محمد بخشی‌نیا بیش از ۷۰ سال است تعزیه اجرا می‌کند، او ابتدا در گروه‌های تعزیه شیپور می‌زده ولی سال‌هاست که هم نقش‌های مخالف‌خوان و هم موافق‌خوان را می‌خواند.
او در گفت‌وگویی کوتاه با ایسنا درباره اجراهایش در ماه رمضان می‌گوید: ۹ شب اول ماه رمضان در تهران تعزیه داشتم که مجلس‌های امام علی (ع)، حضرت قاسم، حضرت عباس و وفات حضرت خدیجه (س) را اجرا کردم اما برای شب‌های قدر و شهادت برنامه‌ای نیست.
این هنرمند درباره اینکه چرا تعزیه در شب‌های ماه رمضان کامل اجرا نمی‌شود و آیا اصلاً موضوعیتی برای اجرا دارد؟ ادامه می‌دهد: ما که پیر شده‌ایم و شاید برای همین دیگر مجلسی نیست، اما اگر فضا و مکانی برای کار بود حتماً می‌شد در این شب‌های قدر در ماه رمضان هم تعزیه اجرا کرد.
بخشی‌نیا که اوضاع کار را برای تعزیه‌خوان‌ها مناسب نمی‌داند، اضافه می‌کند: من که خودم نه حقوق ثابت و بالایی دارم و نه بازنشستگی. فقط از وزارت ارشاد ماهانه ۲۵۰ هزار تومان می‌گیرم و چون مدرک دکترا هم داده‌اند از مؤسسه هنرمندان پیشکسوت هم ۱۵۰ هزار تومان می‌گیرم که کلاً ۴۰۰ هزار تومان در ماه می‌شود و اگر شرایطی برای کار نباشد اوضاع خوب نخواهد بود.
او می‌گوید: هیچکدام از آن‌هایی که مسئول هستند نمی‌توانند کاری انجام دهند و انجمن تعزیه هم در حد یک اسم و گروه مانده و هیچ جا و مکانی برای اجرای تعزیه نداریم.
وی همچنین یادآور می‌شود: اگر وضع بهتری برای اجرای تعزیه باشد نسخه‌های اصیل بیشتری قابل خواندن هستند، مخصوصاً اینکه الان بعضی‌ها شعرهایی را از خودشان به نسخه‌های تعزیه اضافه می‌کنند و اصالت را از بین برده‌اند.
به گزارش ایسنا، در سال‌های قبل علاوه بر ماه محرم در بعضی شب‌های ماه رمضان هم گروه‌های قدیمی تعزیه‌خوان به اجرای تعزیه در مکان‌هایی همچون محوطه تئاتر شهر می‌پرداختند که هم با استقبال علاقه‌مندان همراه بود و هم کمکی به اوضاع اقتصادی آن‌ها و فعال ماندن گروه‌های تعزیه بود، اما امسال برنامه ویژه‌ای از سوی اداره کل هنرهای نمایشی یا دست‌اندرکاران مربوط در این حوزه تدارک دیده نشد یا اگر هم برنامه‌ریزی شده خبری اعلام نشده است.
البته اوضاع در شهرهای دیگر کمی بهتر است، اما با این حال بی‌توجهی و نبود جایی مشخص برای اجرای تعزیه سبب انتقاد هنرمندان قدیمی این حوزه است، از جمله مرتضی صفاریان که ضمن اشاره به اینکه جای تعزیه‌خوانی در تمام شب‌های ماه رمضان خالی است، گفته: من بارها تاکید کرده‌ام که وزارت ارشاد باید حداقل در چهارگوشه تهران محلی را برای تعزیه فراهم کند تا هم تعزیه‌های غریب اجرا شوند و هم جوان‌هایی که مرتب به ما زنگ می‌زنند و دوست دارند تعزیه یاد بگیرند صبح‌ها یا در روزهای وسط هفته بتوانند در آنجا تمرین کنند اما هیچ بهایی به این حرف‌ها ما داده نمی‌شود.
انتهای پیام