به گزارش ایسنا، امیر محبیان در نشست منطق اجتماعی اعتراضات آبان ۹۸ اظهار کرد: لحظات اعتراضات دارد به هم نزدیک تر می شود. مسئولین باید خیلی مواظب باشند. آن‌چیزی که باعث شد اعتراضات با پایه بنزین گسترش پیدا کند این بود که چشم انداز منفی است ؛ مردم گرانی فزاینده‌ محتمل بر افزایش قیمت بنزین را متصور شدند.

وی ادامه داد: ۲۸ استان و بیش از صد شهر را اعتراضات در برگرفت ؛ تفاوتش به نسبت اعتراضات ۹۶ این است که شدتش بیش تر  شد. شاخصه های این اعتراضات از ۹۶ شروع شد و در ۹۸ هم خود را نشان داد. بر خلاف اعتراضات سال ۸۸ که جریان اصلاحات از اعتراضات مردم حمایت کرد در این اعتراضات هیچ جریان سیاسی از آن حمایت نکرد.

وی افزود: وقتی اعتراضات تحت حمایت جریان سیاسی است نظام سیاسی می داند با چه کسی صحبت کند، اما وقتی اعتراضات این طور اتمیزه می شود اعتراض‌ها  به شکل دینامیکی و انتظامی امنیتی تغییر می‌کند.

محبیان در ادامه اظهارکرد: کاملا ماهیت وندالیستی را در بطن اعتراضات اخیر می بینیم که به نظر می رسد زمینه را برای آمدن رانده شدگان اجتماعی و حتی ظهور گعده های تبهکاری فراهم می‌کند. آن ها می دانستند می خواستند چه کنند و با مردم عادی فرق می‌کردند. این چشم انداز خطرناکی را نشان می دهد و این موضوع جدا از بدنه معترضین است.

وی ادامه داد: فوران خشم و نفرت در این اعتراضات را شاهدیم. در این اعتراضات زنان خیلی فعال بودند. الان فشار اقتصادی بار زیادش بر عهده زنان است. فشار اقتصادی زنان را هم به حرکت آورده است.در سال ۹۶ وزارت کشور اعلام کرد که90  درصد دستگیر شدگان زیر ۲۵ سال سن بودند.

وی در پاسخ به این پرسش که تفاوت این اعتراضات با اعتراضات سال ۸۸ در چیست گفت:
در سال ۸۸ دو طبقه مرفه و طبقه متوسط بودند. در سال ۹۶ و ۹۸ طبقات درگیر و طبقه فرودست هستند. آن ها طبقه نزدیک به سقوط به فرودست ها هستند. در سال ۸۸ احزاب اصلاح طلب از جمله گردانندگان اعتراضان بودند؛ در سال ۹۶ و ۹۸ مشکلات اقتصادی مطرح است و احزاب اصلاح طلب حمایت نکردند. بحث‌هایی که در باره حضور و ورود جریان های ضد انقلاب است در همین رابطه است.

این فعال اجتماعی گفت: وجود عناصر واسط هم مطرح است. در سال ۸۸ به دلیل اینکه یک جریان عنصر واسط بود نظام می توانست با آن ها صحبت کند، اما در سال ۹۶ و ۹۸ چنین موضوعی وجود نداشت و همین موضوع می تواند قضیه را خطرناک تر کند.

وی گفت: در سال ۸۸ به دلیل اینکه طبقات درگیر برخوردار و نیمه برخوردار بودند رویکردشان محافظه کارانه است و ریسک پذیری معترضین پایین تر بود. در سال ۹۶ و ۹۸ به دلیل اینکه طبقات نابرخوردار هستند رسیدن به کف مطالبات و صفر؛ بعضا احساس می کنند چیزی برای از دست دادن ندارند. به سمت خشونت و درگیری می روند و در اعتراضات  دفعات آتی که امیدواریم رخ ندهد و مدیریت شود، ممکن است خشونت بیش تر شود.

محبیان با اشاره به نقش حاشیه نشینان و رانده شدگان سیاسی در اعتراضات اخیر گفت: جریان سریع شهر نشینی منجر به حاشیه نشینی می شود. بیشتر کشورهای جهان درگیر این مضوع هستند. ما هم درگیر شدیم. در ایران از ۱۱ میلیون تا ۲۰ و خرده ای میلیون حاشیه نشین معرفی شده است و این نشان می دهد بررسی دقیقی هم حتی در این باره نشده است. آقای رئیسی در دوران انتخابات گفت ۱۶ میلیون و بعدتر آقای آخوندی گفت ۱۸ میلیون  حاشیه نشین و آمارهایی تا بالای بیست میلیون هم داده شده است. حالا درصدی از این حاشیه نشنین ها را تصور کنید به اعتراضات بپردازند.
وی ادامه داد: رانده شده های اجتماعی هم هستند. این ها در جامعه هستند از منافع جامعه بهره نمی برند مثل کارتن خواب ها. این ها ممکن است هیچ احساس و سمپاتی به جامعه نداشته باشند و خطر ناک است. یک جور نفرت و جامعه ستیزی وجود دارد که وقتی نظم اجتماعی ضعیف می شود، خود را نشان می دهد.

محبیان تاکید کرد: معضل حاشیه نشینی باید حل شود، حاشیه نشین ها احساس نکنند ضد متن و ضد مردم هستند. اگر حاشیه علیه متن شود،  به جایی می رسد که هیچ کاری نمی شود کرد. خطر دیگری که وجود دارد، تقلیل مسائل اجتماعی به حداقل ها است. اینکه جریان اعتراضی که وجود داشت را به اراذل و اوباش تقلیل بدیم انحراف در تحلیل است. نه که ارازل و اوباش نبودند اما کل قضیه را نباید به آن ها نسبت داد.

انتهای پیام