جلالی در گفت و گو با ایسنا، به رشد بذر مدیسم در جامعه اشاره کرد و گفت: در قرن بیستم رسانه‌های کتبی و رسانه‌های صوتی و تصویری ( روزنامه، مجلات، رادیو و تلویزیون ) رشد زیادی یافتند که به مدد انقلاب صنعتی و فرا صنعتی، غرب توانست حاکم بر محتوای آنها باشد و بلوک توسعه یافته غربی توانست از این طریق، الگوهای فرهنگی خود را به دنیا صادر کند که در قرن حاضر این امر به کمک ماهواره و اینترنت و دنیای مجازی شدت بیشتری گرفت و جهان سوم با شکاف فرهنگی (cultural lag) عجیبی مواجه گشت که به این دلیل پدیده مدیسم از این شکاف جوانه زد و موجب هرج و مرج در زیر ساختهای فرهنگ بومی شد.
وی با اشاره به تغییرات جامعه امروز ادامه داد: با الگوی تغییر خانواده در سایه ماشینی شدن و با تغییر روابط موجود، خانواده گسترده به خانواده هسته مانند تبدیل می شود و در نتیجه خانه سالمندان، مهدهای کودک و نهادهای حمایتی شکل می‌گیرند.
جلالی تصریح کرد: بعضی از تغییرات اجتماعی ریشه در زیرساختها و روساختها ندارند بلکه ریشه در بحران‌های‌فرهنگی دارند که در این رابطه هر موقع فرهنگ جامعه‌ای تحت دخالت عوامل بیرونی و یا عدم کارایی عوامل درونی، با بحران و هرج و مرج مواجه می‌شود، تظاهرات تراوش شده از فرهنگ غیر قابل کنترل و معمولا غیر عقلانی شده ولی موجه تلقی می‌شوند.
این جامعه شناس به پدیده مدیسم اشاره کرد که از نیمه دوم قرن بیستم با شدت بیشتری در جوامع مختلف منتشر شده است و خاطر نشان کرد: مدیسم پدیده‌ای است که 4 شاخصه دارد و می‌توان به فراگیر بودن، عمر کوتاه داشتن ، تقلیدی و تلقینی بودن که از شاخصه‌های اصلی آن است، اشاره کرد.
وی عمل های زیبایی را در زمره رفتارهای مدگرایانه قلمداد کرد و با بیان اینکه مدل‌های جهانی از قبیل هنرپیشه ها و خوانندگان و همچنین فیلم ها و عکس‌های مستهجن سطح انتظارات زیبایی شناختی را تغییر داده است، افزود: کارکرد زن و مرد از کارکرد سنتی به کارکرد لذت جویانه تبدیل شده است که در نتیجه وابستگی عاطفی جای خود را به وابستگی ظاهری داده است و عشق پاک نهادینه شده تبدیل به عشق خیابانی شده است و شاید یکی از دلایل اصلی طلاق نیز همین باشد.
جلالی با اشاره به گرایش به جراحی های زیبایی گفت: امروزه این نوع جراحی‌های زیبایی در مردان نیز دیده می‌شود چرا که کارایی مرد خانواده امروز با دیروز متفاوت شده است و جذابیت‌های ناشی از غیرت، کارآفرینی، حمایت و عقلانیت کم رنگ شده و الگوهای رسانه‌ای از قبیل تیپ فلان ورزشکار، خواننده و هنرپیشه و ... جایگزین شده است.
وی در پایان از آسیب‌های این نوع جراحی ها یاد کرد و گفت: آسیب‌هایی مانند هدر دادن سرمایه ملی ، بالابردن سطح انتظار، رشد نفاق اجتماعی، کم رنگ شدن ارزشهای اجتماعی، هویت یابی کذایی، فراموشی الگوهای ملی و عملی و تاریخی، حکومت مدیسم در اجتماع، متزلزل شدن بنیان خانواده، کوتاهی در اجتماعی کردن فرزندان، جابجایی ارزشها ناشی از این نوع عمل‌ها است و این در حالیست که افرادی مثل دانشمندان، صاحبان صنایع بزرگ و اربابان سرمایه، قهرمانان ملی و تاریخی، اندیشمندان دینی و اندیشمندان عرصه فرهنگ به دلیل عدم فدای هویت واقعی و ماندگار خود به هویت کذایی و زود گذر مدیسم کمترین اهتمام را نسبت به این نوع جراحی های زیبایی دارند.
انتهای پیام