به گزارش ایسنا و به نقل از بیزینس اینسایدر، ابزارهای پوشیدنی مانند ساعت‌ها و حسگرهای هوشمندی که ضربان قلب را بررسی می‌کنند، در سال‌های اخیر مورد توجه بسیاری قرار گرفته‌اند.
این ابزار برای افرادی که نگران سلامت و تناسب اندام خود هستند، بسیار ارزشمند هستند اما به نظر می‌رسد پژوهشگران "دانشگاه ملی سنگاپور"(NUS)، فناوری‌های پوشیدنی را به سطح کاملا جدیدی انتقال داده‌اند.
با پیشرفت سریع فناوری‌های پوشیدنی و افزایش کمال داده‌هایی که آنها انتقال می‌دهند، نیاز به ابداع روشی برای اتصال یکپارچه و کارآمد این دستگاهها برای همه به خصوص کسانی که همزمان از بیش از یک دستگاه استفاده می‌کنند، به موضوع مهمی تبدیل شده است.
پژوهشگران در پروژه خود، لباس‌های هوشمندی ابداع کردند که می‌توانند کاربر را به یک صفحه مدار انسانی تبدیل کنند و اتصال بین دستگاه‌های پوشیدنی او را افزایش دهند.
"جان هو"(John Ho)، استادیار دانشگاه ملی سنگاپور و سرپرست این پروژه گفت: گروه پژوهشی ما، یک بافت هوشمند ابداع کرده است که می‌تواند امواج رادیویی مانند بلوتوث و وای‌فای را روی سطح لباس هدایت کند.
بافت رسانای این لباس می‌تواند یک شبکه حسگر بی‌سیم تشکیل دهد که موجب می‌شود ابزار بتوانند به انتقال داده‌ها با سیگنالی بپردازند که 1000 بار قوی‌تر از فناوری‌های معمول است.
امواج رادیویی بلوتوث و وای‌فای که تقریبا همه حسگرهای بدنی برای اتصال به تلفن‌های همراه و ابزار الکترونیکی پوشیدنی از آنها استفاده می‌کنند، معمولا هنگام انتشار، از همه جهت‌ها خارج می‌شوند و به از دست رفتن بیشتر انرژی می‌انجامند. نتیجه این شرایط، کاهش چشمگیر کارآیی ابزار پوشیدنی به دلیل مصرف بیشتر باتری آن است که فقط برای برقراری ارتباط با ابزار دیگر صورت می‌گیرد.
ماده مورد استفاده در این لباس، از الیاف فولاد ضد زنگ ساخته شده که با دوختن یا چسب پارچه، به سطح بیرونی لباس متصل می‌شوند. قسمت داخلی این لباس نیز از نوارهای رسانای بی‌سیم تشکیل شده است.
دکتر "لی پیو مان"(Lee Pui Mun)، از پژوهشگران این پروژه گفت: نوارهای بیرونی لباس، مانند مسیری برای امواج سطحی عمل می‌کنند تا آنها را به صورت بی‌سیم در اطراف بدن بگرداند؛ در حالی که نوارهای داخلی لباس، از انتشار سیگنال به سوی بدن کاربر پیشگیری می‌کنند.
بدین ترتیب، انرژی بیشتری از سیگنال‌ها در بدن متمرکز می‌شود و به همه جهت‌ها نمی‌رود؛ در نتیجه تجهیزات الکترونیکی که در مجاورت این نوارها قرار دارند، انرژی کمتری را به کار می‌برند و می‌توانند سیگنال‌های ضعیف‌تر را شناسایی کنند.
انتهای پیام