به گزارش ایسنا، محمدرضا علیپور در برنامه بررسی نقش حاشیه‌نشینی در گسترش اعتیاد به مواد مخدر، با اشاره به تعریف حاشیه‌نشینی، گفت: تا سال‌های گذشته حاشیه‌نشینی به نوع زندگی در مکانی خاص و حاشیه‌ای اختصاص داشت.
وی با بیان اینکه در حال حاضر شرایط شغلی، میزان دارایی خانواده، وضعیت آموزشی و سلامت و بهداشت و منابع قابل دسترس افراد از جمله عوامل موثر در تشخیص حاشیه‌نشینی هستند، اظهار کرد: برخی از حاشیه‌نشینی‌ها می‌توانند در هویت و میزان مشارکت فرد در جامعه تاثیر داشته باشند و آن فرد را به سمت آسیبهای مختلف سوق دهند.
به گفته علیپور، حاشیه‌نشینی و طردشدن اجتماعی دو مفهوم زمینه‌ساز اعتیاد و آسیبهای اجتماعی هستند.
این پژوهشگر حوزه اجتماعی با اشاره به این که عدم وجود آموزش در مناطق حاشیه‌نشین آسیبهای متعددی را تولید می‌کند، عنوان کرد: خانواده‌ها می‌توانند با آموزش به فرزندان و اطرافیان خود در مقابل آسیبهای اجتماعی نقش پیشگیرانه داشته باشند.
وی تصریح کرد: حاکمیت می‌تواند با تاسیس دفاتر ویژه‌ای در مناطق حاشیه‌نشین از رشد آسیب در این مناطق جلوگیری کند. حضور و زندگی در مناطق حاشیه‌نشین می‌تواند شرایط درگیری با اعتیاد را برای هر شخصی فراهم کند.
علیپور با اشاره به رشد چشمگیر شهرنشینی در ایام بعد از انقلاب اسلامی، توضیح داد: رشد شدید شهرنشینی در ایران در ایام بعد از پیروزی انقلاب اسلامی شُک بسیار بزرگی را به برنامه‌ریزان شهری و کشوری وارد کرد.
وی افزود: برنامه‌گذاران جمعیتی اصلا فکر نمی‌کردند که جمعیت ایران بتواند تا این حد رشد کند و میزان قابل توجهی حاشیه‌نشین داشته باشد.
این پژوهشگر حوزه اجتماعی که در یک برنامه رادیویی صحبت می‌کرد، با بیان این که متاسفانه برنامه‌ریزی منظمی در حوزه جمعیت و حاشیه‌نشینی نداریم، گفت: سازمان امور اجتماعی کشور در حال حاضر در کنار وزارت بهداشت و وزارت راه و شهرسازی به موضوع سنجش و برنامه‌ریزی جمعیتی مناطق حاشیه نشین ورود پیدا کرده است. سازمان‌های مختلف با تاسیس دفاتری با عنوان «تسهیل‌گر» تلاش می‌کنند تا وضعیت جمعیتی حاشیه‌نشینان را شناسایی و ارزیابی کنند.
در ادامه این برنامه هوشنگ شیخی- پژوهشگر حوزه اجتماعی نیز با اشاره به این که ایجاد جرائم و آسیبهای اجتماعی مهم‌ترین پیامدهای حاشیه‌نشینی هستند، گفت: درگیری با اعتیاد پررنگ‌ترین آسیب موجود در مناطق حاشیه‌نشین است.
وی با اشاره به این که اکثر حاشیه‌نشینان در مناطق بد مسکن ساکن می‌شوند، اظهار کرد: حاشیه‌نشینان به دلیل حضور در سکونتگاه‌های غیر رسمی به راحتی می‌توانند فضای تولید آسیبهای اجتماعی را به وجود آورند.
این پژوهشگر حوزه اجتماعی با اشاره به فعالیت دفاتر تسهیل‌گر دولت در مناطق حاشیه‌نشین، عنوان کرد: شایسته است که این دفاتر موضوعات کالبدی حاشیه‌نشینی را مورد بررسی قرار دهند.
وی افزود: در حال حاضر دفاتر تسهیل‌گری واقع در مناطق حاشیه‌نشین علاوه بر فعالیت‌های ذاتی خود وظیفه درمان و بازپروری اعتیاد را نیز بر عهده گرفته‌اند.
شیخی با اشاره به این که مناطق حاشیه‌نشین با بافت‌های ناکارآمد و فرسوده تفاوت دارند، اظهارکرد: عدم توزیع متوازن قدرت و ثروت و منابع در کشور باعث شده تا برخی از مناطق بسیار محروم باشند.
این پژوهشگر با اشاره به اینکه گروه‌های اجتماعی حاشیه‌نشینی هیچ پیوندی با گروه‌های اجتماعی شهری ندارند، افزود: افراد ساکن در حاشیه شهرها از نظر فرهنگی و اقتصادی و اجتماعی تفاوت‌های بسیار زیادی را با ساکنین شهر دارند.
وی ادامه داد: افراد حاضر در مناطق حاشیه‌نشین همیشه با مدل و شیوه منحصر به خود زندگی می‌کنند و مبتنی بر این شیوه با سایر افراد ارتباط می‌گیرند.
انتهای پیام