محمدرضا حیدری که در مراسم گرامی‌داشت مرحوم علی‌اصغر عابدزاده با عنوان «حاجی عابدزاده و تجربه نهادسازی اجتماعی» در فرهنگسرای انتظار مشهد سخن می‌گفت، اظهار کرد: یکی از نکات مثبت مدارس مرحوم حاجی عابدزاده انعطاف در برنامه آموزشی بود؛ تجربه خود من این بود که برای پیش دبستانی وارد این مدارس شدم؛ اما پس از یک هفته، معلمان من به والدینم گفتند که ضرورتی ندارد فرزند شما در پیش دبستانی بماند و می‌تواند کلاس اول را شروع کند؛ سال چهارم نیز معلم ما پیشنهاد تحصیل جهشی را داد و من در طول دو ماه آموزش تابستانه و امتحان به صورت متفرقه توانستم دو کلاس پنجم و ششم را به صورت جهشی بگذرانم.

وی با بیان این که شرایط آموزش در این مدارس محدود به برخی قالب‌ها نبود و عمر دانش‌آموزان را تلف نمی‌کرد، افزود: آنچه ما امروز به عنوان مدارس تیزهوشان می‌شناسیم، در درون این مدارس مرحوم عابدزاده اعمال می‌شد؛ ما در شورای شهر مشهد آمادگی داریم که برای حفظ این نمادهای هویتی کمک کنیم تا با حفظ چهارچوب بناها، کارکردهای متنوع فرهنگی، دینی و مذهبی درون این اماکن شکل بگیرد.

بناهای مرحوم عابدزاده، تجلی جریان اجتماعی و تفکر ایشان است

عضو پژوهشکده ثامن مشهد نیز در بخشی از این نشست ضمن تاکید بر دو بخش محتوایی و کالبدی از فعالیت‌های مرحوم عابدزاده عنوان کرد: امیدوارم روزی برسد که بناهایی که از آن مرحوم تخریب شده، دوباره احیا شود و نیز بناهای دیگری که ایشان نیت داشتند، ساخته شود.

جواد خدایی با بیان این که در شهرسازی تفاوت بین فضا و مکان وجود دارد، گفت: کاری که مرحوم عابدزاده انجام داد، این بود که به برخی فعالیت‌های فرهنگی مکانیت بخشید که تا قبل از این مسبوق به سابقه نبود؛ مجموعه بناهای ساخته شده توسط مرحوم عابدزاده در دو وجه قابل بررسی است، یکی تک بناها و وجه دیگر منظومه این بناها در شهر مشهد است.

وی با اشاره به این که خیابان‌کشی در زمان پهلوی باعث از هم گسیختگی محلات شهر مشهد شد، افزود: آن زمانی که محوریت شهر خیابان‌ها و جاده‌ها در نظر گرفته می‌شدند، مرحوم عابدزاده کانون‌هایی را ایجاد می‌کند که قرارگاه اجتماعی بوده و البته اثر آن هم‌اکنون هم دیده می‌شود، در زمانی که خیابان محور توسعه بود، یک رفتار در مقابل این حرکت انجام شد، جریان دغدغه‌مند فرهنگی و توسعه دینی، این بناها را برای توسعه فرهنگی قرار داد. لذا بناهای مرحوم عابدزاده حکم مدرسه داشت؛ مدارسی که محوریت آن خیر عمومی بود.

عضو پژوهشکده ثامن مشهد گفت: برای توسعه زندگی در زمان فعلی، ما این تلقی را داریم که بناهای کهن یک نوع از بناهای کهنه هستند که باید تخریب شوند و به جای آن سازه جدیدی بنا شود، اگر نگاه موضعی هم داشته باشیم، باید لوازم مرحوم عابدزاده را در یک مکان جمع کنیم و بلیت‌فروشی کنیم و مردم را به دیدن این اشیا دعوت کنیم، اما نگاه ما به مرحوم عابدزاده این‌گونه نیست.

خدایی اضافه کرد: این اماکن، تجلی جریان اجتماعی و تفکر مرحوم عابدزاده است. باید کاری کنیم این جریان اجتماعی باقی بماند و قرار نیست ما با این موضوع خاطره سازی کنیم، موضوع ما نسل آینده است و طبیعی است که به مکانیّت توجه کنیم؛ در این شرایط تخریب و ساخت ساختمان جدید و توسعه سوداگرانه منافات دارد با حس مکانی که به آن اعتقاد داریم لذا ما در شناخت مسئله به یک بازنگری نیاز داریم.

انتهای پیام