به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، برای دیدن اینکه چه تعداد ویروس در نمونه آزمایشی بیمار وجود دارد، معمولاً از دستگاههای بزرگ و گرانقیمت مانند میکروسکوپهای فلوئورسنس استفاده میشود که راه حل مناسبی برای کشورهای در حال توسعه یا مناطق دور افتاده نیست. به همین دلیل دانشمندان یک ابزار ارزان قیمت قابل اتصال به تلفن گوشیهای هوشمند را توسعه دادهاند که این کار را انجام میدهد.
این ابزار که با باتری کار میکند توسط تیمی در دانشگاه توکیو به سرپرستی "یوشیهیرو میناگاوا" طراحی شده است.
این دستگاه تقریبا به اندازه و شکل یک آجر است و دارای یک محفظه در بالای خود است که یک تلفن هوشمند داخل آن میشود. قطرات نمونه آزمایشگاهی بیمار نیز به درون یک سوراخ در بدنه دستگاه هدایت میشود که دوربین گوشی دقیقا روی آن متمرکز میشود.
هرگونه ویروس موجود در نمونه با رنگی که به آن اضافه میشود، خود را به واسطه تابش متعاقب یک چراغ ال.ای.دی داخل دستگاه نشان میدهد، چرا که فلوئورسنس باعث میشود ویروسها به عنوان نقاط روشن در پس زمینه تاریک ظاهر شوند.
لنز دوربین گوشی به یک لنز بزرگنمایی مجهز و در دستگاه تنظیم میشود و به کاربران این امکان را میدهد تا ویروسهای روشن شده را از طریق یک برنامه روی نمایشگر گوشی مشاهده کنند و بشمارند.
دستگاه هنگام آزمایش بر روی نمونههای آزمایشگاهی حاوی ویروس آنفلوانزا حدود 60 درصد از ویروسها را تشخیص داد. "میناگاوا" در این باره گفت که اگر چه این تشخیص، کامل نیست اما برای تشخیص آنفلوانزا کافی است. علاوه بر این، نتایج خیلی سریعتر از میکروسکوپ به دست میآید.
به نظر میرسد این دستگاه 100 برابر حساستر از یک کیت تست سریع آنفلوانزا عمل میکند، ضمن این که میتواند انواع دیگر ویروسها را نیز تشخیص دهد.
"میناگاوا" میگوید: این کار به این دلیل امکان پذیر شده است که گوشیهای هوشمند و دوربینهای تعبیه شده در آنها به اندازه کافی پیشرفته و مقرون به صرفه شدهاند. من امیدوارم که این فناوری را برای کسانی که به آن احتیاج بیشتری دارند به ارمغان بیاوریم. ما همچنین در تلاشیم تا دستگاهمان نشانگرهای زیستی دیگری مانند اسیدهای نوکلئیک مانند دی.ان.ای را تشخیص دهد و در خط مقدم پیشگیری از بیماریها به نجات جان مردم کمک کند.
این مقاله در مجله Lab on a Chip منتشر شده است.
همچنین تاکنون دستگاههای مشابه که از تلفنهای هوشمند برای تشخیص نشانگرهای زیستی بیماریها استفاده میکنند توسط دانشمندان دانشگاه ساوث فلوریدا، دانشگاه کلمبیا و آزمایشگاههای ملی سندیا و سایر موسسات تحقیقاتی توسعه یافتهاند.
انتهای پیام