به گزارش ایسنا، چندی پیش محمد حاتمی- رئیس سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور از تدوین طرحی خبر داد تا براساس آن بحث توانمندسازی و نظارت سازمان جایگزین مصاحبه برای صدور پروانه شود و سازمان در ارائه مجوز و پروانه مانند سابق سختگیری نکند و سختگیری خود را بر روی نظارت فعالیت‌های روان شناسی قرار دهد. به طوریکه فشار و نوبت دهی حذف شود و سازمان بتواند روی کار اصلی خود یعنی نظارت و توانمندسازی روانشناسان و مشاوران متمرکز شود. این درحالیست که غلامعلی افروز- رئیس شورای مرکزی سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور ـ در این‌باره به ایسنا گفت: اینکه بخواهیم به صرف تکیه بر نظارت دقیق‌تر، به متقاضیان دریافت پروانه نظام روانشناسی بدون احراز صلاحیت حرفه‌ای توسط کمسیون‌های تخصصی پروانه اشتغال بدهیم، امری نشدنی و ناصواب است؛ شاید افرادی باشند که در این حوزه تحصیل کرده باشند اما از صلاحیت لازم حرفه‌ای و روانی برخوردار نباشند.
بنابر اظهارات این استاد دانشگاه تهران، هر شخصی که از صلاحیت علمی برای تدریس و پژوهش در روانشناسی و مشاوره برخوردار می‌شود، لزوما نمی‌تواند دارای صلاحیت حرفه‌ای برای تاسیس دفتر یا مرکز خدمات روانشناسی و پذیرش مراجعان مختلف جهت ارایه مداخلات روان شناختی و مشاوره‌ای و درمانی باشد، لذا بررسی صلاحیت حرفه‌ای متقاضیان دریافت پروانه امری قانونی، معقول و کاملا ضروری است و حذف این فرآیند کاملا غیرعلمی، غیرمنطقی و خلاف نص قانون تشکیل سازمان است.
افروز تاکید کرد: اعطای پروانه حرفه‌ای برای ارائه خدمات روانشناسی و مشاوره به روانشناسان و مشاوران واجد شرایط مطابق قانون تشکیل سازمان نظام روانشناسی و مشاوره جمهوری اسلامی ایران مصوب مجلس شورای اسلامی، نیازمند احراز صلاحیت تخصصی و حرفه‌ای داوطلبان توسط کمسیون‌های تخصصی شورای مرکزی مذکور در قانون سازمان است. بدیهی است که اعضای هیات علمی با احراز صلاحیت علمی در دانشگاه‌ها استخدام می‌شوند، اما برای دریافت پروانه اشتغال در حرفه روانشناسی و مشاوره باید توانمندی حرفه‌ای آنها در کمسیون‌های تخصصی سازمان که در قانون تاسیس سازمان مصوب شده احراز شود.
به گفته وی، متقاضیان پروانه سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور باید واجد صلاحیت حرفه‌ای، فرهنگی، عمومی، اخلاقی و روانی باشند، چراکه روانشناسان حقیقی که قصد دارند خدمات روانشناسی ارائه دهند باید خودشان نیز از نظر روانی سالم باشند، در غیر این صورت نمی‌توانند در این حوزه فعالیت کنند. به عبارت دیگر، برخورداری از دانش علمی به منزله داشتن صلاحیت حرفه‌ای نیست و این یعنی هر فردی که عضو هیئت علمی دانشگاهی است شاید از صلاحیت حرفه‌ای لازم برخوردار نباشد.
افروز در ادامه با تاکید بر اینکه توانمندی نظارتی ما روی فعالیت روانشناسان و مشاوران بسیار اندک است، گفت: سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور بودجه کافی جهت نظارت روی فعالیت روانشناسان و مشاوران ندارد، اما شاید بهزیستی از این امکانات برخوردار باشد.
رئیس فدراسیون آسیایی شورای جهانی روان‌درمانی معتقد است: نزدیک‌ترین سازمان ارتباطی با سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور، سازمان بهزیستی است، در همین راستا سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور باید برای صدور پروانه‌ها و ارائه مجوزها اقدام کند و در زمینه نظارت نیز با بهزیستی به صورت مشترک فعالیت کند، چراکه توانمندی سازمان بهزیستی برای نظارت بیش از سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور است. باید نظارت مشترک توسط سازمان نظام روانشناسی و سازمان بهزیستی بر فعالیت‌های حرفه‌ای روانشناسان و مشاوران به صورت اصولی و دقیق انجام شود.
انتهای پیام