مازیار آل‌داود در پاسخ به این سوال که با وجود تبلیغات گسترده درباره استفاده از بومگردی به عنوان واحد اقامتی ارزان چرا امکانی برای دسترسی و شناسایی این خانه‌ها فراهم نشده است به ایسنا گفت: متاسفانه هنوز امکان معرفی و رزرواسیون بومگردی‌ها در یک شبکه واحد  و منسجم وجود ندارد، البته تشکل حرفه‌ای بومگردی‌ها به فکر آن است ولی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری هم باید اطلسی آماده کند که اطلاعات دقیق بومگردی از آن طریق ارائه شوند.

او با بیان این‌که بومگردی ضوابط دقیقی ندارد، افزود: از ویلاها ساخته شده در شمال کشور تا ساندویچی‌های قشم همه کار بومگردی می‌کنند. بسیاری از سایت‌های رزرواسیون هم بدون اطلاع این خانه‌ها را تبلیغ می‌کنند، آن‌ها نه سواد این کار را دارند و نه این خانه‌ها و امکاناتشان را تا حالا دیده‌اند. حتی پیش آمده که بدون اجازه مالک، بومگردی‌های معروف و خوش‌نامی را برای وجاهت بخشیدن به کار و یا وب‌سایت خود، تبلیغ کرده‌اند.

این فعال بومگردی ادامه داد: در بررسی‌های میدانی که تا کنون انجام داده‌ایم شاید بتوان گفت از بین ۱۶۰۰ واحدی که مجوز بومگردی گرفته‌اند نزدیک به ۲۰۰ یا ۳۰۰ واحد، بومگردی واقعی هستند و شرایط و استانداردهای لازم و مرتبط را دارند، حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد این واحدها ضوابط را رعایت نمی‌کنند، هرچند که خیلی هم هزینه کرده‌اند.

آل داود افزود: در نمایشگاه‌های گردشگری از هر نوع و مدل بومگردی‌ دیده می‌شود، آن‌هایی که فقط به خاطر گرفتن وام وارد این کار نشده‌اند و با علاقه این حرفه را پی گرفته‌اند و تاثیرش را هم دیده‌اند و مدام مسافر دارند و درحال پیشرفت‌اند یا آن گروه که فقط یک اسم از بومگردی شنیده‌اند و بدون اطلاع این کار را شروع کرده‌اند، در و دیوار اتاقی را کاه‌گِل کرده‌اند و یک نفر هم با جلیقه بته جقه‌ای از مهمانان پذیرایی می کند و به این روش پول درمی‌آورند. هستند افرادی که وارد این حرفه شده‌اند اما نمی‌دانند بومگردی یعنی چه. تعریف منسجمی وجود ندارد، با این وجود طبیعی است برای یک ویلا در شمال مجوز بومگردی صادر شود.

رییس هیات مدیره جامعه حرفه‌ای اقامتگاه بومگردی نقش رسانه‌ها به ویژه‌ تصویری‌ها را در شناسایی و معرفی درست بومگردی‌ها مهم دانست و اظهار کرد: رسانه‌ها و شبکه‌های رزرواسیون برای شناسایی و معرفی بومگری‌های واقعی باید هزینه کنند، همان کاری که کتاب راهنمای سفر «لونلی پلنت» انجام می‌دهد و هر سال کارشناسانی را به سراسر دنیا اعزام می‌کند تا اقامتگاه‌های محلی و بومی و مسیرهای گردشگری را مرور و یا کنترل کنند، نظرهای خوب و بد را درباره آن‌ها ثبت می‌کنند، قیمت‌ها را اصلاح می‌کنند و با اطلاعات به روز، داده‌های جدیدی را به این کتاب اضافه می‌کنند. ولی ما نه تعریفی داریم، نه درجه‌بندی و نه حتی کنترلی روی خدمات و البته هیچ برنامه‌ای هم برای معرفی و شناساندن این خانه‌ها و نقشی که در واقعیت گردشگری دارند، نداریم.

او گفت: مردم نمی‌دانند وقتی قرار است در بومگردی بمانند چه چیزی را می‌خواهند تجربه کنند و اصلا بومگردی چیست. با توجه به نوع فرهنگ سفر ایرانی‌ها استفاده از بومگردی اخیرا رایج شده بنابراین نمی‌توان توقع زیادی از مردم داشت. ما به معرفی درست نیاز داریم.

وی افزود: از نظر ما فعالان این حوزه، بومگردی یعنی تحرک که صرفا به معنی رفاه نیست، بنابراین مسافری که دنبال رفاه است بهتر است به هتل برود. مثلا در اقامتگاهی که من در روستای گرمه اصفهان مدیریتش را به عهده دارم می‌بینم بیشتر مسافران خارجی به خاطر فضای خانه و تجربه زندگی به این سبک چنین انتخابی را داشته‌اند، برای همین سرویس‌های بهداشتی بیرون از اتاق‌ها ایجاد شده و فقط در داخل دو اتاق، سرویس بهداشتی ساخته شده که آن هم برای افراد کهنسال با توان جسمی پایین که تمایل دارند کویر را تجربه کنند، چنین امکانی اضافه شده است. امکاناتی در این سطح برای برخی از مسافران ایرانی غیرقابل تحمل است.

آل داود گفت: متاسفانه برخی از آژانس‌ها فرهنگ بومگردی را تغییر داده‌اند درحالی‌که ترجیح و بیشترین انتخاب گردشگران خارجی طبق آن‌چه ما می‌بینیم، اقامت در اتاق‌های قدیمی بومگردی‌ها است.

انتهای پیام