به گزارش ایسنا، روزنامه شرق در ادامه نوشت: «آن زمان بیمارستان مسیح دانشوری، مرکز تخصصی ریه و پیوند ایران در بالاترین نقطه تهران، یعنی دارآباد ساخته شد. ساخت این بنا برای درمان سل ریوی شاه همیشه مریض‌احوال یعنی مظفرالدین‌شاه بود. متخصصان فرانسوی به دنبال جایی خوش‌آب‌وهوا برای ساخت مرکزی درمانی بودند تا شاه ایران در آنجا روند درمانش پیگیری شود. علی‌اصغرخان اتابک اعظم در سال ۱۲۷۳ شمسی باغ بزرگی را در روستای دارآباد به مساحت ۲۶۰ هزار مترمربع خریداری کرد. با دستور «حکیم‌الملک»، عمارتی در آن بنا ساخته شد و به کاخ شاه‌آباد معروف شد تا شاه بیشتر زمان حکومت خود را در این کاخ و کاخ تابستانی صاحبقرانیه بگذراند. آن زمان بیمارستان، هنوز بیمارستان نبود. ۲۹ سال بعد دکتر مسیح دانشوری پس از کسب مجوز از دربار، یک مدرسه پرستاری در ساختمان میرزا علی‌اصغرخان احداث کرد و حالا بعد از سال‌ها این بیمارستان به بزرگ‌ترین مرکز آموزش، پژوهش و درمان بیماری‌های ریوی و سل کشور تبدیل شده است. بعدها که مظفرالدین‌شاه، دیگر مرده بود و نیازی به بیمارستان نبود، این بنا توسط دکتر مسیح دانشوری در سال ۱۳۱۰ به آسایشگاهی برای معلولان و پرستاران تبدیل شد؛ جایی که کمی بعد، مسیح دانشوری که حالا دیگر دانش‌آموخته فرانسه بود، آنجا مرکزی تخصصی برای مبتلایان به سل شد؛ جایی که این بیماران در آنجا زندگی کرده و در نهایت مرگ را هم تجربه می‌کردند. بیمارستانی که بعدها پس از انقلاب اسلامی مرکز تحقیقات سل و بیماری‌های ریوی و سپس بیمارستان مسیح دانشوری شد.
مسیح دانشوری، جوان نیشابوری که تحصیلات ابتدایی را در مشهد و متوسطه را در مدرسه فرانسوی سن لویی گذرانده بود، در فرانسه درس خواند و تخصصش را در رشته سل و ریه گرفت و به کشور برگشت. او اولین متخصص سل و ریه ایرانی بود. پدرش «سیدعلی دانشوری» از اهالی نیشابور بود و پزشکی معروف و حاذق در منطقه خراسان بود که به «حافظ‌الصحه مجدالحکماء» مشهور بود. دلیل علاقه مسیح به خواندن درباره ریه و سل این بود که آن زمان بیماری‌های سل و ریوی از بیماری‌های شایع در ایران بود و افراد زیادی به این دلیل جان می‌سپردند. همین علاقه او را به فکر ساخت مرکزی تخصصی برای بیماران ریوی انداخت و بلااستفاده‌بودن مرکز پزشکی دارآباد که سال‌ها بود بلااستفاده مانده بود، او را به این فکر انداخت که با کمک افراد خیر و همچنین متنفذان بنا را کامل و تبدیل به مرکزی برای تحقیقات ریوی و همچنین آسایش مسلولان کند. یکی از این ساختمان‌های قدیمی که به ساختمان فخرالدوله معروف است، همان ساختمانی است که توسط دختر مظفرالدین‌شاه ساخته شد و به ساختمان «فخرالدوله» مشهور است. همچنین ساختمان بخش‌های بیماران مسلول توسط مهندسان آلمانی با معماری خاص طراحی و به شکل بال خمیده ساخته شد. این بیمارستان در تاریخ ۲۴ مردادماه سال ۱۳۱۶ رسما با عنوان آسایشگاه شاه‌آباد افتتاح شد و دانشوری در آن به معالجه و درمان بیماران مبتلا به سل پرداخت. پس از مرگ دکتر دانشوری در سال ۴۷ و همچنین وقوع انقلاب اسلامی در سال ۵۷، این بیمارستان زیر نظر دانشگاه شهید بهشتی قرار گرفت.»
انتهای پیام