سعید خسروی، برادرزاده مرحوم  همایون خسروی، علی سجادیه، طراح و گرافیست، حامد قصری، روزنامه‌نگار و مستندساز و علیرضا ارواحی، نویسنده، پژوهشگر و منتقد در این نشست حضور داشتند و به ذکر خاطرات همایون خسروی دهکردی پرداختند.

علی سجادیه در ابتدای امر گفت: مجله «سینما و ادبیات» اولین بار توسط علیرضا ارواحی به من معرفی شد. آن‌ها به دنبال طراحی می‌گشتند که کارهای جدید انجام دهد و در اولین تجربه همکاری من با این مجله که ویژه ژان پیر ملویل و فیلم سامورایی با بازی آلن دلون بود، دنبال طرحی بودم که بتواند مفهوم را برساند. در بسیاری از طرح‌های کارشده نیز تلاش کردم تا اثر به تائید جمع برسد و با نگرش تیم همگام باشد.

به گزارش ایسنا، سعید خسروی دهکردی، در ادامه خاطرنشان کرد: همایون خسروی دهکردی ۱۰ آذرماه فوت کرده اما من همچنان بی‌قرارم و مرگ او را باور نمی‌کنم. از سال ۱۳۸۰ با مجله سینما و ادبیات که ابتدا قرار بود فصلنامه باشد و بعد به ساختار کنونی خود رسید همکاری داشتم و بر چاپ نظارت می‌کردم.

دغدغه همایون خسروی که بسیار بااخلاق بود و از او فراوان آموخته‌ام، فروش مجله‌ها نبود. اوایل هم خیلی از مجله‌ها می‌ماند ولی امروز با درخواست مشترکین تمام مجله‌ها به فروش می‌رسد و زمانی تیراژ یازده هزارتایی هم داشته‌ایم.

سپس، حامد قصری با بیان اینکه مکان‌ها را ما انسان‌ها زنده می‌کنیم، یادی از کافه قناد و مجلاتی که روزگارانی به چاپ می‌رسید ولی امروز از آن‌ها خبری نیست کرد و گفت: مهندس دهکردی برای زنده نگه‌داشتن مجله از جیب خودش مایه می‌گذاشت و امروز مجله بعد از شانزده سال همچنان به کار خود ادامه می‌دهد.

وی افزود: مجله «سینما و ادبیات» نگاه ویژه‌ای به شهرستانی‌ها و بخصوص اصفهانی‌ها داشت و مهندس دهکردی به دلیل اینکه خود اصالتاً شهرکردی بود اعتقاد داشت که شهرستانی‌ها چون از سرعت تهران دور هستند با تأمل بیشتری می‌توانند کار کنند. به همین دلیل بیشتر پرونده‌هایی که کار می‌شد متعلق به کسانی بود که تهرانی نبودند. بیست‌ویک شماره از مجله سینما و ادبیات سوای تهران بسته شد و این ناشی از اعتمادی بود که مرحوم دهکردی به شهرستانی‌ها داشت.

علیرضا ارواحی، نویسنده و پژوهشگر نیز به بی‌ادعایی مجله «سینما و ادبیات» اشاره کرد و گفت: محتوای این مجله آن را از سایر مجلات متمایز می‌کند. وقتی «سینما و ادبیات» را ورق می‌زنیم مرتب وسوسه می‌شویم مقاله‌ها را بخوانیم. بنده در فضاهای مطبوعاتی کار کرده‌ام اما این مجله با بقیه فرق داشت و از آن بسیار آموختم.

ارواحی با بیان اینکه تعداد بسیاری از اهالی سینما و ادبیات در اصفهان با این مجله کار می‌کنند خاطرنشان کرد: انتشار «سینما و ادبیات» ادامه پیدا خواهد کرد چراکه شانزده سال استمرار در بحث مطبوعات چیز کمی نیست. کار فرهنگی به‌صورت مستمر با شرایط موجود کار سختی است اما «سینما و ادبیات» در این مدت نتایج حائز اهمیتی را به دست آورده است.

پس از بیان این نقطه‌نظرها، حاضران درباره چرایی لزوم راه‌اندازی مجله «سینما و ادبیات» در زمانی که «مجله فیلم» و «مجله دنیای تصویر» منتشر می‌شد سؤال کردند و حامد قصری پاسخ داد: نظر مرحوم خسروی دهکردی این بود که قصه و داستان مهم‌ترین عناصر در ساخت فیلم‌اند و پیوند «سینما و ادبیات» نیز بر همین اساس بود که به فهم بهتر فیلم توسط مخاطبان کمک می‌کرد. ضمن اینکه این مجله به‌صورت مستقل با بسیاری از کارگردانان خارج از کشور نیز مصاحبه می‌کرد که الهام گرفته از جایی نبود.

علی سجادیه نیز گفت: کار ادبیات تکان دادن انسان‌هاست و جای مجله‌ای که پشتوانه فکری و فلسفی داشته باشد در ایران خالی بود. اغلب مجلات به‌صورت نشر گزارش یا اخبار روزنامه سینمایی فعالیت می‌کردند.

انتهای پیام