خبرنگار ایسنا در یکی از شب‌های سی و پنجمین جشنواره موسیقی فجر در سالن‌های وحدت و رودکی به سراغ مردمی رفته است که به هر دلیل ترجیح داده‌اند در جشنواره امسال شرکت کنند و نظرشان را درباره‌ِ جشنواره امسال و اجراها و همچنین نقاط قوت و ضعف جویا شده است.

آنچه در ادامه می‌خوانید، نتیجه حاصل از این گفت‌وگوهاست:

خانم جوانی در محوطه تالار وحدت قصد خروج دارد و معلوم است که از مخاطبان سانس اول بوده است. به سراغش می‌رویم و از او می‌پرسیم نظرش درباره جشنواره امسال موسیقی فجر چیست؟ می‌گوید، اولین اجرایی است که دیده و از اجرای نوازنده‌ی بلژیکی راضی بوده و لذت برده است.

او در ادامه می‌دهد: فلوریان نواک، نوازنده بلژیکی پیانو قطعه‌ای را نواخت که ارکستری است و نواختنش با پیانو سخت است و او هنرمندانه این‌کار را انجام داد.

این زن جوان درباره‌ی حضور نیافتن عده‌ای از هنرمندان مطرح در جشنواره موسیقی فجر که تقریبا هر سال رخ می‌دهد و امسال پررنگ‌تر بوده است هم می‌گوید: باید از دیدگاه آنان به موضوع نگاه کرد. من نمی‌توانم قضاوتشان کنم. به هر حال هنرمندانی این‌ کار را کرده‌اند که در این عرصه اسم‌ و رسمی دارند.

او از افزایش قیمت‌ بلیت‌های جشنواره موسیقی فجر اظهار بی‌اطلاعی کرده و می‌گوید که مهمان بوده و هزینه‌ای پرداخت نکرده است.

دومین نفری که به سراغش می‌رویم مردی جوان است که با سیگاری بر لب منتظر شروع سانس دوم است.

از او می‌پرسم که نظرش درباره‌ی جشنواره موسیقی فجر و نحوه برگزاری آن چیست؟ می‌گوید: این پنجمین اجرایی است که شرکت می‌کنم. من فقط گروه‌های بین‌الملل را دنبال کردم و از اجراها راضی بودم.

او بحث تحریم جشنواره از سوی برخی اهالی هنر را هم درست و هم غلط می‌داند و اضافه می‌کند: «جامعه ما خودش به این سمت می‌رود که هنر را نخواهد و وظیفه هنرمندان سر پا نگه داشتن هنر است. اگر می‌آمدند ضرر می‌کردند و حالا که نیامده‌اند هم ضرر کرده‌اند. هنرمندان هر چقدر هم بر هنرشان پافشاری کنند، نهایتا ۳۰۰ نفر می‌آیند تا آن اجرا ببینند.»

این مرد جوان قیمت‌ بلیت‌های جشنواره را مخصوصا در بخش بین‌الملل منطقی و مناسب می‌داند و می‌گوید: وقتی قیمت بلیت یک تئاتر سطح پایین ۴۰ ـ ۵۰ هزار تومان است، این رنج قیمت برای بلیت‌های جشنواره مناسب است.

مرد مسنی که با همسرش روی نیمکت نزدیک ورودی تالار نشسته است، نظر متفاوتی درباره اجراهای جشنواره امسال دارد. او در این زمینه می‌گوید: من سال گذشته هم در جشنواره موسیقی فجر شرکت کردم. به نظرم اجراها امسال ضعیف‌تر شده‌اند و سطحشان تنزل پیدا کرده است.

او می‌افزاید: امسال گروهی از هنرمندان و مردم جشنواره را تحریم کرده‌ بودند اما من با تحریم موافق نیستم؛ هنرمند باید در صحنه باشد و حرفش را بزند.

این مرد قیمت‌ بلیت‌های جشنواره را گران می‌داند اما می‌گوید که در مقایسه با دیگر کنسرت‌ها مناسب‌تر است.

خانم دیگری اجراهای بین‌الملل در جشنواره موسیقی فجر امسال را باکیفیت و با ارزش عنوان و از حضورش در این اجراها ابزار رضایت می‌کند.
وقتی درباره‌ی حضور نیافتن برخی گروه‌ها در جشنواره از او می‌پرسیم، از این سوال ابراز تعجب می‌کند و می‌گوید: به نظرم کسی جشنواره را تحریم نکرده و همه چیز خوب پیش رفته است.

او قیمت‌ها بلیت‌ها را هم مناسب می‌داند و می‌گوید: قیمت‌ها متفاوت هستند و می‌توان انتخاب کرد.

دختر جوانی روی نیمکت نزدیک ورودی تالار نشسته و سخت مشغول گپ و گفت با دوستش است. از او می‌خواهم تا جشنواره امسال را با سال گذشته مقایسه کند که در جواب می‌گوید: من هر سال جسته و گریخته اجراها را شرکت می‌کنم. اتفاقا الآن با دوستم درباره جشنواره امسال و اتفاق جالبی که در این جشنواره افتاد صحبت می‌کردم. ما در چند ماه اخیر اتفاقات ناگواری داشتیم که همه را ناراحت کرد اما تحریم جشنواره‌ها از سوی هنرمندان باعث شد تا پای مردم عادی به جشنواره باز شود. بلیت‌ها بیشتر در دسترس بودند و وقتی وارد سالن می‌شوی مردم عادی کوچه خیابان را می‌بینی. در واقع به نظرم این تحریم و عدم حضور بزرگان اتفاق مثبتی بود برای ما مردم عادی که یا بلیت گیرمان نمی‌آمد یا توان خریدش را نداشتیم.

او ادامه می‌دهد: مساله دیگری که وجود دارد این است که هنر در کشور ما مردمی نشده و در حصاری قرار دارد برای یکسری افراد خاص؛ این باعث شده تا مردم نتوانند هنر اصیل را تشخیص دهند. مثلا الان نوازنده بلژیکی بسیار هنرمندانه پیانو می‌نواخت ولی من می‌دیدم که اطرافیانم خسته شده‌اند و موبایل چک می‌کنند. حق هم دارند خوراک هنری درستی به آنها داده نشده و مثلا تتلو گوش می‌دهند؛ در صورتی که از نظر جامعه هنری سخیف محسوب می‌شود.

وی در پایان این گفت‌وگو با خنده و شوخی می‌گوید: کاش هنرمندان هر سال جشنواره را تحریم کنند تا راه برای مردم عادی باز شود.

به سراغ گروهی از دختران و پسران جوان می‌روم که در حال بگو و بخند و تحلیل اجرایی که دیده‌اند هستند. وقتی از آنها می‌پرسیم که نظرشان درباره‌ی سی و پنجمین جشنواره موسیقی فجر چیست؟ دختر جوانی پاسخ می‌دهد؟ من سال گذشته هم در جشنواره موسیقی شرکت کردم اما به نظرم امسال گروه‌های بین‌المللی که شرکت کردند خوب بودند.

او درباره بحث تحریم جشنواره از سوی برخی افراد می‌گوید: من در هنرستان موسیقی درس می‌خوانم خودم در اینستاگرامم استوری گذاشتم و در آن از دوستانم خواستم تا به جشنواره نروند، اما طبق صحبتی که با یکی از بچه‌ها داشتم، به این نتیجه رسیدیم که در کشوری که موسیقی خودش در این وضعیت است ما جامعه هنری چرا باید تحریمش کنیم؟ تحریم ما بیشتر به آن ضربه می‌زند.

آخرین نفری که به سراغش می‌روم زن جوانی است که در پایان سانس دوم تالار وحدت در حال بازگشت به خانه است. وقتی می‌فهمد برای چه کاری به او نزدیک شده‌ام می‌خندد و می‌گوید: من خودم گزارشگر جشنواره هستم. می‌گویم: پس بهتر می‌توانید به سوال‌هایم پاسخ دهید و سوال‌هایم را یکی یکی از او می‌پرسم.

ـ شما به اقتضای کارتان بسیاری از اجراها را دنبال کرده‌اید به نظرتان کیفیت اجراها چطور بود؟

ـ اجراها خوب بودند و یک نکته مهمی که وجود داشت این بود که امسال به جهت مسائلی که پیش آمد یکسری از بزرگان موسیقی در جشنواره شرکت نکردند و این باعث شد تا گروه‌های جوانی که دیده نمی‌شدند و اولویت جشنواره نبودند به روی صحنه بیایند و شانسشان را امتحان کنند و این به نظرم نکته مثبت و اتفاق خوشحال‌کننده‌ای بود.

او درباره تاثیر جشنواره موسیقی بر حال‌وهوای این روزهای مردم می‌گوید: اگر پرشورتر برگزار می‌شد شاید تاثیر بیشتری داشت. هنوز هم مردم عادی توان آمدن به جشنواره را ندارند؛ مثلا اگر چند اجرای خیابانی رایگان برگزار می‌شد همه مردم در این رویداد و در این حس‌وحال خوب شریک می‌شدند.
گزارشگر جشنواره درباره قیمت بلیت‌ها می‌گوید: «من بلیت‌های اهدایی داشتم اما به نظرم قیمت‌ها گران است و مثلا اگر یک خانواده معمولی بخواهند به کنسرت بیایند برایشان سنگین است.
در کنسرت‌ها مردم آزادی بیشتری دارند اما در جشنواره با توجه به ممیزی‌هایی که دارد قیمت بلیت‌ها باید مناسب‌تر باشد تا صندلی‌های خالی کمتری داشته باشیم.»

انتهای پیام