مهندس علیرضا سعیدی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: اختراع‌های متعددی در زمینه هوش مصنوعی ثبت شده است، مانند ربات‌های فوتبالیست و خانه‌دار که این ربات‌ها ظاهری شبیه ظاهر انسان دارند، می‌توانند محیط را حس کنند و چهره را تشخیص دهند؛ ولی معمولا به صورت یک نمونه‌ آزمایشگاهی هستند که به تولید انبوه و صنعتی نمی‌رسند.

وی با اشاره به اینکه هوش مصنوعی در کنار سخت افزارها مفهوم پیدا می‌کند، گفت: سخت‌افزارها وابسته به قطعات خارجی هستند، ما اگر تولید داخلی هم داشته باشیم، وابسته به قطعات خارجی هستیم که به سختی در اختیار پژوهشگران داخلی قرار می‌گیرند.

سعیدی ادامه داد: طبیعتا نیازهای سخت افزاری یک سیستم در داخل کشور ما به طور کامل قابل تهیه نیست و همین مساله تولیدات را محدود کرده است،  شرکت‌های صنعتی داخل چه در زمینه تولید و چه در زمینه‌های مختلف دیگر کمتر به سمت خطوط اتوماسیون (استفاده از ابزارهای کنترلی به منظور هدایت و کنترل ماشین‌آلات صنعتی و پروسه‌های تولید) و رباتیک و هوش مصنوعی می‌روند.

وی تاکید کرد: در زمینه رباتیک و هوش مصنوعی کارهای متعددی در سطح آکادمیک و دانشگاه‌ها و مسابقات علمی انجام شده است، دانشجویان در مسابقات جهانی زیای حضور دارند؛ ولی شرکت‌های بزرگ و صنعتی مربوط به هوش مصنوعی که  به عنوان اسپانسر در مسابقات حضور دارند، دانشجویان ما را جذب می‌کنند و متاسفانه باعث می‌شود که در صنعت خودمان حضور نداشته باشند.

این عضو تیم رباتیک پارسیان با بیان اینکه فعالیت در زمینه هوش مصنوعی و رباتیک در سال‌های اخیر به صورت یک رشته اصلی در کشور ما جا افتاده است، گفت: سال‌های قبل این رشته به عنوان یک فعالیت پژوهشی در کنار رشته‌های اصلی در نظر گرفته می‌شد و دانشجویانی که علاقه‌مند بودند مرتبط با رشته تحصیلی خود به این زمینه وارد می‌شدند و  به فعالیت پژوهشی مشغول می‌شدند که در انتها بازار کار تعیین می‌کرد به چه سمت و سویی بروند.

وی در ادامه به افرادی که در این زمینه علاقه‌مند هستند، پیشنهاد کرد که در همان ابتدای کار جدا از فعالیت‌های پژوهشی و مسابقاتی، یک بعد صنعتی و کاربردی از هوش مصنوعی و رباتیک را در نظر داشته باشند که با وجود فضای مناسب در دانشگاه،  خروجی فعالیت آن‌ها یک محصول فناورانه شود تا  محصول را به تدریج تجاری‌سازی کنند، در نتیجه می‌توانند با ایجاد مجموعه‌ای برای چندین نفر فضای کار فراهم کنند.

سعیدی خاطرنشان کرد: دلیل اینکه هوش مصنوعی در صنعت ما کمتر دیده می‌شود، این است که صنایع تشخیص نمی‌دهند، نیازهایشان چیست تا متناسب با آن، از راه حل‌ها و کاربردهایی که هوش مصنوعی در صنایع دارد، استفاده کنند؛ پس باید ارتباط بین دانشگاه و صنایع تقویت شود.

وی همچنین درباره نحوه کار شرکت‌های دانش‌بنیان گفت: شرکت‌های زیادی داریم که در زمینه‌های مختلف، چه برای آسایش و رفاه و چه برای تسریع امور فعال هستند؛ شرکت‌هایی که توسط معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری به عنوان شرکت‌های دانش‌بنیان شناخته شده‌اند. این شرکت‌ها معمولا همان استارتاپ‌هایی هستند که  دانشجویان پایه‌گذاری کردند و به عنوان یک شرکت دانش‌بنیان نوپا شروع به کار می‌کنند و خدماتی را ارائه می‌دهند. اینکه شرکت چقدر دوام داشته باشد، به حمایت‌هایی که نهادهای حامی ارئه می‌دهند و به قابلیت فروش و عرضه محصولی که ارائه کردند، در بازاربستگی دارد.

سعیدی با بیان اینکه مراکز رشدی  برای تشکیل هسته اولیه شرکت‌های دانش بنیان در دانشگاه‌ها تعبیه شده است، ادامه داد: دانشجویان طی زمان و برنامه‌ای که این مراکز دارند، به صورت گروهی در  ساختار مشخص و قانونی در این مراکز رشد پرورش پیدا می‌کنند، مثلا دانشگاه امیر کبیر در دسته‌بندی‌هایی که انجام می‌دهد، شرکت‌ها را به عنوان نوپا یا پیشرفته دسته‌بندی می‌کند و طی بازه‌ زمانی چند ماهه یا چند ساله شرکت‌ها را پرورش می‌دهند و با دادن اختیاراتی مثل دفتر و فضای کاری و وام از آنها حمایت می‌کنند تا استارتاپ‌هایشان پا بگیرد و محصولشان را به عنوان یک محصول تجاری و مورد قبول مشتری عرضه کنند.

این عضو تیم رباتیک پارسیان در پایان به جای خالی رشته‌هایی مثل مهندسی روشنایی در ایران اشاره کرد و گفت: محصولات روشنایی اکثرا وارداتی هستند، تولیدکنندگان داخلی به تولید قاب یا فریم می‌پردازند؛ اما در تولید چیپ‌های LED و مدارهای الکترونی و همچنین مدیریت منابع روشنایی در ساختمان‌ها که کاملا مرتبط با هوش مصنوعی و رباتیک است، ضعیف هستیم.

انتهای پیام