امسال به بهانه بیستمین سالگرد تاسیس خبرگزاری دانشجویان ایران، ایامی به نام «ایسنا» و «ایسنایی‌ها» است؛ برای نکوداشت یک مرام و یک سرمایه ملی. شانزدهم آذرماه، به عنوان سالروز آغاز فعالیت رسمی ایسنا، بهانه‌ای است برای برگزاری مراسم رسمی هر ساله که به همین بهانه در این ایام برگزار می‌شود.
سیزدهم آبان ماه، سالروز فعالیت آزمایشی ایسنا نیز بهانه‌ای بود برای یک دورهمی صمیمی و البته بزرگ خانواده ایسنا با ایسنایی‌های قدیمی و همکاران سابق که هر کدام در شکل‌گیری و بالندگی این سرمایه ملی سهم و نقشی داشته‌اند.
در این قرار، من آمدم ... تو آمدی ... ما آمدیم تا در شبی که به «ایسنا» و «ایسنایی‌ها» تعلق داشت، میثاقمان را بازخوانی و بر مرام‌نامه‌مان تاکید کنیم. ما آمدیم تا نسل‌های متفاوت ایسنا را بشناسیم و به یاد آوریم آنهایی که در بالندگی ایسنا سهیم بوده‌اند.
۱۳ آبانِ بیست سال پیش بود که نخستین خبر ایسنای جوان با جمعیت انگشت‌شمار از خبرنگاران تازه‌کار مخابره شد تا نخستین برگ‌های سرنوشت دومین خبرگزاری رسمی و اولین خبرگزاری اینترنتی ایران رقم بخورد.
حالا بیست سال از آن روزها گذشته است. روزهای سخت و آسانی که من و تو را «ما» کرد. حق خیلی‌ها را پیگیری کردیم، حرف خیلی‌ها را فریاد زدیم، به سختی از کنار برخی خبرها گذشتیم و سکوت کردیم، دولت‌ها آمدند و رفتند، اما «ما» در کنار هم ماندیم و هستیم تا هنوز.
نقدهای زیادی شنیدیم، نیش‌های تند و تیزی را به جان خریدیم. با برخی از خبرها اشک ریختیم و مضطرب شدیم و با برخی دیگر لبخند زدیم. تلخی‌ها را دم برنیاوردیم و به اعتبار روزهای خوب و خبرهای خوش، به راهمان ادامه دادیم تا جانب انصاف و راستی را هرچند گاهی به‌سختی، نگه داریم.
می‌گفتند نام «ایسنا» به حرمت صداقت، جوانی و دانشجویانی که با عشق قلم می‌زدند، شهره شده است. تلاش کردیم به خاطر همین حرمت، قلم‌ها را زمین نگذاریم و بیش از هر چیز همرنگ و هم‌پای مردم باشیم.
شاید بتوان «ایسنایی‌ها» را از معدود خبرنگارانی دانست که وقتی کنار هم قرار می‌گیرند، زنجیره انسانی به وسعت همه ایران شکل می‌دهند. یکی از اصلی‌ترین معیارهای حضور در این جمع، تاکنون و هنوز، یعنی «دانشجو بودن»، باعث شد همه ما در سن جوانی و در کنار هم، یاد بگیریم چطور پله‌های حرفه روزنامه‌نگاری و خبرنگاری را بالا برویم. به همین دلیل بود که مدت زمان حضورمان در «ایسنا»، از چند سال گرفته تا حتی ۲۰ سال، از ما یک «ایسنایی» ساخت.
سقوط هواپیمای C۱۳۰ ما را با واقعیت دیگری، به طور جدی آشنا کرد؛ فقدان!
تجربه سخت مخابره خبر پر کشیدن دوستانمان. شهید محمدحسن قریب و شهید اسماعیل عمرانی که ۱۴ سال قبل، در پانزدهم آذر ماه جمع «ایسنایی‌ها» را برای همیشه ترک کردند.
اما این تجربه تلخ ادامه‌دار بود. کمال حاجی‌پور، علیرضا تلیانی، میلاد اسلامی و وحید سهرابی هم از دیگر یاران ایسنا بودند که در سن جوانی رفتند. دوستانی که جایشان در شب جشن ایسنایی‌ها خالی بود و یادشان برای ما همیشه گرامی.
قدیمی‌ها می‌گویند آدم به آدم زنده است و شاید این عبارت برای خبرنگاران مصداق عینی‌تری داشته باشد؛ بخصوص وقتی که همان آدم‌ها و خبرها بعد از ۲۰ سال یک دیدار تاریخی را رقم می‌زنند؛ تا بار دیگر به یادمان آورند، در کنار هم بودن «ایسنا» را برایمان نگه داشته است.
با همه اینها ما «ایسنا» را انتخاب کردیم و در کنار همیم تا ایسنایی را که به‌تازگی دوران بلوغ را پشت سر گذاشته و در ۱۶ آذرماه همین امسال به سان جوانی سر بلند می‌کند و بیست سالگی خود را جشن می‌گیرد، با همه خوبی‌ها و کاستی هایش دوست بداریم.
با هم، با شما و برای شماییم.
انتهای پیام