مصطفی ذره‌پرور در گفت‌وگویی با ایسنا بیان کرد: من در دوره بیست‌ویکم جشنواره هم شرکت کرده بودم و آنچه که به نظرم درباره این رویداد بسیار مهم‌تر از جایزه یا کمک هزینه می‌آید، بلاتکلیفی هر ساله جشنواره تئاتر دانشگاهی است که به جز معدود سال‌هایی، شکل‌گیری جشنواره زمان‌بندی مشخصی نداشته در حالی که باید حتی زمان مشخصی برای اعلام فراخوان و بازبینی داشته باشد، اما این اتفاق رخ نمی‌دهد.
او با اشاره به اینکه جشنواره دبیرخانه دائمی ندارد، افزود: وزارت علوم به عنوان متولی برگزاری این جشنواره باید تخصصی‌تر به آن نگاه کند؛ آن هم به جشنواره‌ای که هر سال افراد و دانشجویان زیادی را درگیر کار می‌کند ولی به جایش هر سال این طور شنیده می‌شود که «از نظر ما جشنواره اهمیتی ندارد و بودجه‌ای برای آن نیست.» در حالی که این جشنواره تنها دلخوشی تئاتر دانشگاهی است.
این کارگردان جوان با اشاره به بی‌توجهی وزارت علوم به جشنواره تئاتر دانشگاهی و پرداخت نکردن کمک هزینه‌ها که باعث می‌شود دانشجویان هزینه‌های بالای آماده‌سازی اجرا و اجاره پلاتو برای تمرین را شخصی پرداخت کنند، گفت: به نظرم باید کمیته‌ای برای جشنواره تئاتر دانشگاهی تشکیل شود و یک بار برای همیشه این رویداد به ثبات برسد و تعیین وضعیت شود که ما هم بدانیم تکلیف چیست چون خیلی‌ها فقط بخاطر همین جشنواره در دانشگاه می‌مانند و اینجا را تنها محل برای دیده شدن و رسیدن به اجرای عمومی می‌دانند، اما این جشنواره همین الان (که کمتر از هفت ماه به شروع دوره جدید آن مانده) نه تنها دبیر ندارد و فراخوانش اعلام نشده بلکه حتی هنوز فراخوان دبیر هم داده نشده و ترس بزرگ ما از این است که شاید وزارت علوم، آنطور که شنیده می‌شود بخواهد با همکاری نهادی دیگر جشنواره را برگزار و دبیری برای آن تعیین کند که اگر این اتفاق بیفتد تبعات زیادی دارد چون این جشنواره به دانشگاه تعلق دارد و با ورود بخشی غیرآکادمیک تقریباً ساختار جشنواره به هم می‌ریزد.
وی بیان کرد: اگر روال بنا بر آنچه شنیده می‌شود پیش برود و وزارت علوم همکاری حوزه هنری را به این رویداد بکشاند، دیگر شاید نتوانیم دبیر انتخابی داشته باشیم و سیستم ممیزی بر جشنواره هم تغییر می‌کند.
ذره‌پرور درباره اینکه آیا کانون‌های تئاتر دانشگاهی پیگیری‌هایی برای این وضعیت انجام می‌دهند یا خیر؟ گفت: هر دانشگاهی کانون‌های خودش را دارد اما متاسفانه همه در نهایت با وزارت علوم سر و کار دارند. اما از همه جالب‌تر این است که جشنواره تئاتر دانشگاهی 22 دوره برگزار شده و این عدد اصلا کم نیست. وقتی یک جشنواره 22 سال برگزار شده یعنی جریانی شکل گرفته و در این سال‌ها شاهد بوده‌ایم که آدم‌های با استعدادی از همین جشنواره به بدنه اصلی تئاتر معرفی شده‌اند، اما افسوس که این جایگاه اصلا مورد توجه مسئولان نیست.
او که در مقطع کارشناسی ارشد رشته کارگردانی دانشگاه هنر و معماری دانشگاه آزاد تحصیل می‌کند، درباره وضعیت آموزشی دانشگاه هم اضافه کرد: متاسفانه وضعیت نه تنها در دانشگاه آزاد بلکه در دانشگاه تهران و هنر نیز بر اساس آنچه از دوستانم می‌شنوم خوب نیست و نیاز است یک بار شرح درس‌ها بازبینی شود بویژه آنکه تعداد زیادی از اساتید از فضای تئاتر دور شده‌اند. به همین دلیل باید دوره‌های آموزشی در دانشگاه‌ها ارتقا یابد و از نسل جدیدی که تحصیلات آکادمیک دارد هم استفاده شود. من خودم با وجود یک سال وقفه پس از پایان کارشناسی، وقتی به کارشناسی ارشد آمدم متوجه افت زیادی شدم و بخشی از این ماجرا از آنجا ناشی می‌شود که وضعیت و سطح علمی اساتید خوب نیست.
وی گفت: این ماجرا در فضای دانشگاهی ناامیدی به وجود می‌آورد و این نوع سیستم آموزشی در وزارت علوم باید تغییر کند که اگر این تغییر به تاخیر افتد افت کیفیت آموزشی دانشجویان را به دنبال دارد. نتیجه‌اش هم همین می‌شود که جشنواره تئاتر دانشگاهی در سال‌های اخیر افت کرده چون نگاه آموزشی افت کرده و حتی اگر به بخش آموزشی جشنواره نگاه کنیم، می‌بینیم که در این سال‌ها خیلی ضعیف برگزار شده چرا که دبیر آنقدر دیر انتخاب می‌شود که فرصتی برای پیگیری و برنامه‌ریزی خوب برای برنامه‌های آموزشی ندارد.
انتهای پیام