به گزارش ایسنا، پانزدهمین روز از ماه رجب مصادف است با وفات بزرگ بانوی اسلام. در تاریخ وفات حضرت زینب کبری(س) سومین فرزند امیرمومنان حضرت علی(ع) اختلاف نظر وجود دارد اما مشهور این است که آن حضرت در ۱۵ رجب سال ۶۲ هجری وفات کرده است.
حجت‌الاسلام والمسلمین سیدابراهیم معصومی ـ استاد دانشگاه و عضو هیات مدیره انجمن علمی مهدویت حوزه ـ در یادداشتی که به صورت اختصاصی در اختیار ایسنا قرار داد، در وصف بزرگی حضرت زینب (س) آورده است:
سخن گفتن از بانویی که در لحظات مهم تاریخی، شاهد بزرگترین وقایع تاریخی بوده است سخت است. بانویی که لقب عقیله بنی هاشم دارد و از دوران کودکی تا زمان وفاتشان در خاندان رسالت دارای جایگاه بلندی بود ایشان تا شش سالگی در آغوش پیامبر مکرم اسلام(ص) بود بعد از ایشان در مکتب امام علی (ع) علوم آسمانی را فرا گرفت و بعد از ایشان نیز در کنار دو امام بزرگوار همنشین و مشاور بزرگ آن دو امام همام به شمار می‌رفت. در نهایت بعد از حادثه عاشورا، یار و غمخوار امام سجاد (ع) بود در کنار آن در شهرهای کوفه و شام با سخنرانی علی‌گونه خود، پایه‌های سلطنت امویان را مانند خانه عنکبوت سست کرد و چند صباحی بعد از شهادت امام حسین (ع) دار فانی را وداع گفت.
در بررسی زندگی آن بانوی بزرگ، به نکات ارزنده‌ای برمی‌خوریم که اگر هر کدام از آن را نصب‌العین خود در زندگی قرار دهیم از زندگی مادی و درگیری‌های دنیوی نجات پیدا کرده و به آسمان‌ها که قرآن درباره آن می‌فرماید: اصلها ثابت و فرعها فی السماء، خواهیم رفت.
سه نکته قابل تأمل برای ما و به خصوص دختران و زنان جامعه اسلامی و بشریت قابل بررسی است: حجاب، عبادت و صبر ایشان؛ چنانکه در تاریخ نقل شده است سه ویژگی بارز که حضرت زینب (س) در زندگی خود کاملا آن را پیاده کرده بود و تا روزی که چشم از جهان فرو بست این سه ویژگی در جسم و روح ایشان عجین شده بود.
حال به سه مورد ذکر شده به صورت گذار اشاره می‌کنیم:
عبادت حضرت زینب(س)
حضرت زینب کبری (س) شب‌ها به عبادت می‌پرداخت و در دوران زندگی، هیچ‌گاه تهجّد را ترک نکرد. آنچنان به عبادت اشتغال ورزید که ملقّب به «عابده آل علی» شد. شب زنده‌داری وی حتی در شب دهم و یازدهم محرم، ترک نشد. فاطمه دختر امام حسین (ع) می‌گوید:
«در شب عاشورا، عمّه‌ام پیوسته در محراب عبادت ایستاده بود، نماز و نیایش داشت و پیوسته اشک‌هایش سرازیر می‌شد.»
ارتباط حضرت زینب (س) با خداوند آنگونه بود که امام حسین (ع) در روز عاشورا هنگام وداع، به خواهرش فرمود: «یا اختی لا تنسینی فی نافله اللیل»؛ «خواهرم! مرا در نمازهای شب، فراموش نکن.»
حجاب و عفّت حضرت زینب(س)
درباره حجاب و عفت ایشان در تاریخ این‌چنین آمده است:
«هنگامی که زینب (س) می‌خواست به مسجدالنبی کنار قبر رسول خدا (ص) برود، علی (ع) دستور می‌داد شب برود. به امام حسن(ع) و امام حسین(ع) می‌فرمود: همراه خواهرشان باشند. حسن (ع) جلوتر و حسین (ع) پشت سر، زینب(س) در وسط حرکت می‌کردند. آنان از سوی مولای متقیان مأمور بودند که حتی چراغ روی مرقد منوّر پیامبر (ص) را خاموش کنند تا چشم نامحرم به قامت زینب نیفتد.»
صبر و استقامت حضرت زینب(س)
در روز عاشورا، هنگام دیدن پیکر خونین برادرش چنین گفت: «بار خدایا! این اندک قربانی و کشته در راه خودت را از ما (خاندان پیامبر) بپذیر.»
او بارها جان امام سجّاد (ع) را از مرگ نجات داد؛ از جمله در مجلس ابن زیاد، پس از احتجاج امام سجاد(ع) با ابن زیاد، وی دستور کشتن امام را صادر کرد. در این هنگام حضرت زینب (س) دست در گردن فرزند برادر انداخت و فرمود: «تا زنده‌ام، نخواهم گذاشت او را بکشید.»
الگوگیری از بانوی عاشورا در عصر حاضر
امروز دیگر زینب (س) در میان ما نیست. چهارده قرن است که او رسالت تاریخی خود را انجام داده و رخ به نقاب خاک کشیده است. می‌ارزد دقایقی با خود خلوت کنیم، درباره حضرت زینب(س) بیندیشیم و ببینیم او که بود و چه کرد و ما از او چه می‌دانیم؟ آیا جز عشق و محبت او، مهر و عاطفه او، و روضه‌خوانی و گریه برای او، تشکیل مجلس جشن برای ولادت او چیز دیگری از او داریم؟ آیا در زمینه راه و رسم او، انجام وظیفه در رسالت یک زن، مدل‌گیری از او در عرصه حیات، ترک رفاه و زینت و آسایش و آرامش برای هدفداری، گذشت از لذات به خاطر مقصد مقدس و قرار دادن خود در معرض صدمه‌ها و آسیب‌ها برای دین از او الگو گرفته‌ایم؟
زن امروز دنیا الگوی می‌خواهد اگر الگوی او زینب (س) و فاطمه زهرا (س) باشند، کارش عبارت است از فهم درست، هوشیاری و درک موقعیت‌ها و انتخاب بهترین کارها و لو با فداکاری و ایستادن پای همه چیز برای انجام تکلیف بزرگی که خدا بر دوش انسانها گذاشته است، همراه باشد. اگر زن به فکر تجملات و خشوگذرانی‌ها و هوس‌های زودگذر و تسلیم شدن به احساسات بی بنیاد و بی ریشه باشد، نمی‌تواند آن راه را برود. باید این وابستگی‌ها را که مثل تار عنکبوت بر پای یک اسنان رهرو است، از خود دور کند، تا بتواند آن راه را برود، کما این که زن ایرانی در دوران انقلاب و دوران جنگ همین کار را کرد، انتظار این است که در همه دوران انقلاب همین کار را بکند.
زینب الگوست؛ حضرت زینب(س) زنی نبود که از علم و معرفت بی‌بهره باشد؛ بالاترین علم‌ها و برترین و صافی‌ترین معرفت‌ها در دست او بود.
عفت و حجاب او در کنار مقام علمی ایشان می‌تواند پاسخ کوبنده‌ای برای غربی‌هایی باشد که به بهانه حمایت از زنان، حجاب و عفت و در نتیجه دین و اسلام آن‌ها را می‌گیرند.
زنان مسلمان ما باید بدانند عظمت حضرت زینب(س) در چشم ملت‌های اسلامی به خاطر دختر علی (ع) بودن، خواهر امام حسین (ع) بودن نیست، بلکه ارزش و عظمت عقیله بنی هاشم، به خاطر موضع و حرکت عظیم انسانی و اسلامی او بر اساس تکلیف الهی است. کار او، تصمیم او، نوع حرکت او، به او اینطور عظمت بخشید. از ویژگی‌های بانو زینب کبری (س) طهارت و تقوا، اهمیت دادن به ارزش‌های اصیل بیش از هر چیز دیگری در زندگی، توجه به علم و معرفت، انجام فعالیت‌های سیاسی و امداد رسانی به انسانها و کیفیت دادن به محیط خانه و خانواده است. دختر و زن مسلمان، از درون خانواده تا درون اجتماع و تا مسایل علمی و سیاسی و ارزش‌های اخلاقی و نیز نشان منش‌های بزرگ انقلابی می‌تواند به زندگی آن حضرت تأسی جوید.
انتهای پیام