به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس، سفر چهار روزه دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا به آسیا بیشتر درباره روابط است تا نتایج. او در نشست گروه بیست در ژاپن، معدود دستاوردهای قابل شناسایی در حوزه‌های چالش‌برانگیز داشت و نمایشی از دیپلماسی تحسین و تشویق به راه انداخت.
او بدون در نظر گرفتن بحران‌های جهانی به یک شکل به نشست با دوستان و دشمنانش می‌رود، از مداخله انتخاباتی روسیه گرفته تا موارد دیگر. با توجه به تمایل برای جلوگیری از تکرار سفرهای بین‌المللی در گذشته، ترامپ مذاکرات سخت را برای دریافت تعریف و تمجید انجام داد و مسائل ناراحت‌کننده، حتی با برخی از مشکل‌سازترین چهره‌های جهانی، را نادیده گرفت.
رئیس‌جمهوری آمریکا پس از دیدار با ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهوری روسیه، محمد بن سلمان ولیعهد سعودی، رجب طیب اردوغان رئیس جمهوری ترکیه و شی جینپینگ، رئیس‌جمهوری چین که همگی تمایلات خودکامگی دارند، در کنفرانس خبری پایانی نشست گروه بیست ۹ بار بر روابط قدرتمند تاکید کرد! ترامپ گفت: واقعا رابطه خوبی با همه دارم.
او سپس راهی کره‌جنوبی شد و فرصت تازه‌ای برای خودنمایی یافت تا "هنر دست دادن" خود را به نمایش بگذارد. او از کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی دعوت به عمل آورد تا امروز (یکشنبه) به منطقه غیر نظامی شده بیاید. رهبران آمریکا و کره‌شمالی امروز در همان نقطه دیدار داشتند.
اولویت‌بندی مناسبات شخصی بر دستاوردهای بنیادین، فاش کننده پشت پرده و بخش غیر منتظره دیدگاه تراکنشی ترامپ به سیاست خارجی است. او با وجود شهرتش به عنوان یک مذاکره‌کننده سرسخت، اغلب ارتباط برقرار کردن با رهبران جهان را در راستای رسیدن به هدفی به نفع خود انجام می‌دهد.
ترامپ گفت: ما رابطه فوق‌العاده‌ای داریم و این حائز اهمیت است، چه با جایی مثل عربستان یا چین یا کره‌شمالی یا هر کشور دیگری. در غیر اینصورت در نهایت جنگ‌های خیلی بدی خواهید داشت و مشکلات فراوان.
در همین حال ترامپ در توهین و تضعیف برخی از متحدان نزدیک آمریکا از جمله امانوئل ماکرون رئیس‌جمهوری فرانسه، آنگلا مرکل صدراعظم آلمان و جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا تردید نکرد. او در روزهای منتهی به سفرش علنا از ژاپن، آلمان و هند شکایت می‌کرد.
دستیاران ترامپ ادعا می‌کنند با وجود اینکه او دیدگاه گسترده‌ای درباره دیپلماسی شخصی خود دارد، بر این باور است که گرچه این دیدگاه جهانی ممکن است با شعار "اول آمریکا" در تضاد باشد اما تصویری از حکومتداری ایجاد می‌کند که مقابل درگیری سیاسی دموکرات‌هایی قرار می‌گیرد که برای پیدا کردن جانشینی برای او تلاش می‌کنند. منتقدان از آن به عنوان سیاست "اول ترامپ" یاد می‌کنند.
انتهای پیام