "سزار" که عملاً شرکت‌های روسی و چینی همکاری کننده با دمشق را هدف قرار می‌دهد، از خواسته‌های خود چشم‌پوشی کند؟
کارشناسان معتقدند که نمی‌توان هیچ یک از تبلیغات، شایعات و کمپین‌های رسانه‌ای علیه بشار اسد را به نقش آتی روسیه علیه بشار اسد و تسلیم در مقابل خواسته‌های آمریکا مرتبط دانست، بلکه عکس این مسأله صحیح است؛ بدین معنا که طرح پوتین برای تعیین نماینده ویژه در سوریه پاسخ واضح به نقش جیمز جفری، فرستاده ویژه رئیس جمهوری آمریکا در سوریه به شمار می‌رود و مسکو با این اقدام تأکید می‌کند که سوریه اولویت سیاسی و اقتصادی روسیه به ویژه پس از بازگشایی مستقیم دو جاده بین‌المللی موسوم به "ام4" و "ام5" است.
بازگشایی جاده ام4 حاکی از یک توافق روسی ـ ترکیه‌ای ـ سوری است و این درحالی است که آمریکایی‌ها درصدد تحمیل قدرت نظامی هستند که پایه آن کردهای سوریه تحت امر یگان‌های مدافع خلق کرد و حزب کارگران کردستان و کردهای کردستان عراق وابسته به مسعود مصطفی بارزانی و همچنین عشایر مسلح در شرق سوریه در قالب نیروهای سوریه دموکراتیک است که از حمایت نظامی کشورهای عرب حوزه خلیج فارس و غربی و حمایت دیپلماتیک بین‌المللی برخوردار هستند.
اعراب حوزه خلیج فارس در تلاش بودند تا دمشق را متقاعد کنند که این نیروهای ترکیبی به ناکام گذاشتن طرح توسعه طلبانه ترکیه در شمال و شرق سوریه اختصاص می‌یابد اما حقیقت این است که واشنگتن طبق روشی که پیشتر از آن تحت عنوان "سوریه مفید" استفاده می‌شد، قصد دارد تا در جغرافیای سوریه نفوذ کند. این بخش از تحریم‌های آمریکا طبق قانون سزار مستثنی خواهد بود، قانونی که قرار است طی روزهای آتی اجرایی شود. هدف باقی ماندن آمریکایی‌ها در این منطقه نیست بلکه هدف پوشش خروج نظامی آمریکا از سوریه و تضمین حفظ نفوذ در یک منطقه راهبردی، جغرافیایی و نفتی است.
آمریکایی‌ها همچنین از طریق جیمز جفری درصدد اصلاح روابط ترکیه و کردهای سوریه برای خارج کردن آنکارا از ائتلاف روسیه و ایران در سوریه هستند، به همین منظور به این مسأله استناد می‌کنند که دمشق و مسکو به همراه هم‌پیمانان برای یک نبرد نظامی آماده می‌شوند که در جریان این عملیات و طی دو ماه آتی ادلب را بازپس‌خواهند گرفت.
اگر آمریکایی‌ها با اجرای طرح‌هایشان یک کانتون سوری معاف از تحریم‌های خود ایجاد کنند، این منطقه آنگونه که آمریکایی‌ها می‌خواهند باثبات نخواهد بود و این مسأله بیان کننده ادامه ائتلاف نظامی روسیه و سوریه است و تأیید می‌کند که مسکو عکس تمامی فرضیه‌ها و شایعات ذکر شده به حمایت از بشار اسد پایبند است.
انتهای پیام