به گزارش ایسنا، پرفسور پرویز کردوانی در همایش علمی تخصصی ضرورت طرح انتقال آب از دریای خزر به سمنان در دانشگاه سمنان با اشاره به ورود آب ده‌ها رودخانه بزرگ به دریای خزر اظهار کرد: تنها از رود ولگا در هر ثانیه میلیاردها مترمکعب آب وارد دریای خزر می‌شود.
وی با غیرکارشناسانه خواندن برخی مخالفت‌ها با این طرح ملی افزود: داغستان سال‌ها است که از منابع آبی دریای خزر استفاده می‌کند.
کردوانی ادامه داد: داغستان از جمهوری‌های شوروی سابق از سال ۱۹۷۵ از آب دریای خزر آن هم برای مصارف بخش کشاورزی استفاده می‌کند چرا که آب دریای خزر شوری بالایی ندارد و می‌تواند در برخی از کشت‌ها مورد استفاده قرار گیرد.
وی با بیان اینکه خطر احتمالی بالا رفتن شوری آب از جمله انتقادات کارشناسان به این طرح است، اظهار کرد: این انتقاد هم انتقاد درستی نیست چرا که برداشت سالانه ۲۰۰ میلیون مترمکعب اصولاً عددی نیست که بخواهد غلظت نمک را در این دریا افزایش و یا موجب به خطر افتادن حیات در این دریا شود.
کردوانی با اشاره به برخی اختلاف‌نظرهای رسانه‌ای در خصوص این طرح ملی گفت: زدن تیتر انتقال آب مازندران به استان سمنان، اشتباهی بود که رسانه‌ها در زمان دولت قبلی مرتکب شدند در واقع حاشیه‌های این طرح ملی از همین جا کلید خورد و این در حالی بود که هدف این طرح به هیچ وجه این‌گونه نبود.
وی با بیان اینکه شوری آب خلیج فارس ۴ درصد و شوری خزر ۱.۱ درصد است افزود: شوری خزر آنقدر پایین است که از آن می‌توان در آبیاری برخی محصولات کشاورزی استفاده کرد.
این استاد دانشگاه با برشمردن برخی از مزیت‌های دیگر طرح انتقال آب خزر به سمنان گفت: نزدیکی استان سمنان به دریای خزر، غلظت پایین نمک در آب خزر در مقایسه با خلیج فارس و دریای عمان، سهولت در فرآوری آب دریا و غیره از دیگر مزیت‌های اجرایی شدن این طرح هستند.
وی با بیان اینکه نباید از روی ناآگاهی درباره مشکلات زیست‌محیطی این طرح سخن گفت، افزود: اجرایی شدن طرح انتقال آب خزر به کویر مرکزی می‌تواند بسیاری از چالش‌های این منطقه را مرتفع کند.
کردوانی با اشاره به جدی بودن مشکل کم آبی در ایران به دلایل این معضل اشاره کرد و افزود: با توسعه کشاورزی و بخش صنعت متأسفانه حفر چاه‌ها در ایران مرسوم و ایران پر از چاه‌های حفر شده شد.
وی با بیان اینکه همزمان با حفر چاه‌ها باید در زمینه بهره‌وری آب کار می‌شد، ادامه داد: بعد از سیاست اشتباه حفر چاه‌ها، در دوران بعد از انقلاب به سیاست سدسازی رسیدیم و در ادامه طرح‌های انتقال آب مطرح شد.
پدر علم کویرشناسی ایران ادامه داد: سیاست‌های اشتباه در حوزه آب سبب شد که کم‌کم چاه‌های ما به نیمه عمیق و سپس چاه‌های عمیق تبدیل و در ادامه کشور با خشکسالی روبرو شد.
کردوانی با بیان اینکه چاه‌های فراوانی همزمان با قانون اصلاحات ارضی در سال ۴۲ در کشور حفر شد، اضافه کرد: چند سال بعد در سال ۴۶ حفر چاه در ایران ممنوع شد.
این چهره ماندگار با اشاره به تداوم سیاست‌های انتقال آب در سال‌های پس از انقلاب بیان کرد: متأسفانه در مقاطعی حفر چاه، سدسازی و طرح‌های انتقال به نمادی از پیشرفت و توسعه تبدیل شدند و همین به منابع زیرزمینی آسیب زد.
کویرشناس برجسته کشورمان با بیان اینکه با نهضت احداث سدها جلوی رسیدن آب به برخی استان‌ها گرفته شد افزود: همین سیاست‌ها سبب شد که منابع زیرزمینی ما به شدت افت کند به طوری که به عنوان مثال در سال ۴۳ در شهری مثل جهرم می‌شد در عمق ۴۰ متری به آب رسید در حالی که امروز در این شهر برای رسیدن به آب باید ۵۷۰ متر عمق زمین را شکافت.
انتهای پیام