همه نگران که آیا این اتفاق میافتد؟ این زمزمه ها ادامه داشت تا اینکه صحبتهای «احمد صدری» دبیر جشنواره در مراسم اختتامیه نگرانیها را بیشتر کرد، او که برای پایان جشنواره سخن میگفت بدون صحبتهای معمول که از رویکردهای جشنواره و دستاوردها و دیگر مسایل گفته میشود به امکانات حمله کرد و گفت: جشنواره نواحی دیگر باید در سطح گستردهتری برگزار شود؛ اگر بخواهیم این اتفاق بیفتد باید زیرساختها فراهم شود، اینجا امکانات لازم را نداریم.
او در بخش دیگری از صحبتهایش به کیفیت صدا و نور برنامه هم تاخت. شاید برای خیلیها جای تعجب داشت که چرا اینگونه سخن گفت؛ اما معتقدم او به عمد اینها را گفت تا اگر جشنواره را از کرمان گرفتند جوابی داشته باشد؛ شما امکانات ندارید!!
اما به نظر نگارنده این ها همه بهانه است برای اینکه جشنواره را از کرمان بگیرند. و میخواهم در اینجا بگویم جناب صدری اگر دنبال بهانه هستید اینها بهانههای خوبی نیست؛و لطفا فکر بردن جشنواره از کرمان را از سرتان بیرون کنید.
شما میتوانستید نواقص و کمبودها را در جمعی خصوصیتر و با دست اندرکاران بگویید تا برای سالهای بعد حل شود همین جور که خیلی مشکلات دیگر بوده و حل شده؛ کسی هم ادعا ندارد همه چیز کامل بوده، قطعا در هیچ جای دیگر هم اینگونه نمیشود. حتما از بیان این صحبت در جمع دنبال هدفی بودید. از زیرساختها گفتید؛ در حالی که خود شما و همهی ما هم میدانیم زیرساختهای خیلی از شهرها در هیچ زمینهای فراهم نیست. چون اصولا ما عادت به ساختن نداریم. و همیشه همهی تصمیمات و برنامههایمان دقیقهی نود است،کاری را شروع میکنیم و بعد به چه کنم میافتیم.
شما سالن حرفهای مخصوص موسیقی میخواهید؟ موسیقی...؟ چیزی که همه این سالها تا توانستند حذف و تخریبش کردهاند؛ مگر ایران زندگی نمیکنید؟ خود شما هم میدانید میتوانستند نگذارند این جشنواره اجرا شود همینطور که سالهای قبل نگذاشتند.
یادتان رفته این جشنواره تا رسیدن به اینجا چه فراز و فرودهایی را طی کرده و خوب و بدهای زیادی داشته؛ چطور الان یادتان آمده اینجا زیرساخت ندارد؟ تمام تلاشهای کرمان را برای برگزاری با کیفیت جشنواره نادیده گرفتید؛ چند سال است دبیر جشنوارهاید؟ چرا سال اول که دبیر شدید نگفتید؟ حالا که جشنواره به قول شما دیگر باید گستردهتر برگزار شود کرمان لیاقتش را ندارد؟ مثل این است کودکی را که زمان سختی و راه افتادنش را گذرانده از مادرش بگیرند و بگویند دیگر ما خودمان از عهدهاش برمیآییم.
از گردشگری هنری گفتید که اگر درست برنامه ریزی شود میتواند اتفاق خوبی باشد. میتوانستید در اختتامیه از قابلیتهای کرمان برای این کار بگویید؛ و بهتر از ما میدانید که باتوجه به پتانسیل بالای گردشگری کرمان که آنهم مهجور مانده اگر روی آن مانور داده شود سال بعد باتوجه به تازگی و بکر بودن موسیقی نواحی و گردشگری توریست زیادی به جشنواره میآیند.
تمام مسوولین و عوامل اجرایی کرمان هم این را میدانند و همه را برای این کار بسیج کردهاند. هرچند شما به کرمانیها هم اعتماد نکردید و تیم خودتان را آوردید؛ بیست خبرنگار و عکاس را به کرمان آوردید؛ مگر کرمان عکاس و خبرنگار ندارد؟ تمام خبرگزاریها و روزنامهها در کرمان نماینده دارند و میتوانستند این کار را انجام دهند، و بی دعوت و بی منت آمدند و کارشان را انجام دادند؛ عکسهایشان را در خبرگزاریها ببینید.
جناب صدری وقتی جشنوارهای به یک شهر برده میشود میتواند در شهر تاثیرات زیادی بگذارد؛ باید همه شهر از وجودش بهره ببرند، این به رونق هنری و اقتصادی و اجتماعی شهر کمک میکند. ولی شما اصلا کرمانیها را ندیدید؛ با صرف هزینههای زیاد گروهی را با خود به کرمان آوردید و در واقع به نام کرمان و به کام دیگران؛ مگر باید همهی جشنوارهها در اصفهان و شیراز و ... باشند؟ این نگاهِ از بالا کی تمام میشود؟ اگر سالها قبل جشنوارهی فیلم کودک ونوجوان را از کرمان نگرفته بودند الان کرمان هم مثل اصفهان بود و قطعا در این سالها زیرساختها هم فراهم شده بود چون تا کمبودی احساس نشود قطعا چیزی ساخته نمیشود.
الان میتوانید جشنواره دوازدهم را با دورههای قبل مقایسه کنید؟ میخواهید فرصت خودنمایی کرمان را بگیرید؛ مگر کرمان چند برنامهی این چنینی دارد؟ پس لطفا بهانه نیاورید و به جای ویرانی به فکر ساختن باشید.
اگر کرمان را به موسیقیِ نواحی؛ اصفهان را به فیلم؛ هر شهری را به نامی بشناسانیم و برای آن تلاش کنیم این به رونق فضای هنری کمک میکند و همه هنرمندان ایران درگیر میشوند. جشنوارهها مثل مسابقات و تورنمنتهای ورزشی میتوانند همه شهر را درگیر کنند. جناب صدری اگر همهی این چند دوره به جای جنگیدن برای بردن جشنواره از کرمان برای ساختن زیرساختها جنگیده بودید الان اینجا نبودیم و خود شما پشت تریبون با افتخار از آنها میگفتید؛ چرا همیشه دنبال حذفیم؟ مگر همه جشنوارههای معتبر ایران و دنیا از روز اول کامل بودند؟ پس باز هم میگویم جناب صدری لطفا دنبال بهانه نگردید.
یادداشت از «رحیم بنی اسد آزاد» خبرنگار حوزه فرهنگی