مسعود کثیری در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: بیماریهای واگیردار در طول تاریخ آمدهاند و رفتهاند و در این آمدن و رفتن، بخشی از جامعه انسانی را هم با خود بردهاند، اما عوارض جدیای بعد از رفتن آنها حادثشده که مداقه در کیفیت و کمیتشان با مراجعه به اسناد آرشیوی و انجام مطالعات تاریخی ضروری است.
وی ادامه داد: تاریخ به ما میگوید بیماریهای همهگیر، در سطح فردی و اجتماعی آسیبهای زیادی را وارد میکند که ازجملۀ آن میتوان به افت اخلاق (برای نمونه با احتکار وسایل لازم برای پیشگیری و دست بردن در ترکیب محلولهای ضدعفونیکننده) و همچنین رواج اختلالات روحی دستهجمعی اشاره کرد و اثرات آن تا مدتها بعد از عبور این ویروس نیز پابرجاست.
مدیر مرکز اسناد و کتابخانه ملی منطقه اصفهان، رشد شبکههای مجازی بی شناسنامه که با روح و روان جامعه بازی میکنند را یکی از عوامل سرخوردگی جمعی دانست و گفت: ما در دوران پسا کرونا با کاهش شدید سرمایه اجتماعی روبرو خواهیم بود و این آسیب میتواند بسیار خطرناکتر از کرونا باشد، چراکه اگر ما را از مدار توسعه خارج نکند، حتماً باعث کاهش شدید آن و زمینهساز حوادث ناخوشایند دیگر خواهد شد.
این مدرس تاریخ تأکید کرد: وظیفه دولت و مسئولان این است که بر اساس اصول علمی، شروع به برنامهریزی برای روزهای پس از عبور این ویروس کنند و این ممکن نخواهد بود مگر با رجوع به تاریخ و به گذشته چراکه آینده بر پایۀ گذشته استوار است؛ در غیر این صورت با عوارض بسیار بزرگتری روبرو خواهیم بود.
وی یادآور شد: در تاریخ آمده که حاج محسن امین الضرب، شش ماه بعد از ریشهکن شدن وبای سال ۱۳۰۹ هجری قمری میگوید یک باربر پیدا نمیکنم تا اموالم را از شمال به تهران بیاورد چون همه آنها یا مردهاند و یا مهاجرت کردهاند. در حال حاضر نیز صنعت گردشگری و توریسم، همچنین کارگران روزمزد و اصنافی که روی فروش شب عید حساب کرده بودند، آسیب زیادی بابت شیوع ویروس کرونا دیده که بر آینده آنها اثرگذار است و ضروری است فکری به حالشان شود.
این مدرس دانشگاه تصریح کرد: پراکنده شدن جمعیت شهری که ضعف تمدن را به همراه دارد و همچنین از بین رفتن جمعیت روستایی، از دیگر عوارض جدی دوران پسابیماریهای همهگیر است که در تاریخ نیز نمونههای آن را میبینیم و به همین دلیل تأکید داریم که باید حتماً در شرایط فعلی، برنامهریزی برای دوران پساکرونا از سوی مسئولان جدی گرفته شود.
انتهای پیام