این نویسنده که با کتاب «بومی‌سازی رئالیسم جادویی در ایران» در بخش نقد و پژوهش ادبی هفدهمین جشنواره «قلم زرین» برگزیده شده است، در گفت‌وگو با ایسنا، درباره وضعیت و میزان توجه به نقد ادبی در ایران اظهار کرد: رشته من ادبیات انگلیسی است و وقتی آن چیزی را که در ادبیات اروپا برای نقد ادبی اتفاق می‌افتد با آن‌چه در ادبیات ایران برای آن اتفاق می‌افتد، مقایسه می‌کنم، متاسفانه فاصله زیادی بین آن‌ها وجود دارد که این فاصله هم از نظر روش برخورد با متون و هم از نظر میزان کار انجام‌شده به طور سیستماتیک است.
او با اشاره به این‌که اغلب نقدهای ما در مجامع ادبی، نقدهای ساختاری است، گفت: با وجود این‌که انواع و اقسام نقدهای ادبی در دنیا وجود دارد، جای اکثر آن‌ها در ایران خالی است و درباره‌شان صحبت نمی‌شود.
حنیف با ارزیابی جشنواره «قلم زرین» بیان کرد: این جشنواره امسال می‌توانست خیلی بهتر از سال‌های دیگر باشد. نه از نظر این‌که داوران خوب یا بد بوده باشند، مسلما آن‌ها کارشان را خوب انجام داده‌اند. اما متاسفانه جای حاشیه و متن دارد عوض می‌شود. آن‌چیزی که اسمش جشنواره است، به تجلیل و تقدیر تبدیل شده است. شاید اگر این‌ها را جدا کنند، بهتر باشد. البته هرچه جلو می‌رویم پشتوانه مالی این جشنواره هم کمتر می‌شود و باید به مسئولان و متولیان آن کمک شود، چون بدون کمک بیشتر از این نمی‌توانند کار کنند و ای کاش کمکی که به ادبیات می‌شود خیلی بیشتر از این باشد.
این نویسنده درباره کتاب «بومی‌سازی رئالیسم جادویی در ایران» که آن را به همراه پدرش، محمد حنیف نوشته است، گفت: این کتاب دو قسمت دارد؛ بخش نخست، تئوری‌های ادبی درباره رئالیسم جادویی است که می‌گوید رئالیسم چیست و انواع مکتب‌های ادبی‌ای را که به رئالیسم ربط دارد توضیح می‌دهد و تاریخچه رئالیسم جادویی را می‌گوید و شیوه‌های نوشتاری را که در آن استفاده می‌شود توضیح می‌دهد، همچنین مثال‌هایی می‌زند از ادبیات ایران و اقصی نقاط دنیا. در قسمت دوم آن هم که بیشتر کار پدرم است، عناصری که در داستان‌های خودمان چه ادبیات شفاهی و چه ادبیات کتبی داریم استخراج شده است و توضیح می‌دهد که چطور می‌شود از آن‌ها برای نوشتن یک اثر رئالیسم جادویی استفاده کرد.
انتهای پیام