به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، در پی ابراز تمایل پژوهشگران به استفاده از خون افراد بهبود یافته برای درمان بیماران مبتلا به کووید- ۱۹، پژوهشگران "دانشگاه راکفلر"(Rockefeller University ) نیز تصمیم گرفته‌اند به این روش درمان اعتماد کنند.
آنها در این پژوهش، پادتن‌های خاصی را از خون افراد بهبود یافته به کار می‌گیرند تا قوی‌ترین پادتن‌ها را پیدا کنند و درمانی برای کووید- ۱۹ ارائه دهند.
"سازمان غذا و داروی آمریکا"(FDA) در ماه مارس، روش "پلاسما درمانی" را برای درمان کووید- ۱۹ تایید کرد. در این روش، نمونه خون بیماران، دو هفته پس از بهبودی آنها گرفته می‌شود. سپس گلبول‌های قرمز جدا می‌شوند تا فقط پلاسمای شامل پادتن‌های ایمنی باقی بماند.
اگرچه پلاسما درمانی در بهبود بیماران مبتلا به کووید- ۱۹ موثر است اما محدودیت‌هایی نیز برای این درمان وجود دارد. اهدای خون یک بیمار فقط می‌تواند پلاسمای مورد نیاز برای درمان دو بیمار را تامین کند؛ به همین دلیل هر قدر هم که این روش موثر باشد، با محدودیت همراه است.
نتایج به کارگیری این روش نیز متناقض هستند. پژوهشگران دانشگاه راکفلر باور دارند که دلیل این تناقض، یکسان نبودن قدرت پادتن‌ها است؛ در نتیجه اگر خون یک نفر، پادتن‌های زیادی را در خود داشته باشد، تضمینی وجود ندارد که این پادتن‌ها قدرت زیادی دارند.
"پاول بینیاس"(Paul Bieniasz)، از پژوهشگران این پروژه گفت: هنگامی که نمونه خون بیماران بهبود یافته را آزمایش کردیم، دریافتیم که تفاوت زیادی میان پادتن‌های کووید- ۱۹ وجود دارد. سطح پادتن در برخی افراد آنقدر پایین است که پلاسما غیرفعال می‌شود.
پژوهشگران از بررسی پژوهش‌های پیشین که برای آزمایش پادتن‌های پلاسما انجام شده‌اند، دریافتند که معمولا حدود پنج درصد اهداکنندگان، سطح بالایی از پادتن را در خون خود دارند. خون این گروه از افراد، پادتن‌هایی موسوم به "bNAbs" را در خود جای داده است.
پژوهشگران علاوه بر ابداع یک فرآیند کارآمد برای بررسی نمونه‌های خون و یافتن قوی‌ترین پادتن، نوعی فناوری ارائه داده‌اند که bNAbs را پیدا می‌کند تا یک روش کلی درمان ارائه دهد.
نتایج ابتدایی این آزمایش، اثر مثبتی داشته‌اند و پژوهشگران قصد دارند آزمایش‌های بزرگتری را برای بررسی آن آغاز کنند.
پژوهشگران دانشگاه "راکفلر" اکنون برای درمان کووید- ۱۹، به نمونه خون افراد بهبود یافته نیاز دارند تا قوی‌ترین نوع پادتن را پیدا کنند.
انتهای پیام