به گزارش ایسنا، آرمن ساروخانیان در روزنامه ایران ورزشی نوشت:‌ با وجود دومین شکست متوالی نشانه‌هایی مبنی بر تغییر رویه در ویلموتس دیده نشده و او پس از باخت در اردن هم حاضر نشد به تهران بیاید. فدراسیون هرچند در روزهای اول تلاش کرد از این مربی حمایت کند، ولی شنیده‌ها حکایت از این دارد که با توجه به زمان نسبتاً طولانی تا دو بازی حساس دور برگشت بی‌میل نیست که گزینه مطمئن‌تری انتخاب کند. در بلژیک هم احتمال برکناری این مربی مطرح شده و عجیب نیست که خبر اخراج ویلموتس همین روزها تیتر اول خبرگزاری‌ها شود.
حتی گمانه‌زنی برای پیدا کردن جانشین ویلموتس هم شروع شده و نامی که بیش از همه در رسانه‌های ایرانی شنیده می‌شود، برانکو ایوانکوویچ است. البته مشخص نیست نام سرمربی سابق پرسپولیس از فدراسیون به بیرون درز کرده یا دوستان مطبوعاتی‌اش تلاش کرده‌اند آن را سر زبان‌ها بیندازند. مربی کروات که پس از اخراج از الاهلی وقتش آزاد است در روزها و هفته‌های گذشته مصاحبه‌های زیادی داشته که می‌توان آنها را به چراغ سبز او برای بازگشت به ایران تعبیر کرد.
البته فدراسیون برای انتخاب برانکو توجیه دارد. پیدا کردن مربی خارجی در این زمان کوتاه کار آسانی نیست و هر نام جدیدی برای شناخت فوتبال ایران نیاز به زمان دارد. برانکو گزینه دست به نقد است که به درخواست احتمالی فدراسیون پاسخ مثبت خواهد داد.
با این حال پذیرش بازگشت برانکو برای جامعه فوتبال به این سادگی نخواهد بود. موضع‌گیری‌های سال‌های اخیر این مربی علیه تیم ملی از یادها نرفته و قطعاً بخش بزرگی از هواداران نسبت به این انتخاب گارد می‌گیرند. در تمام روزهایی که او به عنوان سرمربی پرسپولیس علیه تیم ملی مصاحبه می‌کرد، این بحث مطرح بود که او به نیمکت تیم ملی چشم دوخته و حالا اگر فدراسیون سراغ او برود، این نظریه تأیید خواهد شد. انتخاب برانکو به عنوان سرمربی تیم ملی در واقع تأیید این رویه غیراخلاقی است و فوتبال ایران را به سمتی می‌برد که برای رسیدن به پست مورد علاقه هر کاری جایز است.
این انتخاب می‌تواند آرامش را هم از تیم ملی دور کند؛ عاملی که برای موفقیت در دور برگشت بیش از همه به آن نیاز دارد. با نشستن برانکو روی نیمکت تیم ملی، بازی‌های خانگی به مکانی برای تسویه حساب‌های قدیمی و حمله به این مربی تبدیل می‌شود.
فدراسیون فوتبال هرچند نشان داده که در پیدا کردن مربی تبحر زیادی ندارد، ولی انتخاب برانکو اشتباهی نابخشودنی است که می‌تواند تیم ملی را وارد بحران‌های بزرگی کند. ساده‌ترین راه حل همیشه بهترین نیست و ‌ای کاش فدراسیون بعد از انتخاب اشتباه ویلموتس این را درک
کرده باشد.

انتهای پیام