به گزارش ایسنا، عبدالباری عطوان، سردبیر روزنامه رأی الیوم در یادداشتی درباره تقدیم استعفای عادل عبدالمهدی، نخست‌وزیر عراق نوشت: "عبدالمهدی که اکتبر ۲۰۱۸ نخست‌وزیر عراق شد مردم او را انتخاب نکرده بودند و برای در اختیار گرفتن قدرت شایستگی لازم را نداشت بلکه به عنوان بازیچه‌ای از سوی فراکسیون‌های فاسد انتخاب شد. او ضعیف‌ترین فرد بود و از حمایت قبیله یا فراکسیون سیاسی شناخته‌شده‌ای برخوردار نبود و مثل آب بی‌بو و طعم بود.
عبدالمهدی استعفای به تأخیر افتاده خود را که بعد از قتل ۴۲۰ معترض و زخمی شدن ۱۵ هزار تن تقدیم کرد، اینگونه توجیه کرد که درخواست سید علی سیستانی، مرجع عالیقدر شیعیان را پاسخ داده است. حتی اگر این مساله درست باشد کوتاهی در حق خیزش مردمی و نقش آن و دستاورد بزرگشان است. معترضان بودند که طبقه سیاسی حاکم را رسوا کردند؛ طبقه سیاسی که منابع کشور را به غارت بردند و مردم را گرسنه گذاشتند و باعث شدند یک پنجم‌شان زیر خط فقر باشند و از خدمات عمومی بی‌بهره باشند آن هم در کشوری که درآمدهای نفتی‌اش حداقل به ۲۰ میلیارد دلار در ماه می‌رسد.
سیستانی حق داشت از عبدالمهدی بخواهد استعفا کند و انتخابات سراسری برگزار شود اما خواسته مهم‌تر محاکمه تمامی فاسدان و بازگرداندن بیش از یک تریلیون دلار است که از منابع کشور و درآمدهای نفتی آن طی ۱۶ سال به غارت رفته است. همچنین تقویت وحدت ملی و دولت مدنی و اصلاح ارتش عراق و اخراج تمامی نیروهای خارجی از جمله نیروهای آمریکایی از جمله مهم‌ترین خواسته‌ها هستند.
کسانی که به تظاهرکنندگان بی‌گناه تیراندازی کرده و کشتارها را به راه انداختند باید به صورت عادلانه محاکمه شوند و در رأس آن‌ها خود عبدالمهدی است که بیشترین مسؤولیت را برعهده دارد و راضی شد به عنوان یک ابزار سرکوبگر از او استفاده کنند وگرنه باید همان روز اول استعفا می‌کرد. ریختن خون معترضانی که به صورت مسالمت‌آمیز تجمع کرده بودند از گناهان کبیره است.
تعجب می‌کنیم که برخی می‌خواهند آمریکا و هم‌پیمانان عربش را از تلاش برای نفوذ به اعتراضات مردمی عراق تبرئه کنند. آن‌ها برای منحرف کردن تظاهرات از مسیر خود با هدف نابودی دولت عراق و ایجاد جنگ داخلی و ممانعت از بازگشت عراق به جایگاه خود در منطقه و حمایت از محور مقاومت و مسائل عادلانه امت اسلام از جمله مساله فلسطین تلاش می‌کنند. تمامی مصیبت‌های عراق به اشغالگری‌های آمریکا و به مشارکت و هم‌دستی کسانی برمی‌گردد که روی تانک‌های آمریکا به عراق بازگشتند و از طریق روند سیاسی به قدرت رسیدند که پایه و اساس آن طایفه‌گرایی است.
عراق ملی و عاری از فساد و طایفه‌گرایی که برپایه برابری و عدالت اجتماعی و دستگاه قضایی مستقل و ارتش قوی باشد به هیچ وجه با محور مقاومت تناقض ندارد که نقطه مقابل تمامی تلاش‌های آمریکا برای سلطه‌جویی و سدی در برابر هرگونه نفوذ خارجی است چراکه چنین عراقی علیه طرح آمریکا و اسرائیل است همانطور که همواره بوده است به جز آن سال‌های سیاهی که تحت اشغال آمریکا بود و کسانی که روی تانک‌هایش به این کشور آمدند بر آن حکومت می‌کردند.
حتی اگر این مساله پذیرفته شود که آمریکا به جنبش مردمی عراق نفوذ کرده عبدالمهدی و امثال او کسانی نیستند که بتوانند با آمریکا مقابله کنند چراکه خودشان از رحم همین آمریکا متولد شده‌اند و از مهم‌ترین ابزارهایش هستند. اگر این جنبش مردمی علیه نفوذ بیگانگان در عراق است بعد از اینکه این کشور به میدان نزاع و رقابت بین نفوذ ایران و آمریکا تبدیل شد باید به این سؤال جواب داد که چرا منافع آمریکایی در عراق همزمان با کنسولگری‌های ایران به آتش کشیده نمی‌شوند؟ چرا شعار "آمریکا اخراج اخراج" را نمی‌شنویم.
جرقه جنبش مردمی و تجمعات علیه فساد و طبقه حاکم در نجف، کربلا، العماره، ناصریه و بصره و تمامی شهرهای جنوب عراق تصویر اشتباه و دروغینی را که از این شهرها و ساکنان ملی‌گرای آن و گرایش‌های عربی و هویت اسلامی‌شان وجود دارد درست می‌کند و این مساله به نفع عراق جدید و واقعی عاری از طایفه‌گرایی است.
جایگزین دولت عبدالمهدی لغو فوری قانون اساسی پل برمر و تدوین قانون اساسی جدید ملی و دعوت به انتخابات پارلمانی است که بی‌تردید گروه‌هایی در آن پیروز خواهند شد که نماینده تغییراتی باشند که به وسیله خون جوانان انقلابی و روح شهدایشان به وجود آمده و به تمامی شخصیت‌های فاسد و سهمیه‌بندی طایفه‌ای و روند سیاسی آمریکا پایان داده و عراقی سربلند را در منطقه ایجاد خواهد کرد."
انتهای پیام