حسین بختیاری، رئیس هیأت مدیره و مدیرعامل مجمع ملی هنرمندان و صنعتگران صنایع دستی در گفت‌وگو با ایسنا درباره تاثیر طرح گذر صنایع دستی در رونق بازار این حوزه، اظهار کرد: محلی به نام خیابان استاد نجات‌الهی سال‌هاست که در حوزه صنایع دستی فعالیت می‌کند و نصب تابلویی به نام «گذر صنایع دستی»، اقدامی نیست که بخواهیم آن را تا این اندازه بزرگ کنیم.
او ادامه داد: ما خیلی بیشتر از این‌ها می‌توانیم و باید برای حوزه صنایع دستی تهران کار کنیم. اینکه یک خیابان را که سال‌هاست در حوزه صنایع دستی شناخته شده است را به نام گذر صنایع دستی انتخاب کنیم، اقدامی است که باید انجام می‌شد، ولی در واقع آنقدر اقدام مهم و تاثیرگذاری نیست؛ چراکه سال‌هاست که مردم این خیابان را به عنوان گذر صنایع‌دستی می‌شناسند، با این تفاوت که کسی آن را با عنوان «گذر صنایع‌دستی» صدا نمی‌کرد و می‌گفتند خیابان ویلا!
مدیرعامل مجمع ملی هنرمندان و صنعتگران صنایع دستی خاطرنشان کرد: ما باید برای صنایع دستی کشور کاری انجام دهیم که تولید، بازرگانی و صادرات آن رونق پیدا کند، جایگاه‌مان در داخل و خارج از کشور تثبیت شود و محصولاتی تولید کنیم که در سبد مصرف خانواده‌های ایرانی جا پیدا کند. صنایع‌دستی هم باید همانند بسیاری از حوزه‌های دیگر چرخه تولید و مصرف دورانی داشته باشد. بر همین اساس هم اینکه صرفا یک شو برگزار کنیم و بگویم اینجا گذر صنایع دستی شده است، به رونق این حوزه کمک نمی‌کند.
بختیاری تاکید کرد: نام‌گذاری خیابان نجات‌الهی به عنوان «گذر صنایع دستی» اقدام خوبی است، اما اصل ماجرا و رضایت‌بخش نیست. ما باید بتوانیم چرخه تولید و بازرگانی صنایع‌دستی را فعال کنیم. تولید و بازرگانی صنایع دستی سال‌هاست که دچار رکود و خمودگی شده است. ما از ابتدای دهه هشتاد دچار رکود عجیبی در این حوزه هستیم که روز به روز هم بیشتر می‌شود.
او با بیان اینکه «صنایع دستی کشور دچار بی سر و سامانی است که باید سازماندهی شود»، یادآور شد: بخش دولتی و غیردولتی باید دست به دست یکدیگر بدهند و در کنار یکدیگر هماندیشی کنند تا به یک راهکار مناسب برسند. سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نیز باید یک هماندیشی دوجانبه با بخش غیردولتی داشته باشد تا از این طریق بتواند انگیزه بخش غیردولتی را برای سرمایه‌گذاری در حوزه بازرگانی صنایع دستی تقویت کند. اگر می‌خواهیم صنایع دستی رونق پیدا کند، باید برای بازرگانی جاذبه ایجاد کنیم و برای کسانی که برای سرمایه‌گذاری در این حوزه انگیزه دارند، تسهیلاتی را فراهم کنیم.
مدیرعامل مجمع ملی هنرمندان و صنعتگران صنایع دستی همچنین اظهار کرد: تحریم‌ها فرصت خیلی خوبی برای شکوفاتر شدن صنایع دستی بود، اما چون برنامه‌ای نداشتیم نتوانستیم از این فرصت استفاده کنیم؛ این در حالی است که با افزایش تحریم‌ها می‌توانستیم سرمایه‌های سرگردان را که حاصل صادرات و واردات بخش‌های دیگر بود را به سمت صادرات و بازرگانی صنایع دستی جذب کنیم تا از این طریق تولید رونق پیدا کند.
او ادامه داد: صنایع‌دستی به دلیل ساختار ناقصی که در بخش دولتی و خصوصی دارد، نمی‌تواند برنامه‌ریزی مشخصی داشته باشیم. یکی از مشکلات ما این است که اهل برنامه‌ریزی، هماندیشی و تحمل حرف نیستیم؛ مسوولان راه خودشان را می‌روند و غیردولتی‌ها هم راه خودشان را. با این وجود هنوز هم دیر نشده و همچنان فرصت فراهم است. ما باید به این فکر کنیم که در هزار سال آینده صنایع‌دستی را به کجا خواهیم رساند و برای رسیدن به آن نقطه برنامه‌ریزی کنیم.
انتهای پیام