رضا زبیب، دستیار وزیر امور خارجه در امور آسیا و اقیانوسیه این نشست که در محل خبرگزاری ایسنا برگزار شد، با اشاره به سیاست خاورمیانه‌ای ژاپن اظهار کرد: نگاه ژاپن به خاورمیانه یک نگاه انرژی محور و نفت است. ژاپن به‌عنوان یک اقتصاد بزرگ ناچار است از زاویه انرژی به منطقه خاورمیانه نگاه کند در واقع سعی کرده رویکرد متوازنی با کشورهای تولید کننده اصلی انرژی در منطقه داشته باشد.
وی افزود: اگر نیاز و ضرورت ملی ژاپن ثبات خاورمیانه است، این مساله لزوماً با سیاست شریک استراتژیک آن یعنی آمریکا متعارض است که سیاست آمریکا ثبات در خاورمیانه نبوده است.
دستیار وزیر امور خارجه کشورمان همچنین با بیان اینکه سفر شینزو آبه بعد از ۴۱ سال انجام شده و به نظر می‌رسد نگاه خاورمیانه‌ای ژاپن تغییر کرده است، گفت: ژاپنی‌ها پنج سفر در سطح نخست وزیر به منطقه داشته‌اند. وزیر خارجه ژاپن نیز پنج محور را بیان کرده که «صلح و ثبات در خاورمیانه با صلح و شکوفایی اقتصاد جهانی از جمله ژاپن ارتباط دارد»، «تقویت مشارکت سیاسی ژاپن»، «اینکه ژاپن موضع بیطرفانه‌ای در میان ادیان در خاورمیانه داشته باشد زیرا برخلاف غربی‌ها چهره منفی در خاورمیانه ندارد»، همچنین ژاپن ارتباط ویژه‌ای با آمریکا دارد تلاش می‌کند برای کاهش تنش و صلح و ثبات ایفای نقش کند که سفر شینزو آبه به تهران در این قالب تعریف می‌شود.
زبیب با اشاره به اینکه ژاپن به‌عنوان بازیگر قدیمی در خاورمیانه شناخته می‌شود، اظهار کرد: ژاپنی‌ها سعی کرده‌اند تا دیپلماسی اقتصادی خود را با خرید نفت، ایجاد خط اعتباری و … حفظ کنند و موافقت‌نامه‌های زیادی در طول زمان‌های مختلف بین دو کشور به امضا رسیده است.
وی در ادامه به عوامل مؤثر بر روابط دو کشور اشاره کرد و گفت: ابتدا احترامی است که مردم و نخبگان ژاپن برای تاریخ و تمدن ایران قائل هستند و جایگاه ایران در تأمین نفت ژاپن نیز بسیار حائز اهمیت بوده است و زمانی هم که ما تحریم نفتی شدیم ژاپنی‌ها از ما نفت خریداری کردند.
دستیار وزیر امور خارجه خاطر نشان کرد: ژاپنی‌ها ایران را وزنه‌ای برای صلح و ثبات در منطقه خاورمیانه و خلیج فارس می‌دانند، تصور می‌کنند با اشکال مختلف می‌توانند بین ایران و آمریکا نقش ایفا کنند که سفر شینزو آبه نمونه‌ای برای این مساله است.
وی تصریح کرد: از سوی دیگر ژاپنی‌ها تصور می‌کنند به طور تاریخی برای کمک به صلح و ثبات ایران کار و سرمایه‌گذاری کرده‌اند و این اتفاق نباید از دست برود و هر کشور بزرگی که بخواهد در عرصه روابط بین‌الملل وارد خاورمیانه شود با کشوری مثل ایران هم رو به رو می‌شود. بنابراین ژاپن امروز ناچار است با دلگرمی و انگیزه بیش‌تری به ایران نگاه کند.
دستیار وزیر امور خارجه کشورمان در امور آسیا و اقیانوسیه با بیان اینکه شینزو آبه دست خالی برنگشته و راضی برگشته است، درباره اینکه سفر نخست وزیر ژاپن تحت تأثیر رفتارهای آمریکا قرار گرفت و آیا بهتر نبود این سفر به زمان دیگری موکول شود، گفت: اگر مشکلی در سفر آبه و کیفیت آن باشد از ناحیه ما نبود، همه بسترها را آماده کرده بودیم اما اتفاقاتی مانند حادثه‌ای که برای نفتکش‌ها رخ داد و از قضا یکی از آن‌ها ژاپنی بود، بنابراین همه برای این بود که یا به ایران سفر نکند یا سفر ناموفق باشد.
وی ادامه داد: نفس تماس دیپلماتیک و آمدن آبه به تهران یک موفقیت است که همه ژاپنی‌ها از سفر راضی هستند، اینکه بگویند سفر شکست خورده بود اصلاً اینگونه نیست، ذات کار دیپلماتیک این طور نیست بنابراین هر دو طرف این سفر را شکست خورده نمی‌دانیم.
زبیب افزود: پس از پایان سفر نیز هر دو طرف موضوعات مطرح را پی گیری می‌کنیم، رفت و آمدها ادامه دارد و از نظر ما سفر موفقی بوده و دو طرف فکر می‌کنیم سفر آبه نقطه عطفی بود.
دستیار وزیر امور خارجه کشورمان اظهار کرد: مواضع سیاست خارجی ژاپن روشن است و فکر می‌کنیم دو کشور بزرگ در دو منطقه به اندازه کافی انگیزه برای روابط دارند، لذا علاقه ژاپنی‌ها به این سفر کاملاً محسوس بود گرچه ما استقبال کرده و از این سطح روابط استقبال می‌کنیم.
دستیار ظریف در امور آسیا و اقیانوسیه تاکید کرد: ژاپن می‌خواهد نقش فعالی در منطقه و همه جهان داشته باشد. به سفر آبه به تهران باید از منظر سیاست خارجی "جدید" ژاپن نگاه کرد که سعی می‌کند در همه موضوعات دخالت داشته باشد نه لزوماً از پشت عینک تعامل با آمریکا. نباید این گونه نگاه کنیم که چون شریط راهبردی آمریکاست پس دیگر او را کنار بگذاریم.
وی درباره اینکه اگر مساله پیام ترامپ نبود آیا شینزو آبه به ایران سفر می‌کرد؟ گفت: پیامی که آبه با خود داشت، پیام خاصی نبود همان چیزهایی بود که ترامپ بارها گفته بود. بله، اگر پیام نبود او این سفر را انجام می‌داد ممکن بود پس و پیش داشته باشد.
وی درباره اینکه آیا شینزو آبه از روحانی برای شرکت در نشست جی ۲۰ دعوتی داشت؟، گفت: اجلاس جی ۲۰ تعریف‌های مشخص خود را دارد اما چنین چیزی نبود.
انتهای پیام