آسیای‌ها اولین افرادی بودند که اقدام به پرورش میگو کردند. از آنجا که در قدیم امکان تکثیر و تولید لارو میگو وجود نداشت، برای تامین لارو میگو از محیط‌های طبیعی دریا استفاده می‌شد. لاروهای جمع آوری شده از سواحل به استخرهای پرورشی که معمولا دو منظوره (توام با برنج، ماهی وغیره) بودند، انتقال می‌یافتند. سیستم پرورشی در آن دوره به صورت گسترده بود، لذا بازدهی پایینی داشت. باپیشرفت علوم در این زمینه پرورش میگو رو به رشد گذاشت، به طوری که در زمان حاضر این فعالیت برای کشورهای جنوب شرقی آسیا از اهمیت بالایی برخوردار است (ارز آوری، صادرات، اشتغال وغیره) پرورش میگو در منطقه خلیج فارس و دریای عمان در ابتدا توسط کشورهای کویت وبحرین صورت گرفت. فعالیت‌های پرورشی در ایران از سال ۱۳۶۳ آغاز شد و هم اکنون از سیر روبه رشدی برخوردار است.
رئیس اداره توسعه میگوی شیلات هرمزگان در این خصوص گفت: ۸۰ درصد میگوهای تولیدی هرمزگان به کشورهای اروپایی و آسیایی صادر می‌شود.
علی اکبر مجاز ادامه داد: امسال سطح زیر کشت میگوی پرورشی در هرمزگان با ۲۷ درصد افزایش، ۵۴۳۱ هکتار و بیشترین مراکز پرورش میگو در شهرستان‌های جاسک، سیریک، میناب، بندرعباس، بندرلنگه، پارسیان و قشم واقع است.
رئیس اداره توسعه میگوی شیلات هرمزگان اضافه کرد: میگوهای تولیدی هرمزگان از نوع وانامی و کاهش هزینه‌های غذایی، رشد سریع، بازماندگی بالا و مقاوم بودن در برابر بیماری‌ها از مهمترین ویژگی‌های این گونه است.