سعید احمدوند در گفت‌وگو با ایسنا درباره ی اینکه تنیس ایران چقدر در بازیکن سازی موفق بوده و بازیکنان ایرانی تا چه اندازه برای حرفه ای شدن تلا ش کرده اند، بیان کرد: ما از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ پروژه بازیکن سازی را انجام دادیم و با وجود کمبود امکاناتی که بود توانستیم چند بازیکن را به بدنه تیم ملی اضافه کنیم. از وقتی تحریم ها زیاد شد شرایط حضور اسپانسر و برگزاری مسابقات فراهم نشد و تیم ها هم دیگر نیامدند تا لیگ برگزار شود در نهایت بازیکن سازی نداشتیم. ما اگر می خواهیم در تنیس رقابت کنیم باید کار تمام وقت انجام دهیم و بازیکنان در طول سال آماده باشند اما عملا شرایط رقابت کردن را نداشتیم.
او در پاسخ به این پرسش که بازیکنان را تا چه اندازه در به وجود آمدن وضعیت بد تنیس مقصر می دانید، تصریح کرد: من بازیکنان را به اندازه مدیریت مقصر می دانم چون تنیس یک رشته بازیکن محور است. مگر در اروپا تمام بازیکنان اسپانسر دارند؟ من خودم به چشم دیده ام با چه سختی در مسابقات شرکت می‌کنند و کجا می خوابند تا بتوانند هزینه های خود را کاهش دهند و درمسابقه حضور داشته باشند. کدام یک از بازیکنان دختر و پسر ما به مسابقات فیوچرز می روند؟ الان دلار گران شده قبلا که دلار ارزان بود. تنها شاهین خالدان بود که این کار را انجام داد. ما بازیکن داشته ایم که به تیم ملی دعوت شده اما پدرش تماس گرفته که نمی تواند فعلا بیاید چون تعطیلات عید باید کنار ما باشد. بنابراین بیشتر عامل عقب ماندگی تنیس را بازیکنان می دانم چون هیچ تلاشی برای بهتر شدن نمی‌کنند و فقط منتظر هستند یک نفر پیدا شود و برای آنها کاری کند یا مربی معجزه کند.
سرمربی تیم ملی در پاسخ به این پرسش که فکر می کند چقدر بازیکن سازی آنها موفق بوده است چون وقتی بررسی می کنیم می بینیم که اتفاق ویژه ای از بازیکنان ندیده ایم، تصریح کرد: ما دو بار در گروه دو آسیا بودیم و با آن امکاناتی که داشتیم کار خوبی بود. شما انتظار چه چیزی را دارید؟ هر زمان بازیکن ۳۰ هفته در مسابقات بین المللی شرکت کرد آن وقت باید انتظار کار خاصی داشت. با این شرایط ۱۰۰ سال دیگر هم وضعیت همین است. من به عنوان سرمربی وقتی برنامه می دهم اما ۸۰ درصد آن اجرایی نمی شود چه کار می توانم کنم. حتی استعفا هم دادم چون کسی به حرف من گوش نمی داد. از این رو برای موفقیت تنیس یک دست صدا ندارد و همه باید کمک کنند و ساختار جدیدی برای تنیس طراحی شود.
انتهای پیام