محمد رضایی متولد سال ۱۳۲۸ و یکی از پیشکسوتان تعزیه است که از سن ۶ سالگی در گروه تعزیهخوانی پدرش «حاج رحمت الله رضایی» از بزرگان تعزیه شروع به تعزیهخوانی کرده و از همان ابتدای کار "موافقخوان" بوده است.
این هنرمند که ۶ دهه از عمرش مشغول تعزیهخوانی بوده، این دهه از ماه محرم را به "فراهان" اراک رفته تا تعزیهخوانی کند.
رضایی در اینباره به ایسنا گفت: در حال حاضر در منطقه "شاهآباد" فراهان مشغول تعزیهخوانی هستم. این منطقه بین اراک و تفرش است. امسال اولین سالی است که برای تعزیهخوانی دهه محرم به این منطقه آمدهام و سالهای گذشته به صورت گردشی ایام محرم را در شهرهای مختلف تعزیهخوانی میکردم. دیشب اولین شبی بود که ما اجرا داشتیم و نسبت به اینکه اولین شب بود جمعیت نسبتا خوبی از مراسم ما استقبال کردند.
این تعزیهخوان با بیان اینکه "از سالهای گذشته پیشنهاد اینکه جایی برای تعزیه درست شود را به مسئولان دادهایم تا اجرای این کار دائم شود و گروههای مختلف از شهرهای دیگر برای اجرا بیایند" ادامه داد: استقبال از هنر تعزیه خیلی زیاد است و مردم به این هنر آنقدر علاقهمند هستند که اگر مکانی را در اختیارشان گذاشته شود تا خودشان آنجا را برای تعزیه آماده کنند، حتما این کار را میکنند.
او اضافه کرد: در نظر گرفتن مکانی همیشگی برای تعزیه در شهرستانها هم باید اتفاق بیفتد چراکه در شهرستانها تعزیهخوانان زیادی داریم که گمنام هستند. اما به این هنر توجهی نمیشود و فقط در ایام عزاداری و یا در برخی جشنوارهها تعزیه اجرا میشود.
رضایی ادامه داد: ما تمام امیدمان این است که این اتفاق بیفتد و منتظریم که با درخواست کردن هنرمندی مانند آقای نصیریان این آرزو محقق میشود البته از سن و سال ما گذشته و اواخر کارمان است اما جوانان این هنر تازه وارد مسیر تعزیه شدهاند و با این وضعیت جایگاهی در تعزیه ندارند.
این هنرمند تصریح کرد: تعزیه جدا از جنبه مذهبی بودن یک جنبه هنری دارد که باید به این جنبه توجه بیشتری شود. من آن سالی که با آقای کیارستمی برای تعزیهخوان به "رم" رفتیم، بزرگترین کارگردانهایی که آمده بودند به قدری مجذوب تعزیه شده بودند که پیشنهاد میدادند، اگر قرار باشد روزی کار مذهبی اجرا شود باید تعزیه ایران اجرا شود.
او افزود: تعزیه آن قدر گیرایی دارد که منی که ۶۰ سال است ایام محرم میخوانم باز هم مجلس حضرت ابوالفضل برایم تازگی دارد و این را در مردم هم میتوان دید.
رضایی درباره وضعیت تعزیه در یک دههای که ثبت جهانی شده است، بیان کرد: وقتی یک هنر ثبت جهانی میشود باید از آن استفاده بهینه و دائمی شود. در حالیکه این روزها در تهران جایی را برای تعزیه فراهم میکنند اما از آن به گونهای استفاده میشود که در شان تعزیه نیست.
او افزود: این روزها تعزیهخوانی فقط مختص ایام محرم و عزاداری است، آن هم در شهرستانها و قبل از اینکه ثبت جهانی شود هم همین روال را داشت و اگر این ایام نبودند قطعا تعزیه تاکنون از بین رفته بود.
رضایی در پایان گفت: در ایام محرم در تهران که پایتخت است و باید تعزیه به بهترین نحو اجرا شود، مراسم تعزیهخوانی خیلی محدود داریم. این اتفاقات نشانگر این هستند که از تعزیه به نحو عالی استفاده نمیشود و تنها تعزیهخوانی در شهرهای کوچک در ایام محرم تعزیه را زنده نگهداشتهاند.
انتهای پیام