جمشید محمودی - یکی از کارگردانان سریال «دلدار» - در گفت‌وگویی با ایسنا درباره علت خلق نقش‌های تکراری و کلیشه‌ای در سریال‌های تلویزیونی، اظهار کرد: یک ماجرایی هست و آن اینکه محدودیت‌هایی در فضای نوشتن و اجرا وجود دارد که باعث می‌شود، تیپ‌ها جایگزین شخصیت و نقش شوند. نه فقط شخصیتی که خانم بوبانی در سریال «دلدار» ایفا می‌کند، بلکه در بسیاری از سریال‌ها بازی‌ها تکراری هستند؛ چرا که اجازه نوشتن محدود شده است. از طرفی نمی‌توان کاراکتر عجیب و غریبی به عنوان مثال در سن و سال خانم مریم بوبانی نوشت. همچنین در طراحی‌ها دست و بال ما بسته است، به همین دلیل، نقش‌ها تکراری و تبدیل به تیپ می‌شوند، اما باید گفت بازیگران گناهی ندارند ما هم گناهی نداریم.

چرا همه سریال‌های رمضان امسال غمگینند؟

او که دومین سریال خود در در تلویزیون را به همراه برادرش نوید محمودی به عنوان تهیه‌کننده تجربه می‌کند، درباره علت پخش سه سریال ماه رمضان تلویزیون با حال و هوای غم و اندوه، اظهار کرد: واقعیت این است که من دو سریال دیگر را ندیده‌ام اما با موضوعات آنها آشنا هستم ولی نمی‌دانم فضای آنها چگونه است. طبیعتاً اگر سریال‌های رمضانی تنوع موضوع داشته باشند خوب است، اما آن کسی که مسؤولیت دارد، می‌تواند تصمیم بگیرد که کارها و فضای آنها را انتخاب کند. مثلاً طنز باشد یا اکشن یا هر تم دیگری. چیزی که ما از قصه «دلدار» می‌خواستیم این بود که یک وجه آموزنده داشته باشد؛ بخشش و موضوعاتی شبیه به این را می‌توانستیم در این قصه جای بدهیم. طرحی که ما داشتیم طرحی قدیم و برای چند سال پیش است، سال قبل با خانم ایرانی مطرح کرده و آن را به‌روز کردیم، قطعاً چیزهایی را به آن اضافه کردیم که قصه بیشتر به زمان حال بیشتر بخورد.

جمشید محمودی درباره محتوا و شعار قصه در سریال دلدار توضیح داد: موضوعی که ما در قصه پررنگ کردیم و شاید در خیلی از کارها مطرح شده و به نوعی دیگر قصه‌سازی شده، موضوع خشم و عصبانیت است که نباید موقع خشم و عصبانیت درگیر شد، خیلی مسائل را با حرف می‌توان کنترل کرد. خشم را می‌توان کنترل کرد. موضوعی که مطرح کردیم این بود که کاری نکنیم تا آدم دیگری در زندگی نسبت به ما کینه و عقده‌ای داشته باشد. همه‌ی این موارد در سریال «دلدار» به سمت و سویی می‌روند که باید بایستیم تا قصه بازتر شود.

شباهت «دلدار» به سریال قبلی برادران محمودی

کارگردان دلدار درباره‌ی علت شباهت این سریال با مجموعه قبلی‌اش، «سایه‌بان» نیز اظهار کرد: به نظرم این کار اصلاً شبیه به سریال قبلی‌ام نیست. اتفاقاً در آن کار، فضای سینمایی در قاب‌ها و بازی‌ها خیلی مراعات شده بود، ولی در این سریال همه‌ی تلاشمان را کردیم که تلویزیونی‌تر کار کنیم و در تنوع پلان‌ها، تعدد کاراکترها و پلان‌ها و لوکیشن‌ها سعی کردیم که مهیج‌تر باشیم تا هر طوری که شده مخاطب را پای تلویزیون نگه داریم. به هر حال شاید در کار «سایه‌بان» بحث کار جوانان مهم‌تر بود اما مثلاً در این سریال، در حاشیه قصه باشد و خط اصلی داستان نیست.

علت حضور بازیگران ناشناس در «دلدار»

محمودی در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود درباره حضور پررنگ برخی نابازیگران در تلویزیون که از آن به عنوان پدیده‌ای به نام نقش‌فروشی نام برده می‌شود، اظهار کرد: نقش فروشی هم مثل هر شغل دیگر که فساد در آن فرا گرفته ناجوانمردانه است. پولی که از آن درمی‌آید طبیعتاً درست نیست و شما دیگر در صحنه نمی‌توانید با این وجود، مدیریت درست روی کار، عوامل و بازی‌ها داشته باشید. اتفاقی که فکر می‌کنم میلیون‌ها سال نوری با من فاصله دارد و هیچ وقت به سمت آن نمی‌روم. ما در سریال دلدار کاراکترهایی داریم که ناشناس هستند اما بازی‌شان در کارهای دیگر دیده شده است. به عنوان مثال بازیگر نقش رامین (سجاد دیرمینا)، پیش از این در سریال «سایه‌بان» بازی کرده بود. آنجا نقش کوتاهی داشت، زمانی که دیدم چقدر مستعد است، در این سریال، نقش پررنگ‌تری به او واگذار کردم یا بازیگران دیگر همین‌طور، تجربه کار داشتند توانایی آن را هم داشتند که ما از آنها در این سریال استفاده کردیم.

چهره زیبا فاکتور کمی برای تلویزیون نیست

کارگردان «دلدار» با اعتقاد بر اینکه این روزها چهره زیبا فاکتور کمی برای بازیگری در تلویزیون نیست و برای تلویزیون اهمیت دارد، در عین حال گفت: برای خود من توانایی بازیگر اهمیت دارد. یعنی اگر چهره زیبایی داشته باشد اما صدایی نداشته باشد که جلوی دوربین ارائه دهد او را انتخاب نمی‌کنم اما به هر حال چهره و توانایی هر دو فاکتور مهمی هستند. چهره مهم است و در کار هنری اهمیت خودش را دارد، اما قطعاً اولویت اول نیست.

محمودی درباره چینش بازیگران سریال «دلدار» و اینکه در انتخاب بعضی بازیگران مجبور به جابجایی و تغییر شدند، توضیح داد: زمانی که فیلمنامه را می‌خواندیم تمام تلاش ما این بود که قصه به نقش‌ها بیاید. پیشنهادهایی به یکسری دوستان دادیم اما سرکار بودند. این خروجی و انتخاب بازیگران حداکثر توان ما بوده است. برای یکسری نقش‌ها از ابتدا به همین بازیگر رسیده بودیم؛ به عنوان مثال نقش محمدرضا غفاری، بهزاد فراهانی و سوگل خلیق را فکر کرده بودیم اما همایون ارشادی بعداً پررنگ شدند حتی زمانی که ما کار را شروع کرده بودیم به ایشان رسیدیم. می‌شود گفت برخی بازیگران ما جابجا شدند ولی ۶۰ درصد، همین بازیگرانی بودند که ما به دنبال آنها بودیم و مابقی را مجبور شدیم جابجا کنیم؛ چرا که به لحاظ زمان‌بندی باید کار را به سرانجام می‌رساندیم. اما در نهایت معتقدم ترکیب قابل قبولی بود.

همه به سراغ چاوشی می‌روند

محمودی همچنین درباره انتخاب محسن چاوشی به عنوان خواننده تیتراژ این سریال، توضیح داد: در سریال سایه‌بان با آقای چاوشی همکاری داشتیم که به همکاری دوباره در سریال دلدار انجامید. اما در نهایت تلاش کردیم کار خوبی در تیراژ ارائه دهیم. دوست داشتیم خواننده‌ای بخواند که مخاطبان زیادی داشته باشد و یقیناً محسن چاوشی یکی از بهترین انتخاب‌ها است. الان می‌بینید که بسیاری از سازندگان فیلم‌های سینمایی برای کارشان سراغ ایشان می‌روند و قطعاً در تلویزیون هم وضعیت همین است. به نظر خود من تیتراژ این کار یکی از بهترین عاشقانه‌هایی بود که توسط محسن چاوشی خوانده شد.

کارگردان سریال «دلدار» با بیان اینکه در بخشی از کار اصلاح پخش داشته‌اند، درباره دلایل آن و اینکه آیا این اتفاق به سریال آسیب زده است؟ اظهار کرد: مثل همه کارها اصلاح پخش داشته‌ایم؛ به عنوان مثال اینکه چرا فلان شخصیت خیلی تند حرف زده است و چرا خشن است، اما به گونه‌ای نبوده است که به قصه آسیب بزند. معمولاً اصلاح هنگام پخش وجود دارد.

وی از تصویربرداری سکانس‌هایی از «دلدار» خبر داد و گفت: کار تقریباً به اتمام رسیده است اما یک بخش‌های پراکنده‌ای نیاز هست که تصویربرداری کنیم.

پایانی قطعی برای «دلدار»

جمشید محمودی درباره پایان‌بندی سریال «دلدار» اظهار کرد: سریال پایان مشخصی خواهد داشت. در سریال سایه‌بان پایان‌بندی که اتفاق افتاد را دوست داشتم اما خیلی‌ها مطرح کردند که چرا کار روی هوا بوده است. باید بگویم پایان «دلدار» یک پایان قطعی‌تری خواهد بود.
ما تلاش کردیم کاری که به ما سپرده شده است را درست انجام دهیم در انتخاب بازیگر در رقابت با سریال‌های دیگر سعی نکردیم بازیگر بهتری انتخاب کنیم بلکه کلاً سعی کردیم بازیگر را درست انتخاب کنیم.

انتهای پیام