دکتر عزتالله سپهوندی در گفتوگو با ایسنا، اظهار کرد: یکی از ضرورتهایی که متولیان فرهنگ و زبان فارسی امروز توجه بسیاری به آن داشتهاند بحث پاسداشت زبان فارسی است.
وی با بیان اینکه زبان یک موجود زایا، پایا و پویاست که با زبانهایهمجوار خود تبادل دارد، ادامه داد: زبان فارسی به دلیل اینکه در مرکز جاده ابریشم قرار داشته واژههای بسیاری را از زبانهای غربی، شرقی و شمال و جنوب خود به عاریه گرفته و همین واژهها و وامواژهها باعث غنای بسیار ارزشمند این زبان شدهاند.
سپهوندی افزود: کاربرد وامواژههابهخودیخود نافی سلامت و ثلاثت زبان نیست و پدیده کاملاً طبیعی در تاریخ تحول همه زبانهای دنیا هست اما نکتهای که حائز اهمیت بوده این است که ساختمان، ساختار و نحو زبان باید معماری ایرانی داشته باشد ولو اینکه نمای ساختمان زبان، نمایی غیرایرانی باشد.
این عضو هیأت علمی دانشگاه پیام نور لرستان یادآور شد: همینکه معماری زبان، اسکلت و جملهبندی آن ساختار کاملاً فارسی داشته باشد کافی است و هرچند در جاهایی که بخواهیم از کلمات معادل استفاده کنیم، توانش زبان فارسی به ما این اجازه را میدهد و میتوانیم یک زبان خودکفا یا فارسی سره را به خدمت بگیریم.
وی با بیان اینکه غالب مردم کوچه و بازار زبان فارسی را بهدرستی به کار میگیرند، تصریح کرد: بیشترین آسیب در حوزه پاسداشت زبان فارسی متوجه اصحاب رسانه، جراید و کسانی است که صاحب قلم و تریبون هستند.
سپهوندی گفت: بسیاری از اغلاط زبانی از طریق ترجمههایی که به ناگریز به خاطر عصر انفجار اطلاعات باید بهسرعت ترجمه شوند و در اختیار مخاطب قرار بگیرند حاصل گرتهبرداری معنایی و برداشت لفظی از زبانهای غربی هستند.
وی اظهار کرد: اگر ما به زبان عموم مردم مراجعه کنیم خواهیم دید که آنان خیلی راحت، سلیس و در اوج سلامت این زبان را به کار میگیرند و مشکل از جایی دیگر است.
انتهای پیام