چه خنده‌ها و گریه‌هایی که پای همین تلویزیون نکردیم و چه تخمه‌ ژاپنی‌هایی که پابه‌پای سریال‌هایش نشکستیم!

زمان گذشت، اینترنت آمد، فضای مجازی آمد و از همه مهمتر نوباوه‌های دنیای رسانه، شبکه‌های اجتماعی آمدند. عرصه برای تلویزیون تنگ شد و کارش سخت‌تر از قبل. در این سال‌ها تلویزیون به عنوان رسانه ملی در کنار دیگر رسانه‌ها به کارش ادامه داده و همچنان برای بسیاری مرجع اصلی اخبار و اطلاعات بوده است.

اما حالا که مسافر نه چندان محبوب چینی پا به ایران گذاشته و از تمام شهرها و استان‌ها یکی یکی هم دیدن می‌کند، کار رسانه‌ها سخت‌تر شده و هر یک سعی دارند تا در اطلاع‌رسانی و هشدار درباره این مهمان ناخوانده ـ کرونا ویروس ـ از هم سبقت بگیرند.

در این میان نقش تلویزیون به عنوان یک رسانه ملی و با نفوذ در کشور بیش از پیش مطرح گشته و یقینا این روزها میزبان چشم‌های تیزبین بیشتری است.

به غیر از بخش‌های خبری که تقریبا این روزها هر شب با موضوع کرونا ویروس شروع می‌شوند و با آن پایان می‌یابند، برنامه‌های آموزشی، برنامه‌های تحلیلی با حضور پزشکان، کارشناسان و گفت‌وگوهای ویژه، از برنامه‌های تلویزیون برای این ایام است.

همچنین بسیاری از شبکه‌ها در جهت تغییر حال‌وهوای مردم و ایجاد سرگرمی در این ایام که اغلب مجبور به خانه‌نشینی شده‌اند، اقدام به پخش سریال‌های طنز و سرگرم‌کننده کرده‌اند.
پخش آموزش از راه دور برای دانش‌آموزان مقاطع مختلف نیز یکی دیگر از خدمات تلویزیون در این ایام است.

اما باید دید که تلویزیون با وجود رقبای مجازی‌اش چقدر در جلب رضایت مخاطبان به اجبار خانه‌نشین شده موفق بوده است.

بدین منظور خبرنگار ایسنا برای شنیدن نظرات مردم، این بار به میان آنها نرفته است بلکه برای رعایت اصول بهداشتی گفت‌وگوهایی تلفنی و مجازی داشته است که خلاصه این گفت‌وگوها را در زیر می‌خوانید:

دختری جوان و فارغ‌التحصیل دانشگاه تهران از کرمان می‌گوید: چند ماهی است که تلویزیون ندیده‌ام و در جریان برنامه‌هایش نیستم و ترجیح می‌دهم اخبار را از شبکه‌های ماهواره‌ای دنبال کنم. به نظرم اخبار ایران در خوب بودن اوضاع زیادی اغراق می‌کند برای همین دنبال نمی‌کنم.

پسری جوان و کارمند از تهران هم چنین اظهار می‌کند: ۲۰ درصد از اطلاعاتم درباره بیماری کرونا را از تلویزیون گرفتم و راضی نبودم. برنامه‌های طنز هم به نظرم مناسب و کنترل‌کننده نبود. برنامه آموزش از راه دور صداوسیما سودی ندارد و صرفا برای رفع تعهد است. راستش اعتماد زیادی به اخبار تلویزیون ندارم.

خانمی جوان که به تازگی در مقطع دکترا فارغ‌التحصل شده است از خوزستان تاکید می‌کند که اصلا تلویزیون نگاه نمی‌کند. او ادامه می‌دهد: اعتمادی به صداوسیما ندارم؛ بنابراین نظری هم درباره عملکردش در این روزها ندارم.

دختری جوان و دانشجو از تهران به ایسنا چنین می‌گوید: من اغلب اطلاعاتم را از سایت بهداشت جهانی کسب می‌کنم؛ البته تلویزیون هم بی تاثیر نبوده اما به دلیل تذکر زیاد استرس آفرین بوده است. و چون این ویروس جدید و ناشناخته است سردرگمی در همه اطلاعات دیده می‌شود و اطلاعات سایت بهداشت جهانی هم مدام به‌روز می‌شود. برنامه‌های طنز تلویزیون هم قدیمی و تکراری بودند و آموزش از راه دور را هم گمان نمی‌کنم کسی دنبال کند. من به تلویزیون به عنوان یک رسانه ملی اعتماد دارم.

خانمی خانه‌دار از کرج از عملکرد تلویزیون درباره اطلاع‌رسانی درخصوص ویروس کرونا راضی است و آن را کامل می‌داند.

این بیننده صداوسیما در عین حال می‌گوید: سریال‌های طنز تکراری‌اند اما در کل قابل قبول هستند. از برنامه آموزش از راه دور استفاده نکرده‌ایم. به طور کامل به تلویزیون اعتماد 100 درصد ندارم اما بی‌اعتماد هم نیستم.

دختری دانشجو از شهرکرد ماجرای دنبال کردن خبرهای کرونا از رسانه‌ها را چنین روایت می‌کند: وقتی خبر بیماری داغ شد، من در خوابگاه بودم و از فضای مجازی اخبار را دنبال می‌کردم اما از وقتی دانشگاه تعطیل شد و به خانه برگشتم، تلویزیون را دنبال می‌کنم و با دیدن گفت‌وگوهای ویژه خبری اطلاعاتم را تکمیل کرده‌ام. برنامه‌های طنز را بسیار دوست داریم و با خانواده می‌بینیم. آموزش از راه دور هم خیلی خوب و مفید است اما ساعت پخشش را اشتباه اعلام کردند و روز گذشته برادرم نتوانست ببیند. به اطلاعات صداوسیما خیلی اعتماد دارم شاید گاهی اخبار را دیر بگوید اما دروغ نمی‌گوید.

پسری جوان و دانشجو از کرج در این زمینه چنین اظهار می‌کند: من بیشتر اطلاعاتم را از فضای مجازی دریافت کرده‌ام اما تلویزیون هم اطلاع‌رسانی لازم را داشت. برنامه‌های طنز کم بود و خیلی ندیدم. ایده آموزش از راه دور خوب است اما فکر می‌کنم بچه‌ها خیلی استقبال نکنند. من احساس می‌کنم آمار تلویزیون درباره مبتلایان به کرونا و فوت‌شدگان دقیق و کامل نیست برای همین فضای مجازی را هم دنبال می‌کنم.

دختری جوان از بندر ترکمن به ایسنا می‌گوید: ما اغلب ماهواره نگاه می‌کنیم و خیلی اخبار تلویزیون را دنبال نمی‌کنیم. چندان به اخبار صداوسیما اعتماد ندارم. می‌گویند کرونا جوان‌ها را نمی‌کشد اما در فضای مجازی می‌شنویم که چندین جوان سالم بر اثر ابتلا به کرونا، جان خود را از دست داده‌اند!

دختری جوان از فیروزکوه تاکید می‌کند که تقریبا نیمی از اطلاعاتش درباره بیماری کووید 19 را از طریق تلویزیون دریافت کرده است. او در این زمنیه ادامه می‌دهد: به طور کامل به اخبار تلویزیون اعتماد ندارم اما گاهی نگاه می‌کنم. فکر می‌کنم برنامه آموزش از راه دور تا حدودی مفید باشد.

خانمی جوان از قزوین تصریح می‌کند: تقریبا هیچکدام از اطلاعاتم درباره‌ی کرونا را از تلویزیون به دست نیاورده‌ام. برنامه‌های طنز تلویزیون را دنبال می‌کنم و دورهمی و خندوانه به نظرم تا حدودی برای بهبود روحیه مفید هستند. برنامه آموزش از راه دور را هم ندیدم چون بچه مدرسه‌ای نداریم.

زنی خانه‌دار از تهران درباره دریافت اطلاعات درباره ویروس کرونا می‌گوید: من تمام اطلاعاتم درباره کرونا را از شبکه‌های خارجی می‌گیرم هرچند آن‌ها هم پیاز داغش را زیاد می‌کنند اما تلویزیون ما مانند چوپان دروغ‌گو شده است. دیگر قابل اعتماد نیست. سریال‌های طنزی که در گذشته پخش می‌شد مثل کارهای مهران مدیری خوب بود اما الان سریال‌های طنز هم خوب نیستند.

و اما زنی تهرانی که او هم خانه‌دار است در این زمینه به ایسنا می‌گوید: تقریبا تمام اطلاعاتم درباره این بیماری جدید را از تلویزیون کسب می‌کنم اما  همیشه تردیدی هم ته قلبم هست که نکند یک چیزی را نگویند یا کم یا زیاد جلوه دهند. برنامه‌های طنز خیلی تکراری و خسته‌کننده است برای همین دنبال نمی‌کنم. آموزش از راه دور در این شرایط لازم و مفید است و ان‌شاءالله ادامه داشته باشد و مدت زمانش هم بیشتر شود.

* تمامی عکس‌های استفاده شده در این گزارش تزیینی هستند.

انتهای پیام