به گزارش ایسنا، روزنامه اعتماد نوشت: «کانون مربیان ایران دیروز در نامهای به وزیر ورزش خواستار تعطیلی لیگهای کشور شد. این کانون با استناد به مشکلاتی نظیر نبود چشماندازی از آینده شیوع ویروس کرونا در کشور، درخواست اکثر تیمهای حاضر در لیگ، نبود فرصت مناسب برای آمادهسازی تیمها جهت شروع دوباره رقابتها، فشرده شدن زمان بین پایان فصل جاری و شروع فصل بعد و تصمیمات مقامات فوتبال هلند و فرانسه از مسعود سلطانیفر درخواست کرده پایان مسابقات را در همین مقطع از فصل اعلام کند.
در این که کانون مربیان به عنوان یک نهاد صنفی مستقل میتواند چنین درخواستی ارایه دهد، جای بحث نیست اما عدم توجه اعضای این کانون به بسیاری از مسائل مرتبط با فوتبال در نامه ارسالی به چشم میخورد. به نظر میرسد ذهن اعضای کانون که همگی از مربیان مجرب فوتبال ایران هستند، بیشتر از هر چیزی حول مسائل آمادهسازی بدنی و تقویم مسابقات میچرخد و با سایر شئونات فوتبال غریبهاند. تنها مشکلی که مربوط به سازماندهی میشود و کانون مربیان برای آن راهکاری اندیشیده برگزاری رقابتهای فصل بعد با ۱۸ تیم است؛ به این معنا که تیمی سقوط نکند و دو تیم برتر دسته یک به رقابتهای لیگ برتر برسند.
این عدم توجه به همه حوزههای درگیر با فوتبال البته شاید یک مشکل ریشهدار در فوتبال ایران باشد که یک مربی صرفا خودش را در تمرین دادن به تیم و چیدن پلن تاکتیکی خلاصه میکند اما علم روز فوتبال نشان میدهد مربیان بیشتر از این که یک تئوریسین باشند باید با مسائل اجرایی کاملا آگاه باشند و برای همین خیلی از مربیان بزرگ در فوتبال روز دنیا عنوان manager را یدک میکشند. بیانیه کانون مربیان از این منظر که هیچ ذهنیتی در مورد مشکلات ناشی از تعطیلی یکباره لیگ ندارد قابل نقد است. این در حالی است که این کانون باید بداند تعطیلی لیگ در شرایط امروز مشکلات بسیار بزرگتری نسبت به ادامه آن به وجود میآورد. تعیین قهرمان و تیمهایی که سهمیه میگیرند، قراردادهای بازیکنان و مربیان و مسائل اسپانسری و مالی بخشی از مشکلاتی است که باید حل و فصل شود تا بتوان لیگ را نیمهتمام گذاشت. شاید به همین خاطر هم باشد که لیگهای معتبر اروپا، بر خلاف نظر اعضای کانون مربیان، تلاش دارند که تحت هر شرایطی رقابتها را ادامه دهند یا لااقل برای تعطیلی زودهنگام آن عجله نکنند. البته ممکن است شرایط کشور بهگونهای پیش برود که برگزاری رقابتها تحت هیچ شرایطی امکانپذیر نباشد.»
انتهای پیام