به گزارش ایسنا و به نقل از نوبل‌پرایز، "دیدیه کولوز"(Didier Queloz)، اخترشناس سوئیسی، پژوهشگر "آزمایشگاه کاوندیش"(Cavendish Laboratory) در دانشگاه کمبریج و استاد دانشگاه ژنو موفق شد به همراه "میشل مِیِر"(Michel Mayor)، به جایزه نوبل فیزیک ۲۰۱۹ دست یابد.
مِیر و کولوز در پژوهش خود، کهکشان راه شیری را مورد بررسی قرار داده‌اند. آنها در سال ۱۹۹۵ نخستین سیاره فراخورشیدی را که به دور یک ستاره شبیه خورشید موسوم به "پگاسی ۵۱" می‌چرخید، بیرون از منظومه شمسی کشف کردند.
کولوز هنگام حضور در یک نشست علمی، از انتخاب خود به عنوان برنده نوبل باخبر شد و سپس، "آدام اسمیت"(Adam Smith)، از سایت نوبل‌پرایز طی یک مصاحبه تلفنی، با او در این مورد به گفتگو پرداخت.
اسمیت: سلام، من آدام اسمیت هستم و از وب سایت نوبل‌پرایز در استکهلم با شما تماس می‌گیرم.
کولوز: سلام.
اسمیت: سلام.
کولوز: من در خودرو نشسته‌ام. مشکلی نیست؟
اسمیت: نه، خوب است. ابتدا از شما می‌خواهم که تبریک فراوان مرا بپذیرید.
کولوز: خیلی متشکرم.
اسمیت: می‌دانم که افراد بسیاری به دنبال شما بودند تا این خبر را به شما برسانند. چطور از برنده شدن خود مطلع شدید؟
کولوز: این خبر، کاملا مرا غافلگیر کرد زیرا با همکارانم در یک نشست علمی بودم که از اداره اخبار کمبریج با من تماس گرفتند و آن موقع احساس کردم نمی‌توانم نفس بکشم.
اسمیت: در حال حاضر نفس می‌کشید یا هنوز دچار مشکل هستید؟
کولوز: باید بگویم که هنوز می‌لرزم. یکی از بخش‌های خوب ماجرا این بود که من در یک نشست علمی حضور داشتم؛ بنابراین یک جشن علمی با همکارانم برگزار کردیم. واقعا در آن موقع، به آن جشن نیاز داشتم؛ چرا که این خبر برای من بار احساسی زیادی به همراه داشت و باورنکردنی بود. من هنوز هم از این خبر شگفت‌زده هستم. سر و کار داشتن با سیارات فراخورشیدی و زندگی‌هایی که در این جهان جریان دارند، موضوع بسیار جالبی در حوزه پژوهشی ما به شمار می‌رود و روز به روز در حال پیشرفت است. من بسیار خوشحالم که این جایزه را از کمیته نوبل برای این پژوهش دریافت کرده‌ام. این جایزه برای من واقعا هیجان‌انگیز است.
اسمیت: ۲۴ سال و دو روز از زمانی که نخستین سیاره فراخورشیدی را در نشستی در شهر فلورانس معرفی کردید، می‌گذرد. آیا هیجان امروز می‌تواند با هیجان شما در زمان کشف نخستین شواهد در مورد سیاره فراخورشیدی رقابت کند؟
کولوز: بله، قطعا. شگفتی در این حوزه موج می‌زند و هیجان من در این پژوهش‌ها از آغاز تاکنون هرگز کم نشده است. احساسات حاصل از گرفتن جایزه نوبل پس از ۲۵ سال، فقط تصدیق هیجان کارهایی است که تاکنون انجام داده‌ایم و احساسی که در حال حاضر دارم، قطعا پاداشی برای تلاش‌های ما تا به امروز است. من کار را از آغاز آن به یاد می‌آورم و همچنین به یاد افرای هستم که در همه این اکتشافات نقش داشته‌اند. من در حال حاضر در نقطه اوج این داستان قرار دارم و هنوز سعی می‌کنم رخدادها را دقیق و بی‌پرده بفهمم.
اسمیت: این جایزه، در واقع اعتباری برای کل حوزه پژوهشی شما به شمار می‌رود. شما اکتشاف این سیاره را به عنوان پروژه مقطع دکتری خود انجام دادید. منظورم این است که بسیاری از افراد، شاید فقط با چاپ مقاله خود در مجله‌ای مانند "Nature" خوشحال شوند اما شما برای پروژه دکتری خود، به جایزه نوبل دست یافتید.
کولوز: قطعا همین طور است. من این روزها صحبت‌های بسیاری با میشل مِیِر داشته‌ام و او حرف خوبی به من زد. میشل گفت: "کیفیت کار و خلاقیت، ارتباطی با سن افراد ندارد." صحبت میشل، احساس خوبی را به من منتقل کرد و باعث شد خود را در ذهنم مانند یک دانشجوی مقطع دکتری ببینم که در حال پژوهش است. بنابراین، حس خوبی نسبت به آن دارم.
اسمیت: چقدر خوب. ما در حال حاضر می‌دانیم که بیش از چهار هزار سیاره فراخورشیدی وجود دارند و من فکر می‌کنم قرار است اکتشافات بیشتری هم صورت بگیرند. چه چیزی شما را بیشتر در این حوزه، شگفت‌زده می‌کند؟
کولوز: با این موضوع موافقم که اطلاعات بسیاری در مورد سیارات فراخورشیدی داریم اما ما هنوز باید بیشتر در مورد آنها یاد بگیریم. منظورم این است که در حال حاضر، سیارات کمی وجود دارند که شبیه به زمین هستند و سعی داریم تا شکل‌گیری سیارات را به طور کلی درک کنیم. امروز افرادی هستند که در مورد محتوای احتمالی جو و تکامل آن سوال می‌کنند و شاید روزی هم در مورد زندگی صحبت کنند. هیجان این موضوع، به اندازه هیجان شناسایی نخستین سیاره است و کشف نخستین سیاره، عامل شکل‌گیری همه این رخدادها به شمار می‌رود. من باور دارم این همان موضوعی است که با جایزه نوبل مورد تایید قرار گرفته است.
اسمیت: صحبت با شما، لذت‌بخش بود. متشکرم و امیدوارم در ماه دسامبر و آمدن شما به استکهلم، بیشتر با هم صحبت کنیم.
کولوز: بله، حتما. باعث افتخار من است.
اسمیت: بسیار متشکرم.
کولوز: متشکرم. روز خوبی داشته باشید.
اسمیت: همچنین. خدانگهدار.
کولوز: خدانگهدار.
انتهای پیام