به گزارش ایسنا، سروش صحت در چهارمین سالگرد تأسیس یوسرن (USERN) که امروز در سالن شماره یک مرکز طبی کودکان برگزار شد، به عنوان کارگردان، نویسنده و مروج فرهنگ کتاب‌خوانی، با اشاره‌ای طنزآمیز گفت: موضوع سخنرانی من خواندن است، اما می‌خواهم راجع به "نخواندن" صحبت کنم؛ چرا که کار آسانی است و وقتی نمی‌گیرد.
وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: عمر کوتاه است و تنها کاری که به ما زندگی بیشتر و نگاه وسیع‌تری می‌دهد، خواندن است. خواندن در کنار شادی به ما غم هم می‌دهد.
این نویسنده با بیان اینکه خواندن، دایره شعور، فهم و بینش ما را بزرگ‌تر کرده و جهان ناشناخته، پر از خوف و در عین حال بیم و امید پیرامون ما را روشن می‌کند، خاطرنشان کرد: کیست که حاضر است چیزهایی که می‌داند را نداند؟!
صحت افزود: خواندن به ما "کلمه" می‌دهد و کلمه اساس هستی است؛ چرا که بدون کلمه حتی نمی‌توانیم فکر کنیم.
همزمان با صحبت‌های سروش صحت، یک اثر نقاشی و یک اثر خطاطی از سوی هنرمندان حاضر بر روی سن سالن رونمایی شد.
میمون‌های نامیرا و خلق آثار شکسپیر!
احسان رضایی، نویسنده نیز در این گردهمایی صمیمانه به موضوع "هوش مصنوعی و داستان‌گویی" پرداخت و با اشاره به نظریه میمون نامیرا، گفت: در سال ۱۹۱۳ این نظریه مطرح شد که اگر تعدادی میمون بتوانند حتی به صورت تصادفی دکمه‌های ماشین تایپ را فشار دهند، قادر خواهند بود هر اثر هنری حتی آثار شکسپیر را خلق کنند!
وی ادامه داد: دانشمندان بعد از امتحان این موضوع، چند صفحه تایپ شده توسط میمون‌ها به دست آوردند و تنها چیزی که دستگیرشان شد، این بود که میمون‌ها به حرف S علاقه خاصی دارند؛ اما هیچ موجودی جز انسان نمی‌تواند داستان بگوید.
این نویسنده با اشاره به تنها موفقیت هوش مصنوعی در زمینه داستان‌گویی، گفت: بهار ۲۰۱۶ فیلم ۹ دقیقه‌ای تجربی که فیلمنامه آن را رباتی به نام بنجامین نوشته بود، منتشر شد. منتقدان این فیلم را فاقد ارزش هنری دانستند، اما تاکنون یک میلیون نفر آن را در یوتیوب تماشا کرده‌اند.
رضایی افزود: نمی‌توانیم با هوش مصنوعی شاهکار خلق کنیم، چرا که شاهکارها گذشته‌نگر هستند. این در حالی است که داستان‌گویی هوش مصنوعی، شبیه‌سازی ذهن انسان است که کمک می‌کند انسان‌های بهتری باشیم.
هنر جبرانی برای آسیب‌پذیری‌های درونی ماست
غزل مهدوی، روان‌شناس و ترانه‌سرای "گروه موسیقی دال" نیز پس از اجرای چند ترانه از سوی این گروه و تک‌نوازی سنتور، در جایگاه سخنران گردهمایی اهالی علم و هنر در چهارمین سالگرد تأسیس یوسرن حضور یافت و ضمن پرداخت به رابطه متقابل هنر و سلامت روان گفت: هنر را به شکل ابزاری می‌دانم که به ما کمک می‌کند نسخه بهتری از خودمان باشیم و این قابلیت را دارد که نقص‌های روان‌شناختی بشر را برطرف کند.
وی با اشاره به اینکه اولین کارکرد هنر "به یاد آوردن" است، گفت: نسیان، دوست ما و دشمن ماست و هنر کمک می‌کند بتوانیم به یاد بیاوریم.
این روان‌شناس و شاعر، کارکرد دیگر هنر را "تزریق امید" عنوان کرد و افزود: زمانی که ما فال حافظ می‌گیریم، نشان‌دهنده این است که می‌خواهیم با تفالی به فال حافظ، آرامش و امید خود را بازیابیم و ارزش بسیاری از آثار برجسته هنری، تصویر زیبایی هستند که این آثار به ما ارائه می‌دهد.
مهدوی کارکرد دیگر هنر را" اندوه" و ضمن قرائت چند بیت از شعر "ارغوان" هوشنگ ابتهاج، افزود:
از دیگر کارکردهای هنر، ایجاد توازن و تعادل است و اثر هنری می‌تواند بخش‌های از دست رفته شخصیت ما را به ما برمی‌گرداند و جبرانی برای آسیب‌پذیری‌های درونی ما به حساب می‌آید.
وی ادامه داد: هنر، خودمان را بیشتر به ما می‌شناساند و کارکرد دیگر هنر خودشناسی است.
این نوازنده و ترانه‌سرا کارکردهای دیگر هنر را رشد از طریق توسعه تجربیات، قدردانی و فهمیدن ارزش چیزهایی که برای ما عادی شده‌اند و اشتغال‌زایی عنوان کرد و گفت: داشتن شغل با سلامت روان رابطه مستقیم دارد که البته تحقق اشتغال‌زایی برای هنر در جوامع توسعه یافته، آسان‌تر است اما در جوامع در حال توسعه نیز مؤسساتی هستند که به این موضوع کمک می‌کنند.
تأثیر شگرف محیط بر مغز و یادگیری
آذرخش مکری، روان‌پزشک و استاد دانشگاه در این مراسم به سخنرانی درباره "مغز و اطلاعات نهفته در محیط" پرداخت و گفت: دوره‌هایی در مغز هست که اگر در حین آنها محیط وارد عمل نشود، آن دوره بسته شده و در واقع مغز تکمیل نمی‌شود.
وی توضیح داد: در کل تاریخ شاید 10 کودک داشته باشیم که پس از تولد در محیطی همچون جنگل یا محیط بسته و نامناسب نگه‌داری شده‌اند؛ یکی از آنها ویکتور آویرون (Victor Aveyron) است که در سنین نوجوانی پیدا شده و توانایی یاگیری ندارد چرا که نتوانسته در محیط رشد کند.
این استاد دانشگاه گفت: کودک دیگر جنی (Genie( است که تا 10 سالگی توسط والدین روانی خود در کمد نگه داشته شده و بعد از این سن حتی نتوانسته رنگ‌ها را یاد بگیرد.
مکری با اشاره به کودکی به نام Oxana Malaya که پدر و مادری الکلی داشته و غذای سگ می‌خورد و مثل او رفتار می‌کند، گفت: در این سوی ماجرا هم 10 مورد هستند که روان‌شناسان و پژوهشگران کودکان خود را با شامپانزه‌ها بزرگ کردند و ضمن مشاهده رفتارهای بسیار مشابه انسان و شامپانزه در سنین کودکی، مجبور به جدایی آنها از هم شدند چرا که قدرت تقلیدپذیری انسان از شامپانزه بیشتر بود و حتی شامپانزه بهتر و تمیزتر از کودک انسان غذا می‌خورد!
امید، آموختنی و امیدوار بودن، مهارت است
حمیدرضا نمازی، پزشک و استاد فلسفه علم و اخلاق در این مراسم به شرح چیستی امید پرداخت و گفت: اصلی در تحلیل محتوا هست که راه شناخت اخلاق را شناخت برادران دروغین آن می‌داند. بر این اساس باید ببینیم برادران دروغین امید چه چیزهایی هستند.
وی گفت: امید آرزو نیست چرا که آرزو بر ویرانه‌های حسرت بنا می‌شود. امید، توهم هم نیست و اسپینوزا بارها بر این موضوع تأکید می‌کند.
این استاد فلسفه علم و اخلاق افزود: امید میل یا خوشبینی هم نیست؛ باید مراقب باشیم امیدهای اشتباه جایگزین امید واقعی نشود. امید تخیل هم نیست و بیش از آنچه داشتنی باشد، آموختنی و امیدوار بودن مهارت است.
نمازی با بیان اینکه امید مکانیزم دفاعی کنار نیامدن با چیزها هم نیست؛ مفهومی به نام "اقتصاد امید" به ما یاد می‌دهد به جای داشتن نوستالژی آینده، گاهی جسارت نااُمیدی و "خرده امید" داشته باشیم و گاهی همین خرده‌امیدهاست که به زندگی ما معنا می‌دهد؛ سر زدن به خیابان انقلاب و قدم زدن در بزرگ‌ترین راسته کتاب‌فروشی دنیا؛ یا پرسه‌زنی در شهر و کشف هویت خودمان.
به گزارش ایسنا، در پایان این مراسم از برگزیدگان شبکه جهانی آموزش و پژوهش‌های علمی یوسرن، با حضور دکتر نیما رضایی رئیس شبکه جهانی یوسرن تقدیر شد.
انتهای پیام