خیانت به کلمه‌ها، گناه رسانه‌ای «آمدنیوز»

«باید اذعان کرد این کانال به «خبر» هم خیانت کرد. در ذهن بسیاری از مردم حالا موضوعاتی مثل دروازه‌بانی خبر، اسلوب خبرنویسی، اصالت خبر، راستی‌آزمایی منبع و ... معنایی ندارد. آنها یاد گرفتند که خبر هر چه داغ‌تر، افشاگری هر چه بزرگ‌تر و شعار هر چه تندتر باشد، احتمالاً به واقعیت نزدیک‌تر است و لابد آنها خبرنگاران آزادی‌خواه و شجاع‌تری هستند و اهل رسانه در داخل کشور جملگی شرف را به لقمه نانی فروخته‌اند!»

به گزارش ایسنا، احسان محمدی در عصر ایران نوشت: «هاینریش بُل، نویسنده شهیر آلمانی در کتاب «آدم کجا بودی» می‌نویسد: «بعد از هیتلر همه‌ آلمان درک کردند که او چه بلایی بر سر کشور و زیربناهای آن آورده است اما یک چیز نابودشده هم بود که فقط ما روشنفکران آن را می‌فهمیدیم و آن خیانت هیتلر به «کلمات» بود. خیلی از کلمات شریف دیگر معانی خودشان را از دست داده بودند، پوچ شده بودند، مسخره شده بودند، عوض شده بودند، اشغال شده بودند. کلماتی مانند آزادی، آگاهی، پیشرفت، عدالت!»

در حالی که افکار عمومی علاقمند به کشف رمزهای چگونگی دستگیری روح‌الله زم است و اخبار این موضوع کلیک می‌خورد و کانال آمدنیوز در اختیار سپاه پاسداران قرار گرفته و اعضای این کانال به‌شدت در حال ریزش است، توجه به این نکته هم ضروری است که «آمدنیوز» در حوزه خبر و اطلاع‌رسانی با باور بسیاری از ایرانیان همان کاری را کرد که هیتلر با کلمات کرد.

این کانال خبری با آمیزه‌ای از اغراق، افسانه‌سرایی، ترکیب یک قطره حقیقت با یک اقیانوس دروغ، شایعه‌سازی، تخریب آبرو و حیثیت افراد، تشکیل دادگاه بدون اجازه حق دفاع به متهمان، انتشار عکس‌ها و ویدئوهای مخدوش‌کننده امید اجتماعی، حمله دمادم به صغیر و کبیر، ادعای آزادگی و ... کاری کرد که ذائقه بسیاری از مخاطبان عام که شیفته قصه هستند، تغییر کرد و آنها این افسانه‌ها را بیشتر از حقیقت باور می‌کنند.

گردانندگان این کانال تلگرامی بر خلاف رسانه‌های رسمی و خبرنگاران داخل کشور هیچ خط قرمزی نداشتند، به همین دلیل با تاکید بر افشاگری و بیان حقیقت هر آن چه را دوست داشتند، می‌نوشتند و در فضایی که کار برای رسانه‌ها در داخل کشور آسان نبود، آنها گوی سبقت را ربودند و بیش از یک میلیون نفر به صورت روزانه این کانال را دنبال می‌کردند.

طبعاً در رخ دادن این اتفاق عوامل متعددی باید بررسی شود. از جمله این که چرا و چطور طیفی از مردم به سمت چنین اخباری گرایش پیدا می‌کنند. غیر از این است که احساس می‌کنند: «تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها!» می‌شود این کانال را بست و گردانندگان آن را به اشد مجازات رساند اما آیا بستر رشد کانال‌های مشابه خشک خواهد شد یا تا زمانی که مردم عطش دانستن اخبار - به‌ویژه آن بخشی که در رسانه‌های رسمی مجال انتشار نمی‌یابد - امکان رویش موارد مشابه میسر نیست؟

آمدنیوز با شعار «آگاهی، مبارزه و دموکراسی» کوشید طیفی از مخاطب تشنه خبر را با خود همراه کند. حتی وقتی این کانال تلگرامی از سوی موسس تلگرام فیلتر شد در کمتر از یک روز کانال جدید آنها باز هم میلیونی شد اما باید اذعان کرد این کانال به «خبر» هم خیانت کرد. در ذهن بسیاری از مردم حالا موضوعاتی مثل دروازه‌بانی خبر، اسلوب خبرنویسی، اصالت خبر، راستی‌آزمایی منبع و ... معنایی ندارد. آنها یاد گرفتند که خبر هر چه داغ‌تر، افشاگری هر چه بزرگ‌تر و شعار هر چه تندتر باشد، احتمالاً به واقعیت نزدیک‌تر است و لابد آنها خبرنگاران آزادی‌خواه و شجاع‌تری هستند و اهل رسانه در داخل کشور جملگی شرف را به لقمه نانی فروخته‌اند!

آمدنیوز همه مرزهای خبررسانی را به هم ریخت. در تنش‌های سال ۹۶ با انتشار عکس چند هواپیما مدعی شد منابع خبری به آنها اطلاع داده‌اند «این سه فروند هواپیما در فرودگاه امام خمینی در حال بارگیری محوله‌های شمش طلا و پالت‌های دلار و یورو برای خروج از کشور هستند.» در حالی که عکس مربوط به فرودگاهی در تفلیس بود!

به همین سادگی ادعاهایی درشت را مطرح می‌کردند و لزومی به شفاف‌سازی، پاسخگویی در مقابل مخاطبان و پیگیری خبر هم نمی‌دیدند و کسان زیادی هم باور کردند. چرا؟ چون بستر این اتفاق را کسانی در ذهن مخاطب به‌واسطه اختلاس‌ها و غارتگری و خیانت آماده کرده بودند که اتفاقاً ساکن همین آب و خاکند!»

انتهای پیام

  • سه‌شنبه/ ۲۳ مهر ۱۳۹۸ / ۱۳:۲۹
  • دسته‌بندی: رسانه دیگر
  • کد خبر: 98072317587
  • خبرنگار :